توریسم قبیله‌ای در سرزمین هفتاد و دو ملت - ۱۶ شهریور ۹۱
مترجم: ملالی حبیبی
هند با دارا بودن ۴۳۸ زبان زنده و بیش از ۵۷۰ جامعه قبیله‌ای، کشوری سرشار از تنوع نژادی و فرهنگی است؛ قبیله‌هایی که بیشتر آنها آداب و سنن، جشنواره ها، موسیقی و روش‌های بیان هنری منحصر به خود را دارند. «توریسم قبیله‌ای» می‌کوشد تا گردشگران علاقه‌مند به تجربه کردن این جوامع متفاوت و متنوع را، جذب کند تا هم گروه دیگری را به جمع توریست‌های خارجی بازدیدکننده از هند بیفزاید و هم به رونق اقتصادی برای جوامع قبیله‌ای که معمولا هم بسیار فقیر هستند، کمک کند. مقاصد توریسم قبیله‌ای در هند، در چهار منطقه اصلی متمرکز است که محل سکونت گروه‌های قبیله‌ای هند محسوب می‌شوند: دو ایالت در مرکز هند، یک ایالات در شمال شرقی هند، دو ایالت در غرب و یک ایالت هم در شرق.
هند با دارا بودن ۴۳۸ زبان زنده و بیش از ۵۷۰ جامعه قبیله‌ای، کشوری سرشار از تنوع نژادی و فرهنگی است؛ قبیله‌هایی که بیشتر آنها آداب و سنن، جشنواره ها، موسیقی و روش‌های بیان هنری منحصر به خود را دارند. «توریسم قبیله‌ای» می‌کوشد تا گردشگران علاقه‌مند به تجربه کردن این جوامع متفاوت و متنوع را، جذب کند تا هم گروه دیگری را به جمع توریست‌های خارجی بازدیدکننده از هند بیفزاید و هم به رونق اقتصادی برای جوامع قبیله‌ای که معمولا هم بسیار فقیر هستند، کمک کند. مقاصد توریسم قبیله‌ای در هند، در چهار منطقه اصلی متمرکز است که محل سکونت گروه‌های قبیله‌ای هند محسوب می‌شوند: دو ایالت در مرکز هند، یک ایالات در شمال شرقی هند، دو ایالت در غرب و یک ایالت هم در شرق.
مترجم: ملالی حبیبی
هند با دارا بودن ۴۳۸ زبان زنده و بیش از ۵۷۰ جامعه قبیله‌ای، کشوری سرشار از تنوع نژادی و فرهنگی است؛ قبیله‌هایی که بیشتر آنها آداب و سنن، جشنواره ها، موسیقی و روش‌های بیان هنری منحصر به خود را دارند. «توریسم قبیله‌ای» می‌کوشد تا گردشگران علاقه‌مند به تجربه کردن این جوامع متفاوت و متنوع را، جذب کند تا هم گروه دیگری را به جمع توریست‌های خارجی بازدیدکننده از هند بیفزاید و هم به رونق اقتصادی برای جوامع قبیله‌ای که معمولا هم بسیار فقیر هستند، کمک کند. مقاصد توریسم قبیله‌ای در هند، در چهار منطقه اصلی متمرکز است که محل سکونت گروه‌های قبیله‌ای هند محسوب می‌شوند: دو ایالت در مرکز هند، یک ایالات در شمال شرقی هند، دو ایالت در غرب و یک ایالت هم در شرق.
ایالت‌های گرمسیری مرکزی یعنی «چاتیسگار» و «مادیاپارادش»، جایگاه بزرگ‌ترین قبیله منطقه مرکزی هند یعنی قبیله «گونه» است. همچنین در فصل تابستان، منطقه ایده‌آل برای گردشگران علاقه‌مند به توریسم قبیله‌ای، «سون سیستر» واقع در شمال شرقی هند است؛ جایی که در ارتفاعات خنک هیمالیا قرار داشته و در فصل تابستان اکثر ساکنان روستاهای قبیله‌ای برای فرار از گرمای شدید، در آن مکان جمع می‌شوند. بهترین زمان برای بازدید از ایالات غربی «راجستان» و «گجرات» هم، بین نوامبر و فوریه است؛ یعنی هنگامی که گردشگران می‌توانند قبل از طلوع سیاره عطارد در اوایل بهار، شترسواری صحرایی را هم به برنامه بازدید خود از قبیله‌های این مناطق اضافه کنند.
