بدترین خانه‌ها از بهترین آسایشگاه‌ها بهتر است - ۱۳ مهر ۹۱
«آسایشگاه کهریزک به هیچ عنوان ایستگاه قبل از بهشت زهرا نیست. » این را محمدرضا صوفی نژاد با تاکید می‌گوید و معتقد است همه سالمندان و معلولینی که در کهریزک زندگی می‌کنند، همواره در حال آموختن هستند و در کنار هم احساس شادابی می‌کنند. قائم‌مقام مدیرعامل و مدیر آسایشگاه کهریزک که دفترش یکی از اتاق‌های دلباز و پر نور ساختمان اداری کهریزک است، معتقد است فضا و سیستم کهریزک دارای قداستی است که حفظ آن دشوار است. او در این گفت‌وگو از دلیل اعتماد مردم به کهریزک، جایگاه آسایشگاه‌ها در زندگی امروز و مسائل مرتبط دیگر سخن می‌گوید:
به‌رغم گسترش تهران، هنوز هم کهریزک در حومه شهر قرار دارد.
به‌رغم گسترش تهران، هنوز هم کهریزک در حومه شهر قرار دارد.
«آسایشگاه کهریزک به هیچ عنوان ایستگاه قبل از بهشت زهرا نیست.» این را محمدرضا صوفی نژاد با تاکید می‌گوید و معتقد است همه سالمندان و معلولینی که در کهریزک زندگی می‌کنند، همواره در حال آموختن هستند و در کنار هم احساس شادابی می‌کنند. قائم‌مقام مدیرعامل و مدیر آسایشگاه کهریزک که دفترش یکی از اتاق‌های دلباز و پر نور ساختمان اداری کهریزک است، معتقد است فضا و سیستم کهریزک دارای قداستی است که حفظ آن دشوار است. او در این گفت‌وگو از دلیل اعتماد مردم به کهریزک، جایگاه آسایشگاه‌ها در زندگی امروز و مسائل مرتبط دیگر سخن می‌گوید:
به‌رغم گسترش تهران، هنوز هم کهریزک در حومه شهر قرار دارد. به نظر شما دلیل انتخاب چنین مکان دور افتاده‌ای برای تاسیس آسایشگاه در سال ۵۱ چه می‌توانست باشد؟
من در این رابطه فقط می‌توانم تصور شخصی‌ام را بگویم. با توجه به اینکه موسسه در سال 51 توسط دکتر حکیم‌زاده که رییس بیمارستانی در شهر ری بود تاسیس شده است، بنابراین یک تصور این است که طبیعتا دکتر حکیم‌زاده برای انتخاب مکان آسایشگاه به شمال شهر تهران نرفته. شاید هم آن زمان این ذهنیت رایج بوده که آسایشگاه معلولین و سالمندان بی‌بضاعت باید در حاشیه شهر قرار بگیرد. ضمن اینکه اولین مکان آسایشگاه متعلق به خود دکتر حکیم‌زاده نبود و تنها جایی که توسط یکی از آشنایان خیِر در اختیار دکتر قرار داده شد، ساختمانی قدیمی در منطقه کهریزک قرار بود. جمیع این دلایل می‌تواند علت قرار گرفتن آسایشگاه کهریزک در موقعیت فعلی باشد.
دلیل ایجاد و تداوم اعتماد مردم به کهریزک را در این سال‌ها چه می‌دانید؟
ببینید، هر سال در مراسم مذهبی مانند عاشورا یا عید قربان مقدار زیادی گوشت و گوسفند زنده توسط مردم به کهریزک آورده می‌شود و این میزان گوشت همان روز در سراسر کشور، بین آسایشگاه‌های خیریه توزیع می‌شود. حالا اگر یک اشتباه رخ دهد، مردم دیگر اعتماد سابق را ندارند. این گوسفندانی که نذر کهریزک می‌شود روز اول دو راس بود. کم کم و هر سال به تعداد آنها افزوده شد و حالا به 2هزار راس رسیده و هر سال هم اضافه می‌شود. من این موضوع را ناشی از روحانیتی که اینجا برای مردم پیدا کرده می‌دانم که برای رسیدن به حاجت‌هایشان نذر کهریزک می‌کنند. من فکر می‌کنم مقدس نگه داشتن این فضا و سیستم و حفظ اعتماد مردم از هر کار دیگری سخت تر است.
چه تعداد از پذیرفته شدگان آسایشگاه از تهران و چه میزان از شهرستان هستند؟
خیریه کهریزک یک آسایشگاه ملی است و فقط به استان تهران تعلق ندارد. اما غالبا ما مراجعه کنندگان از استان تهران را می‌پذیریم. در عین حال مددجوهایی از اقصی نقاط کشور و 31 استان ایران هم اینجا زندگی می‌کنند.
