یاسین نمکچیان پدیده حضور بازیگران در عرصه‌های دیگر فرهنگ و هنر به ویژه خوانندگی، یکی ازاتفاق‌های حاشیه‌ساز سال‌های اخیر به حساب می‌آید.
اتفاقی که در طول سال‌های گذشته باعث شد تا خیلی‌ها نسبت به آن واکنش منفی نشان دهند. شاید خیلی‌ها به خاطر نمی‌آورند که استارت این حرکت چگونه شکل گرفت و چطور شد که بازیگران به این نتیجه رسیدند که می‌توانند خواننده‌های موفقی هم از آب در بیایند. برای واکاوی آن اتفاق باید برگردیم به دهه هفتاد. آنجا که یکی از ناشران مشهورتصمیم گرفت آلبوم‌هایی از آثار شاعران معاصر را با صدای خسرو شکیبایی بازیگرسرشناس ومحبوب آن روزگار منتشر کند و چندی بعد «نامه‌ها»،«نشانی‌ها» و «مهربانی» با شعرهای سیدعلی صالحی و محمد رضا عبدالملکیان روانه بازار شدند و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفتند. انتشار آن آلبوم‌ها در شرایط آن روزهای جامعه، رویداد مهم و تاثیرگذاری به شمار می‌آمد. در آن دوره نوار کاست یکه‌تاز میدان بود و دسترسی علاقه‌مندان به کالای فرهنگی صوتی تنها به نوار محدود می‌شد. نوارهایی که تکثیرشان هم پروسه‌ای طولانی و وقت‌گیر بود و باید زمان زیادی را صرف می‌کردی تا بتوانی بدل یک محصول را در آرشیوت داشته باشی. آن روزها خبری از اینترنت نبود و دسترسی به اخبار و اطلاعات مربوط به زندگی هنرمندان تنها به یکی دونشریه محدود می‌شد. نسل جوان با ولع پوسترهای مجله‌ها را جدا می‌کردند و به دیوارهای اتاق‌هایشان می‌چسباندند. در چنین شرایطی دکلمه‌های شکیبایی به شدت مورد استقبال قرار گرفت و چهره‌های مشهور دیگری هم تصمیم گرفتند تا چنین تجربه‌هایی را از سر بگذرانند. قصه حضور بازیگران مشهور سینما و تلویزیون در عرصه خوانندگی باتجربه متفاوت شکیبایی آغاز شد؛ چراکه باز هم او بود که با ایفای نقشش در فیلم «خواهران غریب»ساخته کیومرث پوراحمد به شکلی جدی ترانه‌خوانی را تجربه کرد و اتفاقا طرفدار هم پیدا کرد. بازیگران سینمای ایران همچون حسین پناهی و پرویز پرستویی هم بعدها شعرهایی را دکلمه کردند و پشت سر هم آثاری از این دست تولید شد. درسال‌های دهه هشتاد اما قصه شکل عجیب تری به خود گرفت. شرایط جامعه با سال‌ها قبل خیلی فرق کرده بود. اینترنت تمامی مرزها را در هم می‌نوردید و اخبار و اطلاعاتی که باعث شگفتی مخاطب شود به راحتی در دسترس بود. با این حال اما بازیگران قصد داشتند راه دیگری را در پیش بگیرند. آنها پا را فراتر گذاشتند و تیتراژ خوانی سریال‌های پرمخاطب تلویزیون را هم تجربه کردند و یکی یکی پشت سر هم آلبوم‌های مستقل خود را به بازار فرستادند. رسانه‌ها ذوق زده شدند و مخاطبان هم شگفت زده. فتحعلی اویسی، مهران مدیری، حامد بهداد،امین حیایی، رضا عطاران، بهرام رادان و ... نام‌هایی بودند که باعث فروش هزاران نسخه از آلبوم‌های موسیقی این سال‌ها شدند؛ اما انگار بسیاری ازآنها قصد حضوری جدی نداشتند و تنها برای تفنن سر از بازار موسیقی در آورده بودند. آنها آمدند و رفتند و هنوز هم این دور ادامه دارد. دوری که معلوم نیست تا کدام سو خواهد چرخید.


آخـر هفتـه‌ها بـا «آخـر هفتـه دنیـای اقتصـاد»
شما می‌توانید از طریق شماره تلفن ۸۷۷۶۲۱۲۰ نظر خود را در مورد مطالب «آخر هفته» با ما در میان بگذارید.