دنیای خودروهای عضلانی و پر توان پر از محصولاتی است که از دهه ۵۰ میلادی به این سو پا به جاده‌ها گذاشتند. این خودروها در دهه ۶۰ نمونه‌هایی را به خود دیده که در تعداد کم تولید و بسیاری از این مدل‌ها به فراموشی سپرده شدند. درست برعکس مدل‌هایی مانند فورد موستانگ و شورولت کامارو که تا امروز ادامه حیات داده و روز به روز هم طرفداران بیشتری پیدا کرده‌اند. افول این مدل از خودروهای عضلانی دلایل متعددی دارد. یکی از دلایل آن بحران‌های سوخت و اقتصادی است که در برهه‌های مختلف گریبان صنعت خودرو را گرفت و عضلانی‌سازها را مجبور کرد دست به انتخاب زده و از تنوع تولید این خودروها کم کنند. دلیل دیگر آن هم این بود که طرفداران خودروهای عضلانی به نسبت خودروهای اقتصادی همواره کمتر است و خودروسازان مجبور شدند برای توجیه اقتصادی تولید این خودرو، مشتریان خود را روی چند مدل اندک متمرکز کرده و از پراکنده شدن آنها روی مدل‌های مختلف و کاهش فروش آنها جلوگیری کنند. مجله معتبر «اتومبیل» فهرستی از خودروهای عضلانی را که فراموش شده‌اند تهیه کرده است و البته نظر نویسنده این مجله آن است که این خودروها ارزش بازآفرینی دوباره را دارند.

استیود بیکر آوانتی R۳ مدل ۱۹۶۴

در نظر گرفتن استیودبیکر آوانتی به‌عنوان خودرویی عضلانی کار سختی به نظر می‌رسد. اما به دلیل مشخصات کلی که دارد می‌توان به‌عنوان خودرویی خاص آن رادر نظر گرفت و مجدد آن را در خط تولید قرار داد. آوانتی از بدنه‌ای فایبرگلاس استفاده می‌کند که با کاپوت کشیده و پر‌هیجانش می‌توان آن را در کنار خودروهای‌ عضلانی و تاریخی در نظر گرفت که قادر است با کمک پیشرانه 8 سیلندر سوپر شارژرش به سرعت 275 کیلومتر در ساعت برسد. این خودرو از نوع دو در بوده و برای رسیدن به سرعت‌های بالا طراحی شده است. آوانتی در سال 1964 وارد خط تولید شده است و در لیست 10 خودروی عضلانی قرار دارد که می‌توانند مجدد تولید شده و مورد توجه قرار بگیرند. شرکت سازنده پس از معرفی این محصول اعتقاد داشت که سریع‌ترین خودروی دنیا را ساخته است. در سال 2010 در یک حراجی مدل آوانتی R3 با قیمت 96 هزار دلار به فروش رسیده است که نشان می‌دهد این خودرو ارزش زیادی دارد.

اولدزموبیل رالی 350 مدل 1970

وقتی به خودروهای عضلانی دهه ۶۰ میلادی فکر می‌کنیم قطعا یکی از موارد پونتیاک جی تی او خواهد بود که از جهات مختلف در صدر لیست قرار می‌گیرد اما اگر به دنبال خودرویی عضلانی و خاص باشیم اولدزموبیل خودرویی است که می‌تواند توجه ما را به خود جلب کند. اما از خاطر بسیاری از افراد پاک شده و رویش خاک فراموشی نشسته است و کمتر کسی آن را به یاد دارد. اوزومبیل رالی ۳۵۰ در فوریه ۱۹۷۰ معرفی شد و حدود ۳۵۰۰ دستگاه از آن ساخته شد. اولدزموبیل رالی از موتور ۸ سیلندر استفاده می‌کرد که بیش از ۳۱۰ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد. اولدزموبیل رالی از طراحی بدنه منحصربه‌فردی بهره می‌برد که در نوع خود کمتر دیده شده است. این خودرو با کاپوت کشیده و جلو پنجره زیبایش حرف‌های جدید در رابطه با طراحی خودروهای عضلانی مطرح کرد که پیش از این کمتر دیده می‌شد. اولدزموبیل رالی قادر است در کمتر از ۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد که برای آن زمان یک عدد بسیار خوب بود.

کرایسلر هرست ۳۰۰ مدل ۱۹۷۰

کرایسلر هرست در دسته خودروهای کوپه و لوکس قرار می‌گیرد که با ابعاد کشیده‌ای که دارد زیبایی یک خودروی عضلانی را بیشتر از سایر مدل‌ها در ابتدای دهه 70 میلادی به رخ می‌کشید. این غول پر عضله خودرویی با توان بسیار زیاد است که در تعداد محدود ساخته شده و رقم آن به 501 دستگاه می‌رسد. محدود بودن تولید باعث شده این خودرو را با خودروهای سوپر اسپورت امروزی مانند بوگاتی و فورد ج تی مقایسه کنیم که در محدوده 500 دستگاه ساخته می‌شوند. کاپوت بسیار کشیده هرست 300 پیشرانه 2/ 7 لیتری و 8 سیلندر را در زیر خود پنهان کرده است که 375 اسب بخار قدرت خروجی این قلب تپنده و عظیم است. این توان عظیم باعث می‌شود خودرو در مدت زمان 1/ 7 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد و در 9/ 15 ثانیه هم مسافت یک چهارم مایل (402 متر را طی کند) که برای خودرویی نزدیک به 2 تن وزن مناسب به نظر می‌رسد.

