تاثیر ظروف غذا بر سـلامتی انسان
عاطفه چهره‌گشا
وسایل و ظروف برنجی
خواص ضد میکروبی طبیعی مس و آلیاژهای آن مانند برنج، به طور چشمگیری حضور باکتری‌های رشته‌ای را کاهش می‌دهد.
این فلز با جلوگیری از تولید مثل و تخریب DNA باکتری ها، آنها را از بین می‌برد. نصب و به کارگیری سطوح مسی یا برنجی با آلیاژ مس بالا، میکروب MRSA و دیگر عفونت‌های بیمارستانی را نیز از بین می‌برد. اکنون پی می‌بریم که چرا در دهه ۵۰، ظروف مسی و برنجی به‌طور مرموزانه‌ای از سطح شهر‌های ایران جمع آوری شد.
ظروف تفلون
ظروف تفلون که بیشترین طرفدار را در بین ظروف آشپزخانه دارد، یکی از مضرترین لوازم آشپزخانه است.
وسایل و ظروف برنجی
خواص ضد میکروبی طبیعی مس و آلیاژهای آن مانند برنج، به طور چشمگیری حضور باکتری‌های رشته‌ای را کاهش می‌دهد.
این فلز با جلوگیری از تولید مثل و تخریب DNA باکتری ها، آنها را از بین می‌برد. نصب و به کارگیری سطوح مسی یا برنجی با آلیاژ مس بالا، میکروب MRSA و دیگر عفونت‌های بیمارستانی را نیز از بین می‌برد. اکنون پی می‌بریم که چرا در دهه ۵۰، ظروف مسی و برنجی به‌طور مرموزانه‌ای از سطح شهر‌های ایران جمع آوری شد.
ظروف تفلون
ظروف تفلون که بیشترین طرفدار را در بین ظروف آشپزخانه دارد، یکی از مضرترین لوازم آشپزخانه است.
عاطفه چهره‌گشا
وسایل و ظروف برنجی
خواص ضد میکروبی طبیعی مس و آلیاژهای آن مانند برنج، به طور چشمگیری حضور باکتری‌های رشته‌ای را کاهش می‌دهد.
این فلز با جلوگیری از تولید مثل و تخریب DNA باکتری ها، آنها را از بین می‌برد. نصب و به کارگیری سطوح مسی یا برنجی با آلیاژ مس بالا، میکروب MRSA و دیگر عفونت‌های بیمارستانی را نیز از بین می‌برد. اکنون پی می‌بریم که چرا در دهه ۵۰، ظروف مسی و برنجی به‌طور مرموزانه‌ای از سطح شهر‌های ایران جمع آوری شد.
ظروف تفلون
ظروف تفلون که بیشترین طرفدار را در بین ظروف آشپزخانه دارد، یکی از مضرترین لوازم آشپزخانه است.
پوشش تفلونی این ظروف از دو لایه آستری و رویه تشکیل شده است که رویه آن نچسب بوده و به دلیل دارا بودن مواد پلیمری که نوعی پلاستیک هستند، در مقابل حرارت‌های بسیار بالا به طور نامحسوس سوخته و گازهای سمی ایجاد می‌کند. حتی اگر تفلون خدشه‌دار نشده باشد، این ظروف وقتی که بسیار داغ می‌شوند، غذا را سمی می‌کنند، ولی به دلیل درصد پایین این سموم در کوتاه‌مدت عارضه‌ای بروز نکرده، ولی اثرات سوء آن در درازمدت با علائمی نظیر: سرطان، کوتاه قدی، ضایعات پوستی، کلسترول خون و... ظاهر می‌شود، همچنین در سنتز هموگلوبین دخالت می‌کند و کم‌خونی را به همراه دارد. با گذشت بیشتر زمان به دلیل پیوند ضعیفی که در بین مولکول‌های تشکیل‌دهنده رویه تفلون وجود دارد، در هر بار پخت و پز یک لایه بسیار نازک در حد میکرون از تفلون به غذا می‌چسبد.
به همین دلیل تفلون ظروف، خصوصا رویه آن طی چند ماه به‌تدریج از بین رفته و آستری باقی می‌ماند. با ایجاد این حالت به اصطلاح نچسبی تفلون نیز به پایان خود می‌رسد و پس از مدتی به‌تدریج آستری نیز به صورت نامحسوس وارد غذاها شده و سفیدی آلومینیوم هویدا می‌شود.
آلومینیوم نیز به دلیل آنکه فلزی نرم بوده، علاوه‌بر ورود مواد شیمیایی به غذاها به صورت فیزیکی نیز با کشیدن قاشق و ... به گونه‌ای مخرب وارد مواد غذایی گشته و به همراه آن خورده می‌شود. ورود این فلز به غذا علاوه بر از بین بردن طعم اصلی غذا، سبب بروز بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر (فراموشی)، نرمی استخوان، انسداد روده، کم خونی و بروز بیماری‌های مزمن دیگر می‌شود.
