هیجان در رودهای خروشان ترکیه - ۲۰ مهر ۹۱
پرستو فخاریان
کارشناس گردشگری
در آب‌های خروشان قایق رانی کنید
ترکیه دارای منابع آبی غنی جهت انجام ورزش‌های آبی همچون قایق رانی در آب‌های خروشان (رفتینگ) است و همه ساله علاقه‌مندان بسیاری را در این شاخه از توریسم به خود جذب می‌کند. در این کشور آب‌های روان کوچک و بزرگی وجود دارد که برای ورزش‌های آبی مناسب هستند. یکی از این رودخانه‌ها «چو روح آرتوین» است که از خروشان‌ترین و سریع‌ترین رودهای دنیاست و در سال ۱۹۹۳، میزبان ۳۰۰ ورزشکار از ۲۸ کشور جهان، در چهارمین دوره قهرمانی آب‌های خروشان جهان بود.
رودخانه «چو روح» از میان مناطق کوهستانی عبور کرده به دریای سیاه می‌ریزد و طول آن در داخل مرزهای استان آرتوین در حدود 150 کیلومتر است. اطراف رودخانه، چو روح، نیز پتانسیل بسیار جذابی برای توریست‌ها است. این رودخانه از نظر پوشش گیاهی و حیوانی بسیار غنی است و یکی از رودخانه‌هایی ست که زیبایی طبیعی خود را حفظ کرده است. گاهی عقاب طلایی که نسلش در حال انقراض است و خرس خاکستری، بز کوهی شاخ چنگالی، گراز، گرگ، شغال، روباه، گورکن، نوعی سمور کوچک، سمور آبی، خرگوش، کبک، قرقاول، مرغابی، نوعی کبوتر وحشی، نوعی پرنده مثل گنجشک، پرنده سرو کوهی، کبوتر و انواع حیوانات وحشی دیگر نیز در این ناحیه دیده می‌شود. در رودخانه «چو روح» در چهار مرحله مختلف ورزش رفتینگ انجام می‌گیرد. بایبورت، چاملی کایا، تک هاله و تک کاله - آرت وین چهار بخشی هستند که رفتینگ از آنجا آغاز می‌شود.
رودخانه «آلتی پارماک» نیز در استان آرتوین جریان دارد که از تپه‌های جنوبی کوه‌های کاچکار سرچشمه می‌گیرد و بعد از طی مسافتی حدود ۴۰ کیلومتر، در ۲ کیلومتری جنوب به رودخانه چوروح می‌پیوندد، برای قایق‌های بادی رودخانه بسیار مناسبی است. در این رودخانه مناسب‌ترین نقطه برای آغاز پارکور (قایق‌های بادی دراز و قایق‌های رودخانه‌ای) محله دفتیه در شمال شهر «ساری گول» است. بین نقطه شروع و نقطه‌ای که رودخانه آلتی پارماک به رودخانه چو روح می‌پیوندد، حدود ۲۲ کیلومتر و در بعضی جاها بستر رودخانه سنگلاخ و صخره‌ای است. به خاطر داشته باشید مناسب‌ترین زمان برای قایق‌های بادی و رودخانه‌ای بین ماه‌های می تا آگوست است.
رودخانه «کوپروچای آنتالیا»، رودخانه «ماناوگات آنالیا»، رودخانه «آنامور ایچل» ، رودخانه «گوک سوی ایچل» و رودخانه «دالامان» از دیگر رودخانه‌هایی به شمار می‌روند که رفتینگ و دیگر ورزش‌های آبی در آنها صورت می‌گیرد.
اما آیا می‌توان بدون تجهیزات در این آب‌های خروشان و بی‌رحم قایق‌رانی کرد؟ مسلما خیر!
طول قایق‌هایی که مورد استفاده قرار می‌گیرد بین 6/3 الی 8/4 متراست و باید طوری طراحی شده باشد که آب درون قایق را به‌طور اتوماتیک خالی کند و قابلیت باد کردن داشته باشد. قایق‌ها دارای بخش‌ها و خصوصیاتی هستند که زیر آب نمی‌روند. البته زمانی که عمق آب و ارتفاع امواج کم است، برای حرکت زیاد و ایجاد هیجان بیشتر از قایق‌های کوچک استفاده می‌شود.
قایق‌های دیگر، قایق‌هایی دارای پاروی کوتاهی هستند و این قایق‌ها با یک راهنما ۸-۶ نفر ظرفیت دارند. هرکس یک پارو دارد. اما نکته اینجاست که این قایق‌ها به راحتی تحت تاثیر جریان آب قرار می‌گیرند و احتیاج دارند که به سرعت با پارو هدایت شوند.
لباس مناسب، کفش‌های محافظ که بتوان آن را سفت بست و یا چیزی از نوع کفش‌های تنیس، پوتین‌هایی‌ که در آب بتوان پوشید و یا کفش صندل مقاوم بخشی از آن تجهیزاتی است که باید به همراه داشته باشید. بدون کفش و یا با کفش‌های ساده درون رودخانه به هیچ وجه امنیت ندارید. اگر عینکی هستید یا عینک آفتابی استفاده می‌کنید، با بندهای محکم آن را ببندید.
از کرم آفتاب که دارای حفاظت‌کننده بالا باشد، به مقدار زیاد در آن قسمت‌هایی از بدن که در معرض آفتاب قرار می‌گیرد، استفاده کنید؛ چرا که آفتاب سوختگی از شایع‌ترین مشکلاتی ست که پس از هر دور رفتینگ ممکن است شما را آزار دهد. اما توجه کنید که از این کرم روی پیشانی خودتان استفاده نکنید، زیرا امواج باعث می‌شود کرم ریزش و به داخل چشمتان نفوذ و دید شما را مختل کند. برای پوشاندن پیشانی خود و محافظت از سرتان (برای جلوگیری از ضربات خطرناک) از کلاه‌های مقاومی استفاده کنید که چانه‌بند هم داشته باشد و محکم روی سر شما بایستد. حتما نمی‌خواهید از تشنگی تلف شوید! پس علاوه بر شیشه پلاستیکی پر از آب، یک پیت آب خوراکی داخل قایق به همراه داشته باشید. برای فصول بهار و پاییز، لباس‌های دارای خاصیت ایزولاسیون و لباس پشمی برای هوای سرد و نمناک را فراموش نکنید.
Parastoo.fakharian@ymail.com