پونتیاک 2+2 مدل 1965

پونتیاک ۲+۲ که با نام GTO هم شناخته می‌شود را می‌توان به‌عنوان یکی از معروف‌ترین کوه‌های عضله‌سازی دنیا در دهه ۶۰ میلادی در نظر گرفت که با طراحی خیره‌کننده و زیبایش سال‌ها در خیابان‌های معروف دنیا جولان داد و لذت رانندگی با یک کشتی بزرگ را به عاشقان خودروهای عضلانی هدیه کرد. پونتیاک با داشتن ۸ سیلندر قدرتی معادل ۳۳۸ اسب بخار قدرت تولید می‌کند البته امکان رسیدن به‌قدرت ۳۷۶ اسب بخار هم برایش محفوظ است. در دهه ۶۰ اوج حضور خودروهای عضلانی وکشیده بود که پونتیاک با اتکا به طراحی خاص بدنه از محبوبیت زیادی برخوردار بوده است. طراحی این مدل از پونتیاک بر اساس کاتالانیا دو در است که نمونه موفقی در کلاس خود بوده است. پونتیاک با داشتن موتور قدرتمندش می‌تواند به شتاب بسیار مناسبی دست پیدا کند. این خودرو قادر است تنها در مدت زمان ۹/ ۳ ثانیه به سرعت ۹۷ کیلومتر در ساعت برسد که برای یک خودروی خیابانی و تولیدی بسیار مناسب است. عاشقان خودروهای عضلانی که به دنبال تجربه هیجان و سرعت هستند طرفداران سینه‌چاک این مدل پونتیاک شناخته می‌شوند.

فورد رانچرو ۵۰۰ مدل ۱۹۶۸

فورد در مدل رانچرو از خودرویی خاص رونمایی کرد که در کلاس خودروهای دو‌نفره و تراک است اما به‌صورت خودرویی سواری ساخته شده و تصور ما را نسبت به خودروهای تراک تغییر می‌دهد. در واقع رانچرو پیکاپی سواری و دو نفره است که از پلت‌فرم خودرویی استیشن واگن به‌وجود آمده است. فورد رانچرو به دلیل موفقیت‌هایی که توانست در نقاط مختلف دنیا به‌دست بیاورد در 6 نسل مختلف ساخته شد که در هر نسل ظاهر خودرو زیبا‌تر و تهاجمی‌تر شده است. در پشت کابین راننده فضای کافی برای حمل متعلقات وجود دارد و در بخش جلو هم خودرو را می‌توان در دسته عضلانی‌ها قرار داد. پیشرانه در این خودرو هم از نوع 8 سیلندر وی شکل است که 335 اسب بخار قدرت خروجی این موتور است که با استفاده از جعبه دنده 3 سرعته دستی یا 4 سرعته خودکار به چرخ‌ها منتقل می‌شده است. این حجم قدرت برای یک خودروی سواری با شکل و شمایل تراک آن هم در سال 1968 بسیار زیاد به نظر می‌رسد.

فورد تورینو مدل تالدگا 1969

در سال ۱۹۶۹ فورد یک نسخه دیگر از خودروهای عضلانی محبوب خود یعنی فورد تورینو مدل تالدگا را معرفی کرد. نسخه‌هایی که از آن تنها ۷۵۴ دستگاه ساخته شد. این عضو جدید خودروهای عضلانی و آمریکایی از موتوری ۷ لیتری V شکل با توان ۳۳۵ اسب بخار و حداکثر گشتاور ۵۹۷ نیوتن بر متر بهره می‌برد. نکته قابل ‌توجه درباره این مدل این است که به‌‌رغم داشتن وزنی حدود ۱۷۱۲ کیلوگرم از شتاب نسبتا بالایی برخوردار بوده است به‌طوری‌که برای رسیدن به‌سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت تنها به ۲/ ۷ ثانیه زمان نیاز دارد. با توجه به قدرتی که این مدل فورد دارد حداکثر سرعت آن حدود ۲۰۶ کیلومتر بر ساعت است. یکی از ویژگی‌های خودروهای عضلانی داشتن ابعاد بزرگ و کشیده است که تالدگا نیز از همین قانون پیروی کرده و با بیش از ۵ متر طول کشتی غول‌پیکری است که در دوران خود بسیار خیره‌کننده بوده است. عضلات در این مدل از فورد بیشتر به چشم می‌آید و قدرت زیاد در کنار زیبایی دو فاکتور مهمی است که این روزها هم طرفداران زیادی دارد.