نکته جالب توجه در توریسم قبیله‌ای در هند، به نوآوری‌های صورت‌گرفته از سوی برگزارکنندگان این تورها مربوط می‌شود؛ نوآوری‌هایی که می‌کوشند تا جذابیت‌های هر چه بیشتری را برای گردشگران فراهم کنند: مثلا بیشتر تورهای قبیله‌ای، جنبه‌های فرهنگی این نوع گردشگری را با گشت و گذار و پیاده‌روی، یا بازدید از پارک‌‌های ملی، مناطق حفاظت‌شده حیات وحش و زیست‌گاه‌های حفاظتی ببر همراه می‌کنند. به علاوه جذابیت دیگر تورهای بازدید از مناطق قبیله‌ای هند، به ایجاد موقعیتی برای چشیدن و مزه کردن غذاهای متنوع محلی، شنیدن موسیقی زنده محلی، حضور در جشنواره‌ها یا دیدن رقص سنتی و فولکلور مربوط می‌شود؛ همچنین وزارت توریسم هند بودجه‌ای اختصاص داده است تا برخی روستاها دارای موزه‌های کوچکی حاوی مصنوعات و دست‌سازهای قبیله‌ای باشند. به علاوه هم‌اکنون برخی از تورهای قبیله‌ای در اقدامی نوآورانه، در برخی از روستاها برای گردشگران علاقه‌مند برنامه‌ای در زمینه یادگیری روش‌های کشاورزی سنتی ارائه دهند.
جذابیت دیگر توریسم قبیله‌ای در کشور هفتاد و دو ملت هند، به تنوع چشمگیر هنرهای قبیله‌های مختلف مربوط می‌شود. غالبا گردشگران می‌توانند سوغاتی و اشیای دست‌ساز خاص هر قبیله را مستقیما از جاهایی که خود اشیا ساخته شده‌اند خریداری کنند: اشیای ساخته‌شده از چوب بامبو در قبیله «سانتال» در منطقه «جارخاند»، «ساری»های نخی (لباس زنانه هندی) که با استفاده از مواد طبیعی رنگ شده‌اند در قبایل منطقه «باستار»، و پارچه‌هایی با رنگ‌های شاد که توسط رنگ‌های گیاهی رنگ‌آمیزی شده‌اند در قبایل منطقه «اوریسا»
در سال‌های اخیر در هندوستان برخی خطوط ریلی به طور ویژه برای گردشگران طراحی شده‌اند و مسیر آنها به عمد بسیار طولانی و پیچ در پیچ انتخاب شده؛ به نحوی که دید‌نی‌های مختلفی را در معرض دید مسافران قرار دهند. پیمودن مسیر بین دو شهر از طریق این قطارها، بعضا ممکن است یک هفته طول بکشد!
malaley.habibi@yahoo.com
منبع: یو.اس.ای.تودی
هند با دارا بودن ۴۳۸ زبان زنده و بیش از ۵۷۰ جامعه قبیله‌ای، کشوری سرشار از تنوع نژادی و فرهنگی است؛ قبیله‌هایی که بیشتر آنها آداب و سنن، جشنواره ها، موسیقی و روش‌های بیان هنری منحصر به خود را دارند. «توریسم قبیله‌ای» می‌کوشد تا گردشگران علاقه‌مند به تجربه کردن این جوامع متفاوت و متنوع را، جذب کند تا هم گروه دیگری را به جمع توریست‌های خارجی بازدیدکننده از هند بیفزاید و هم به رونق اقتصادی برای جوامع قبیله‌ای که معمولا هم بسیار فقیر هستند، کمک کند. مقاصد توریسم قبیله‌ای در هند، در چهار منطقه اصلی متمرکز است که محل سکونت گروه‌های قبیله‌ای هند محسوب می‌شوند: دو ایالت در مرکز هند، یک ایالات در شمال شرقی هند، دو ایالت در غرب و یک ایالت هم در شرق.
