حرف‌هایی شبیه زندگی روزمره خودمان - ۲۷ مهر ۹۱
فلامک جنیدی
بازیگر
این روزها در نمایشی بازی می‌کنم که اوژن یونسکو -نویسنده‌اش- در مصاحبه‌ای عجیب با خودش درمورد آن نوشته: «من در تئاتر ضد و نقیض حرف زده‌ام و منظورم از «ضد نمایش» چیست؟ وقتی نمایشنامه آوازه‌خوان طاس را نوشتم فکر نمی‌کردم بتوانم یک نمایشنامه تئاتری بنویسم و به همین دلیل نامش را «ضد نمایش» گذاشتم. آخر دنیا پر از تناقضات، تاییدات، ترکیبات و نفی و انکار است؛ من هم دنیای کوچکی در این دنیای بزرگم. پس من هم این تناقضات جهانی را منعکس می‌کنم.» بله! این شب‌ها «آوازخوان طاس» را به همراه دوستان خوبم بهاره رهنما و سروش صحت و هومن برق‌نورد و هوتن شکیبا و البته دکتر روحانی عزیز هر شب ساعت هشت و نیم روی صحنه سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر می‌بریم. نمایشی که کارگردانی «بهمن معتمدیان» سبب شده تا به وضوح بیهودگی و عبث‌بودن را همان‌طور که مد نظر نگارنده اثر؛ یعنی اوژن بونسکو بوده، روی صحنه نظاره‌گر باشید. با دیدن این نمایش خنده‌تان می‌گیرد از تشابه اتفاقات روی صحنه با زندگی واقعی خودمان. از این که چه قدر صرف عادت حرف زده‌ایم بی‌اینکه در پی معنا باشیم. پی می‌بریم به پوچی کلمات و پوچی تدریجی زندگی در ورطه روزمرگی... از شما دعوت می‌کنم به تماشای اجرای ما بیایید و البته قبل از تماشای نمایش حتما یادداشت دکتر روحانی عزیز را در صفحه بعد بخوانید.