مهدی موسوی
mi_mousavi @yahoo.com
موسیقی پاپ معمولا به‌عنوان موسیقی تعریف می‌شود که به شکل تجاری تهیه می‌شود یا هدف تولید آن سود مالی است. بنا به تعریف منتقد موسیقی و جامعه‌شناس متخصص موسیقی مردم‌پسند سایمون فریث، موسیقی پاپ به عنوان یک صنعت شناخته می‌شود نه هنر. البته این موسیقی را می‌توان در حیطه بازار ایدئولوژی تولید و زیبایی‌شناسی هم معنا کرد در واقع پاپ طوری طراحی شده که برای همه جالب باشد از هیچ جای خاصی نیامده و قرار هم نیست سلیقه خاصی را اعمال کند. این نوع موسیقی در اثر هیچ آرزوی پرمعنایی به وجود نیامده و تنها جاه طلبی سازندگان آن سود و پاداش مادی است و با تعریف موسیقایی، بسیار محافظه‌کارانه هم هست.
موسیقی پاپ چیزی است که از بالا کمپانی‌های ضبط صفحه، تهیه‌کنندگان رادیویی و تبلیغاتچی‌ها تدارک دیده‌اند و از میان مردم بر نخاسته است. پاپ موسیقی‌ای است که به طور حرفه‌ای تهیه و بسته‌بندی شده است و مشخصه موسیقی پاپ یک عنصر ریتمیک سنگین در زیر است که معمولا توسط دستگاه‌های الکترونیکی تقویت‌کننده صدا آمپلی فایر اجرا می‌شود و ملودی اصلی بر این ریتم غالب است.
ترانه پاپ همچنین به ترانه‌های محبوبی که مردم به زمزمه و خواندن آن علاقه دارند اطلاق می‌شود. ترانه پاپ سبک مورد علاقه ایستگاه‌های رادیویی است؛ زیرا قابل دسترس بوده و مخاطبان زیادی را به خود جلب می‌کند و ترانه‌های پاپ معمولا در سه دقیقه اجرا می‌شوند و در آنها از ملودی‌هایی استفاده می‌شود که معمولا بسیار شنیدنی بوده و شمار بسیاری را به خود جلب می‌کنند.
موسیقی پاپ از میان گروه‌های موسیقی دهه ۳۰ بلوز، شیکاگو و موسیقی کانتری به پا خاست. گیتار الکتریکی و لوازم تقویت صدا نیز تاثیر فراوانی بر موسیقی مدرن گذاشتند در دهه‌های ۴۰ و ۳۰ ساز‌های تقویت شده برای رقابت با درجه صدای بالای ارکستر‌ها یک ابزار ضروری بود.
از لحاظ تاریخ موسیقی پاپ به هر گونه موسیقی غیرعامیانه گفته می‌شود که محبوبیت توده‌ای کسب کرد. از تصنیف‌های آوازه خوانان دوره‌گرد گرفته تا آن عناصر هنر‌های زیبایی که در اصل گروه کوچکی از شنوندگان فرهیخته را مخاطب قرار می‌دهد و به شکل وسیعی محبوبیت پیدا می‌کند.