با وجود اینکه هنوز مطالعات دقیقی در مورد اثرات زیان بار این ماده روی انسان انجام نشده، اما بر اساس آزمایشات صورت گرفته ماده به کار برده شده در ظروف تفلون، در موش تولید ۴ نوع سرطان می‌کند: سرطان کبد، پانکراس، سینه و بیضه. بخار حاصل از داغ شدن لایه بیرونی تفلون نیز، برای پرندگان اهلی کشنده است. موارد زیادی از مسمومیت در پرندگان با بخارات حاصل از گرم شدن تفلون نیز گزارش شده که به صورت عدم تعادل، دشواری در تنفس، ضعف و تشنج خود را نشان می‌دهند، یا حتی گاهی باعث مرگ و میر حیوان به صورت آنی یا تاخیری شده است. علاوه بر آن، این بخارات میتواند باعث بیماری موسوم به «تب بخار پلیمر» در انسان شود که حالتی شبیه سرماخوردگی ایجاد می‌کند، البته این بیماری در انسان برگشت‌پذیر و قابل‌درمان است.
دکتر تیم کراپ سم شناس مشهور و عضو شورای بازرسی محیط زیست می‌گوید: «PFO» ماده‌ای است که به مقدار زیادی در تفلون یافت می‌شود و موجب بروز بیماری‌های داخلی و گوارشی و نقص عضو جنین می‌شود و مقدار بالای آن که میتواند با مصرف ظروف تفلون وارد بدن شود، موجب ایجاد سرطان خواهد شد. همچنین استفاده از ظروف تفلون بازسازی شده موجب ایجاد مسمویت غذایی در مصرف‌کنندگان می‌شود.
چندی پیش هم محققان دانشگاه تورنتو بر پایه نتایج یک تحقیق، اعلام کردند که تفلون در اثر حرارت تجزیه می‌شود و گازی که در اثر تجزیه از آن متصاعد می‌شود، برای محیط‌زیست زیان‌آور است.
ظروف یکبار مصرف
متخصصان تغذیه و سلامت می‌گویند: استفاده از ظروف یکبارمصرف پلی استایرن و بسیاری از ظروف کاغذی موجود در بازار (به علت دارا بودن لایه‌ای از پلاستیک در رویه داخلی ظرف) موجب از بین رفتن ویتامین‌ها و پروتئین‌های موجود در غذا، ورود مواد سمی به غذا و تجمع این مواد سمی در بافت چربی بدن به‌تدریج موجب خستگی، عصبانیت، بی‌خوابی، کم شدن پلاکت‌ها و گلوبین، غیرعادی شدن کروموزوم‌ها، شیوع انواع سرطان‌ها (سرطان کبد، ریه و پروستات) و انتقال مواد خطرناک از طریق ژن‌ها از نسلی به نسل دیگر خواهد شد. انستیتو سرطان فرانسه نیز میزان سرطان‌زایی ظروف یکبار مصرف پلاستیکی و کاغذی را از درجه ۳ به درجه ۲ کاهش داده؛ یعنی آنها را مواد به‌شدت خطرناک اعلام
کرده است.
وسایل و ظروف برنجی
خواص ضد میکروبی طبیعی مس و آلیاژهای آن مانند برنج، به طور چشمگیری حضور باکتری‌های رشته‌ای را کاهش می‌دهد.
این فلز با جلوگیری از تولید مثل و تخریب DNA باکتری ها، آنها را از بین می‌برد. نصب و به کارگیری سطوح مسی یا برنجی با آلیاژ مس بالا، میکروب MRSA و دیگر عفونت‌های بیمارستانی را نیز از بین می‌برد. اکنون پی می‌بریم که چرا در دهه ۵۰، ظروف مسی و برنجی به‌طور مرموزانه‌ای از سطح شهر‌های ایران جمع آوری شد.
ظروف تفلون
ظروف تفلون که بیشترین طرفدار را در بین ظروف آشپزخانه دارد، یکی از مضرترین لوازم آشپزخانه است.