مرکوری کامت سایکلون ۱۹۶۴

شرکت مرکوری به‌عنوان یکی از زیر‌شاخه‌های فورد به تولید خودرو پرداخت. یکی از مدل‌های خاص و معروف این شرکت کامت سایکلون بود که بر اساس مدل فالکون ساخته شده بود. مرکوری برای خودروهایش از موتورهای 8 سیلندر فورد با دو کاربراتور استفاده کرده است که برای آنهایی که به دنبال هیجان درگ بودند و این مقدار نیرو برایشان کافی نبوده فورد 50 دستگاه کامت سایکلون را برای استفاده در مسابقات درگ ساخته است که با داشتن 427 اسب بخار قدرت بالا تر از خودروهای هم‌رده خود قرار می‌گیرد. البته این موتور در خودروی شلبی کبرا هم استفاده شده است اما مرکوری با اهداف خاصی این خودروی زیبا و کشیده‌اش را تولید کرده و توانسته زبان طراحی دهه 60 میلادی را در این مدل بسیار دقیق استفاده کند. مواد به کار رفته در مدل‌هایی مانند کامت سایکلون فایبرگلاس است که بخش‌هایی از خودرو را شامل می‌شود که در سایر خودروهای عضلانی آن دوران استفاده زیادی داشته است.

شورولت کینگزوود 427 مدل 1969

تصور کنید تعداد اعضای خانواده شما در حال زیاد شدن است و کوروت شما برای خانواده مناسب نیست و از نظر زمانی هم در دهه ۶۰ میلادی قرار دارید و می‌خواهید به سفر و گردش بروید. شرکت شورولت برای حل این مشکل مدل کینگزوود ۴۲۷ را معرفی کرد که خودرویی استیشن واگن برای خانواده‌های پر جمعیت است. این کوه عضله برای ۷ نفر فضای کافی برای نشستن در نظر گرفته است و با موتور ۸ سیلندر توربو جت و پر قدرتش می‌تواند ۳۹۰ اسب بخار قدرت تولید کند. این قدرت بالا باعث می‌شود که خودرو بتواند در مدت زمان ۵/ ۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد و در ادامه پس از ۶۳ ثانیه سرعت خودرو به ۲۰۰ کیلومتر خواهد رسید و با وجود ابعاد بزرگی که دارد می‌تواند در ۸/ ۱۵ ثانیه مسافت یک چهارم مایل (۴۰۲ متر) را طی کند. شوی کینگزوود در تعداد محدود در سال ۱۹۶۹ ساخته شد و زمینه برای ساخت مدل‌های مشابه با توان کمتر را فراهم کرد.

پونتیاک گرند پریکس مدل ۱۹۶۹

از گرند پریکس به‌عنوان خودرویی یاد می‌شود که آغاز‌گر پیدایش کوپه‌های عضلانی و لوکس بوده است. پونتیاک در دنیای ماشین‌های عضلانی جایگاه ویژه‌ای دارد و نسخه‌های متعددی از این مدل معرفی شده‌اند که هر کدامشان دنیایی از تحول در طراحی خودرو بوده‌اند. در رابطه با گرند پریکس جلو پنجره زیبایی خاصی پیدا کرده است و خطوط روی کاپوت و ابعاد خودرو همگی در هارمونی کاملی ساخته شده است. نسل دوم گرند پریکس در سال 1969 به‌عنوان داغ‌ترین محصول عضلانی‌ها شناخته می‌شد و محبوبیت بسیار بالایی داشت. این مدل از پونتیاک از پیشرانه 8 سیلندر با 390 اسب بخار قدرت استفاده می‌کرده که توان بسیار بالایی برای شتاب گرفتن در اختیارش قرار می‌داده است و با اتکا بر این توان فوق‌العاده گرند پریکس می‌تواند در مدت زمان 5/ 6 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد و یک چهارم مایل (402 متر) را هم می‌تواند در 15 ثانیه با سرعت 156 کیلومتر در ساعت طی کند.

ای ام سی SC/ 360 هورنت مدل 1971

شرکت آمریکایی‌ای‌ام‌سی (AMC) مدل هورنت را در بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۷ تولید کرده است که خودرویی کامپکت به حساب می‌آید. ‌ای‌ام‌سی در زیر کاپوت نسبتا کشیده این مدل از خودروهایش از پیشرانه ۸ سیلندر با ۲۸۵ اسب بخار قدرت استفاده کرده است که نیروی لازم برای رسیدن به حداکثر شتاب و سرعت را در خود دارد. با اتکا بر این پیشرانه بزرگ هورنت می‌توان در مدت زمان ۷/ ۶ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد و البته نسبت به سایر خودروهای عضلانی در مسافت یک چهارم مایل رکورد ۹/ ۱۴ ثانیه را ثبت کرده که مناسب‌تر از برخی مدل‌های معروف است. ‌ای‌ام‌سی در لیست خودروهای نسبتا کوچک عضلانی دسته‌بندی می‌شود با این حال ابعاد و اندازه قابل توجهی دارد. این مدل خودرو همراه با سایر عضلانی‌های هم عصرش سال‌ها در پیست‌های درگ رقابت کردند و توان خود را به رخ هم کیشان خود کشیده‌اند.