ایالت‌های گرمسیری مرکزی یعنی «چاتیسگار» و «مادیاپارادش»، جایگاه بزرگ‌ترین قبیله منطقه مرکزی هند یعنی قبیله «گونه» است. همچنین در فصل تابستان، منطقه ایده‌آل برای گردشگران علاقه‌مند به توریسم قبیله‌ای، «سون سیستر» واقع در شمال شرقی هند است؛ جایی که در ارتفاعات خنک هیمالیا قرار داشته و در فصل تابستان اکثر ساکنان روستاهای قبیله‌ای برای فرار از گرمای شدید، در آن مکان جمع می‌شوند. بهترین زمان برای بازدید از ایالات غربی «راجستان» و «گجرات» هم، بین نوامبر و فوریه است؛ یعنی هنگامی که گردشگران می‌توانند قبل از طلوع سیاره عطارد در اوایل بهار، شترسواری صحرایی را هم به برنامه بازدید خود از قبیله‌های این مناطق اضافه کنند.
نکته جالب توجه در توریسم قبیله‌ای در هند، به نوآوری‌های صورت‌گرفته از سوی برگزارکنندگان این تورها مربوط می‌شود؛ نوآوری‌هایی که می‌کوشند تا جذابیت‌های هر چه بیشتری را برای گردشگران فراهم کنند: مثلا بیشتر تورهای قبیله‌ای، جنبه‌های فرهنگی این نوع گردشگری را با گشت و گذار و پیاده‌روی، یا بازدید از پارک‌‌های ملی، مناطق حفاظت‌شده حیات وحش و زیست‌گاه‌های حفاظتی ببر همراه می‌کنند. به علاوه جذابیت دیگر تورهای بازدید از مناطق قبیله‌ای هند، به ایجاد موقعیتی برای چشیدن و مزه کردن غذاهای متنوع محلی، شنیدن موسیقی زنده محلی، حضور در جشنواره‌ها یا دیدن رقص سنتی و فولکلور مربوط می‌شود؛ همچنین وزارت توریسم هند بودجه‌ای اختصاص داده است تا برخی روستاها دارای موزه‌های کوچکی حاوی مصنوعات و دست‌سازهای قبیله‌ای باشند. به علاوه هم‌اکنون برخی از تورهای قبیله‌ای در اقدامی نوآورانه، در برخی از روستاها برای گردشگران علاقه‌مند برنامه‌ای در زمینه یادگیری روش‌های کشاورزی سنتی ارائه دهند.
جذابیت دیگر توریسم قبیله‌ای در کشور هفتاد و دو ملت هند، به تنوع چشمگیر هنرهای قبیله‌های مختلف مربوط می‌شود. غالبا گردشگران می‌توانند سوغاتی و اشیای دست‌ساز خاص هر قبیله را مستقیما از جاهایی که خود اشیا ساخته شده‌اند خریداری کنند: اشیای ساخته‌شده از چوب بامبو در قبیله «سانتال» در منطقه «جارخاند»، «ساری»های نخی (لباس زنانه هندی) که با استفاده از مواد طبیعی رنگ شده‌اند در قبایل منطقه «باستار»، و پارچه‌هایی با رنگ‌های شاد که توسط رنگ‌های گیاهی رنگ‌آمیزی شده‌اند در قبایل منطقه «اوریسا»
در سال‌های اخیر در هندوستان برخی خطوط ریلی به طور ویژه برای گردشگران طراحی شده‌اند و مسیر آنها به عمد بسیار طولانی و پیچ در پیچ انتخاب شده؛ به نحوی که دید‌نی‌های مختلفی را در معرض دید مسافران قرار دهند. پیمودن مسیر بین دو شهر از طریق این قطارها، بعضا ممکن است یک هفته طول بکشد!
malaley.habibi@yahoo.com
منبع: یو.اس.ای.تودی
ارسال نظر