پوشش تفلونی این ظروف از دو لایه آستری و رویه تشکیل شده است که رویه آن نچسب بوده و به دلیل دارا بودن مواد پلیمری که نوعی پلاستیک هستند، در مقابل حرارت‌های بسیار بالا به طور نامحسوس سوخته و گازهای سمی ایجاد می‌کند. حتی اگر تفلون خدشه‌دار نشده باشد، این ظروف وقتی که بسیار داغ می‌شوند، غذا را سمی می‌کنند، ولی به دلیل درصد پایین این سموم در کوتاه‌مدت عارضه‌ای بروز نکرده، ولی اثرات سوء آن در درازمدت با علائمی نظیر: سرطان، کوتاه قدی، ضایعات پوستی، کلسترول خون و... ظاهر می‌شود، همچنین در سنتز هموگلوبین دخالت می‌کند و کم‌خونی را به همراه دارد. با گذشت بیشتر زمان به دلیل پیوند ضعیفی که در بین مولکول‌های تشکیل‌دهنده رویه تفلون وجود دارد، در هر بار پخت و پز یک لایه بسیار نازک در حد میکرون از تفلون به غذا می‌چسبد.
به همین دلیل تفلون ظروف، خصوصا رویه آن طی چند ماه به‌تدریج از بین رفته و آستری باقی می‌ماند. با ایجاد این حالت به اصطلاح نچسبی تفلون نیز به پایان خود می‌رسد و پس از مدتی به‌تدریج آستری نیز به صورت نامحسوس وارد غذاها شده و سفیدی آلومینیوم هویدا می‌شود.
آلومینیوم نیز به دلیل آنکه فلزی نرم بوده، علاوه‌بر ورود مواد شیمیایی به غذاها به صورت فیزیکی نیز با کشیدن قاشق و ... به گونه‌ای مخرب وارد مواد غذایی گشته و به همراه آن خورده می‌شود. ورود این فلز به غذا علاوه بر از بین بردن طعم اصلی غذا، سبب بروز بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر (فراموشی)، نرمی استخوان، انسداد روده، کم خونی و بروز بیماری‌های مزمن دیگر می‌شود.
با وجود اینکه هنوز مطالعات دقیقی در مورد اثرات زیان بار این ماده روی انسان انجام نشده، اما بر اساس آزمایشات صورت گرفته ماده به کار برده شده در ظروف تفلون، در موش تولید ۴ نوع سرطان می‌کند: سرطان کبد، پانکراس، سینه و بیضه. بخار حاصل از داغ شدن لایه بیرونی تفلون نیز، برای پرندگان اهلی کشنده است. موارد زیادی از مسمومیت در پرندگان با بخارات حاصل از گرم شدن تفلون نیز گزارش شده که به صورت عدم تعادل، دشواری در تنفس، ضعف و تشنج خود را نشان می‌دهند، یا حتی گاهی باعث مرگ و میر حیوان به صورت آنی یا تاخیری شده است. علاوه بر آن، این بخارات میتواند باعث بیماری موسوم به «تب بخار پلیمر» در انسان شود که حالتی شبیه سرماخوردگی ایجاد می‌کند، البته این بیماری در انسان برگشت‌پذیر و قابل‌درمان است.
دکتر تیم کراپ سم شناس مشهور و عضو شورای بازرسی محیط زیست می‌گوید: «PFO» ماده‌ای است که به مقدار زیادی در تفلون یافت می‌شود و موجب بروز بیماری‌های داخلی و گوارشی و نقص عضو جنین می‌شود و مقدار بالای آن که میتواند با مصرف ظروف تفلون وارد بدن شود، موجب ایجاد سرطان خواهد شد. همچنین استفاده از ظروف تفلون بازسازی شده موجب ایجاد مسمویت غذایی در مصرف‌کنندگان می‌شود.
چندی پیش هم محققان دانشگاه تورنتو بر پایه نتایج یک تحقیق، اعلام کردند که تفلون در اثر حرارت تجزیه می‌شود و گازی که در اثر تجزیه از آن متصاعد می‌شود، برای محیط‌زیست زیان‌آور است.
ظروف یکبار مصرف
متخصصان تغذیه و سلامت می‌گویند: استفاده از ظروف یکبارمصرف پلی استایرن و بسیاری از ظروف کاغذی موجود در بازار (به علت دارا بودن لایه‌ای از پلاستیک در رویه داخلی ظرف) موجب از بین رفتن ویتامین‌ها و پروتئین‌های موجود در غذا، ورود مواد سمی به غذا و تجمع این مواد سمی در بافت چربی بدن به‌تدریج موجب خستگی، عصبانیت، بی‌خوابی، کم شدن پلاکت‌ها و گلوبین، غیرعادی شدن کروموزوم‌ها، شیوع انواع سرطان‌ها (سرطان کبد، ریه و پروستات) و انتقال مواد خطرناک از طریق ژن‌ها از نسلی به نسل دیگر خواهد شد. انستیتو سرطان فرانسه نیز میزان سرطان‌زایی ظروف یکبار مصرف پلاستیکی و کاغذی را از درجه ۳ به درجه ۲ کاهش داده؛ یعنی آنها را مواد به‌شدت خطرناک اعلام
کرده است.
ارسال نظر