با توجه به فرهنگ و باورهای ارزشی و دینی ما، وجود چنین آسایشگاه هایی درست است یا خیر؟
این آسایشگاه‌ها در زندگی امروز امری اجتناب‌ناپذیر است. در گذشته زندگی‌ها گسترده بود که در یک خانه بزرگ همه اقوام با هم زندگی می‌کردند. امروز اما زندگی‌ها هسته ای و در آپارتمان است. پدر و مادرها شاغل هستند. اینجا فضای مناسبی برای نگهداری معلول یا سالمند نیست. ضمن اینکه در دوران کهولت، عوارض سالمندی مثل اختلال رفتار، زوال عقل، عدم کنترل، زخم بستر و... وجود دارد. همه اینها بهداشت روانی و فیزیکی خانواده را با مشکل مواجه می‌کند. به نظر من نباید شعاری حرف زد. هرچند از طرفی معتقدم بهترین آسایشگاه‌ها از بدترین خانه‌ها بدتر است، مگر آنکه چنین مواردی پیش بیاید که سلامت خانواده را به خطر بیندازد.
به‌رغم گسترش تهران، هنوز هم کهریزک در حومه شهر قرار دارد. به نظر شما دلیل انتخاب چنین مکان دور افتاده‌ای برای تاسیس آسایشگاه در سال ۵۱ چه می‌توانست باشد؟
من در این رابطه فقط می‌توانم تصور شخصی‌ام را بگویم. با توجه به اینکه موسسه در سال 51 توسط دکتر حکیم‌زاده که رییس بیمارستانی در شهر ری بود تاسیس شده است، بنابراین یک تصور این است که طبیعتا دکتر حکیم‌زاده برای انتخاب مکان آسایشگاه به شمال شهر تهران نرفته. شاید هم آن زمان این ذهنیت رایج بوده که آسایشگاه معلولین و سالمندان بی‌بضاعت باید در حاشیه شهر قرار بگیرد. ضمن اینکه اولین مکان آسایشگاه متعلق به خود دکتر حکیم‌زاده نبود و تنها جایی که توسط یکی از آشنایان خیِر در اختیار دکتر قرار داده شد، ساختمانی قدیمی در منطقه کهریزک قرار بود. جمیع این دلایل می‌تواند علت قرار گرفتن آسایشگاه کهریزک در موقعیت فعلی باشد.
دلیل ایجاد و تداوم اعتماد مردم به کهریزک را در این سال‌ها چه می‌دانید؟
ببینید، هر سال در مراسم مذهبی مانند عاشورا یا عید قربان مقدار زیادی گوشت و گوسفند زنده توسط مردم به کهریزک آورده می‌شود و این میزان گوشت همان روز در سراسر کشور، بین آسایشگاه‌های خیریه توزیع می‌شود. حالا اگر یک اشتباه رخ دهد، مردم دیگر اعتماد سابق را ندارند. این گوسفندانی که نذر کهریزک می‌شود روز اول دو راس بود. کم کم و هر سال به تعداد آنها افزوده شد و حالا به 2هزار راس رسیده و هر سال هم اضافه می‌شود. من این موضوع را ناشی از روحانیتی که اینجا برای مردم پیدا کرده می‌دانم که برای رسیدن به حاجت‌هایشان نذر کهریزک می‌کنند. من فکر می‌کنم مقدس نگه داشتن این فضا و سیستم و حفظ اعتماد مردم از هر کار دیگری سخت تر است.
چه تعداد از پذیرفته شدگان آسایشگاه از تهران و چه میزان از شهرستان هستند؟
خیریه کهریزک یک آسایشگاه ملی است و فقط به استان تهران تعلق ندارد. اما غالبا ما مراجعه کنندگان از استان تهران را می‌پذیریم. در عین حال مددجوهایی از اقصی نقاط کشور و 31 استان ایران هم اینجا زندگی می‌کنند.
با توجه به فرهنگ و باورهای ارزشی و دینی ما، وجود چنین آسایشگاه هایی درست است یا خیر؟
این آسایشگاه‌ها در زندگی امروز امری اجتناب‌ناپذیر است. در گذشته زندگی‌ها گسترده بود که در یک خانه بزرگ همه اقوام با هم زندگی می‌کردند. امروز اما زندگی‌ها هسته ای و در آپارتمان است. پدر و مادرها شاغل هستند. اینجا فضای مناسبی برای نگهداری معلول یا سالمند نیست. ضمن اینکه در دوران کهولت، عوارض سالمندی مثل اختلال رفتار، زوال عقل، عدم کنترل، زخم بستر و... وجود دارد. همه اینها بهداشت روانی و فیزیکی خانواده را با مشکل مواجه می‌کند. به نظر من نباید شعاری حرف زد. هرچند از طرفی معتقدم بهترین آسایشگاه‌ها از بدترین خانه‌ها بدتر است، مگر آنکه چنین مواردی پیش بیاید که سلامت خانواده را به خطر بیندازد.
ارسال نظر