درآمد حاصل از موسیقی ناچیز است
گروه موسیقی سنتی دلشدگان مشهد از تابستان 1382 و به سرپرستی «رامین میلانی» فعالیت هنری خود را آغاز کرده‌است.
اولین اجرای زنده‌ این گروه سال 1385 در دانشگاه فردوسی بود و آخرین اجرای زنده‌ این گروه شهریور ماه سال جاری با استقبال پرشور مشهدی‌ها و با اقبال به انجام رسید. گروه موسیقی دلشدگان در سال 84 در جشنواره سکوت مشهد مقام دوم را کسب کرد و سرپرست این گروه در تک نوازی سنتور اول شد.
در هسته‌ مرکزی گروه «رامین میلانی» نوازنده‌ سنتور، «روزبه عراقی مقدم» خواننده‌ و «فرهود تاج‌بخش» نوازنده‌ تنبک فعالیت می‌کنند، اما اعضا‌ی نهایی که شهریورماه امسال به‌روی صحنه رفتند عبارتند از«کیوان نعمت اللهی» نوازند‌ه‌ تار، «پیمان اسماعیلی» نوازنده‌ کمانچه، «آتبین نقوی» نوازنده‌ بم‌تار، «جلال کیمیاقلم» نوازنده‌ دف، «علی ظفری» نوازنده‌ کمانچه آلتو. در راستای معرفی و حمایت هرچه‌ بیشتر هنرمندان جوان مشهد با سرپرست قدیمی‌ترین گروه موسیقی شهر به گفت و گو می‌نشینیم، او می‌گوید: از چهارده سالگی ساز زدن را آغاز کردم و در نهایت از سال ۸۹ مشغول به تدریس موسیقی شدم. پس از ورود به دانشگاه در سال ۸۲ در یک انجمن شعر و موسیقی در خیابان ملاصدرای مشهد هفته در میان اجرای موسیقی داشتیم. در آن‌جا با «فرهود تاج‌بخش» نوازنده دف و روزبه عراقی مقدم آشنا شدم و از همان‌ موقع زمینه‌های شکل‌گیری گروه فراهم شد.
نکته جالب در کار گروه دلشدگان این است که کمتر به بازخوانی کارهای دیگران گرایش دارد، رامین میلانی ادامه می دهد: تفکر ما این است که اگر قرار باشد بازخوانی انجام دهیم باید بتوانیم به کیفیت همان گروه اصلی و با همان تنظیم کار کنیم که تقریبا بعید است و بهتر از آن را خود گروه اصلی بارها نواخته‌اند. هنرمند کسی است که بتواند ایده‌هایش را در قالب اثری نو ارائه کند. شما هرکدام از کارهای ما را که بشنوید نت‌نویسی‌اش حداقل دو هفته زمان برده است، هرکسی حوصله‌ این کار را ندارد!
سرپرست قدیمی‌ترین گروه موسیقی مشهد درباره اقدامات صورت گرفته توسط صدا و سیما و رادیو خراسان برای معرفی گروه‌های موسیقی استان می‌گوید: تا آنجایی که می‌دانم در تهران رادیو فرهنگ برنامه‌ای دارد با ‌‌عنوان «نیستان» که هرروز پخش می‌شود وکارش معرفی گروه‌های موسیقی تهرانی‌ است و به موسیقی شهرستان‌ها نمی‌پردازد.
او درباره انتشار آلبوم می‌گوید: به دلیل سکونت در مشهد، درگیری‌های شغلی و سختی‌های پی‌گیری مجوز از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و علاوه برآن به خاطر هزینه‌های مالی فعلا قادر به انتشار آلبوم نیستیم.
وی با اشاره به وضعیت اقتصادی کار در گروه موسیقی ادامه می‌دهد: در واقع امرار معاش ما ارتباطی به موسیقی ندارد چون درآمد حاصل از این قبیل فعالیت‌ها ناچیز است. همه‌ بچه‌ها فعالیت هنری‌شان جانبی است! البته این می‌تواند جنبه‌ مثبت هم داشته باشد چون ممکن است دید اقتصادی و بازاری به هنر، موجب رقابت‌های ناسالم شود، درصورتی‌که هنرمند باید با عشق کار کند.
میلانی در پایان با اشاره به این‌که مشهد دومین کلان شهر ایران است و حداقل یک سوم فعالیت‌های فرهنگی هنری کشور را باید در این شهر شاهد باشیم، می‌گوید: باید این سقف کوتاه شکسته شود، موسیقی‌دانان از یکدیگر حمایت و کارهای یکدیگر را نقد و تحلیل کنند و برای قیمت‌گذاری‌ها و همسان‌سازی جنبه اقتصادی کلاس‌ها و کنسرت‌ها تشکل صنفی ایجاد کنند.