میان سیاستمداران صهیونیست شکاف ایجاد شده است
سردرگمی « بی بی» و کابینه اش
واکنش سران سرزمین‌های اشغالی به چارچوب توافق انجام شده بین مبالغه در رد و پذیرش مشروط و محافظه‌کارانه در نوسان است. کابینه رژیم صهیونیستی به ریاست نتانیاهو روش اول را در پیش گرفته است.
مرکز مطالعات و پژوهش‌های سیاسی العربی در مقاله‌ای به بررسی نحوه تعامل سرکردگان رژیم صهیونیستی با بیانیه سوئیس پرداخته و نوشت: در روز دوم آوریل جاری ایران و ۶ کشور غربی به رهبری آمریکا به چارچوب توافق در زمینه برنامه هسته‌ای ایران دست یافتند و قرار شد مذاکرات برای تهیه توافقنامه نهایی تا پایان ژوئن آینده ادامه پیدا کند.
مرکز مطالعات و پژوهش‌های سیاسی العربی در مقاله‌ای به بررسی نحوه تعامل سرکردگان رژیم صهیونیستی با بیانیه سوئیس پرداخته و نوشت: در روز دوم آوریل جاری ایران و ۶ کشور غربی به رهبری آمریکا به چارچوب توافق در زمینه برنامه هسته‌ای ایران دست یافتند و قرار شد مذاکرات برای تهیه توافقنامه نهایی تا پایان ژوئن آینده ادامه پیدا کند.
واکنش سران سرزمین‌های اشغالی به چارچوب توافق انجام شده بین مبالغه در رد و پذیرش مشروط و محافظه‌کارانه در نوسان است. کابینه رژیم صهیونیستی به ریاست نتانیاهو روش اول را در پیش گرفته است.
مرکز مطالعات و پژوهش‌های سیاسی العربی در مقاله‌ای به بررسی نحوه تعامل سرکردگان رژیم صهیونیستی با بیانیه سوئیس پرداخته و نوشت: در روز دوم آوریل جاری ایران و 6 کشور غربی به رهبری آمریکا به چارچوب توافق در زمینه برنامه هسته‌ای ایران دست یافتند و قرار شد مذاکرات برای تهیه توافقنامه نهایی تا پایان ژوئن آینده ادامه پیدا کند. سپس توافق در ژوئن نیز کش آمد و به ژوئیه رسید. هم‌اینک توافق ژوئیه موجب شده است یک سرگردانی در میان سیاستمداران رژیم صهیونیستی به وجود آید.صرف‌نظر از جزئیات این توافق که پیشتر در رسانه‌های مختلف به بررسی گذاشته شده و مواضع کشورهای دیگر در قبال بیانیه صادر شده در وین، آنچه در مقاله این مرکز مطالعاتی به بررسی گذاشته شده، مواضع صادر شده از سوی سران رژیم صهیونیستی در قبال چارچوب توافق است.
این مقاله می‌نویسد: تمامی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی در داخل سرزمین‌های اشغالی متعلق به تمامی رویکردها بر ضرورت ادامه انحصار در اختیار داشتن سلاح هسته‌ای در خاورمیانه برای رژیم صهیونیستی و ممانعت ایران در دستیابی به این سلاح اتفاق نظر دارند. با این وجود در مورد ابزارهایی که برای تحقق این هدف می‌توان از آنها استفاده کرد، اجماعی وجود ندارد. به همین علت انتقادات شدیدی از سوی گروه‌ها و احزاب مخالف و برخی نخبگان سیاسی تل آویو در مورد نحوه تعامل بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در برخورد با این پرونده وجود دارد، چرا که وی در این راستا وارد درگیری علنی با باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا شده است. گروه‌های مختلف رژیم صهیونیستیی اعتقاد دارند بهترین راه؛ تقویت مناسبات با کاخ سفید و حفظ روابط اطمینان‌‌بخش با باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا برای تاثیرگذار بودن در مضمون راه حل نهایی با تهران است.واکنش سران سرزمین‌های اشغالی به چارچوب توافق انجام شده بین مبالغه در رد و پذیرش مشروط و محافظه‌کارانه در نوسان است. کابینه رژیم صهیونیستی به ریاست نتانیاهو روش اول را در پیش گرفته است، اما برخی دیگر از مقامات ارشد نظامی و امنیتی بازنشسته که عموما مواضع همسان با موسسات امنیتی و نظامی مطرح می‌کنند، روش دوم را در پیش گرفته‌اند.
مواضع نتانیاهو و اردوگاه مخالفان بیانیه
بنیامین نتانیاهو در راستای مواضعی که از دو دهه پیش در قبال پروژه هسته‌ای ایران در پیش گرفته است، به صورت عملی مخالفت خود را با هر توافقنامه مسالمت‌آمیزی که ایران را مجبور به کنار گذاشتن کامل برنامه هسته‌ای و تخریب زیرساخت‌های آن نکند، اعلام کرد. نتانیاهو فعالیت‌ها و تلاش‌های خود را در این راستا در ماه‌ها و هفته‌های اخیر به‌ویژه در ایالات متحده آمریکا به‌کار گرفته و بارها خواستار اعمال تحریم‌های بیشتر بین‌المللی و آمریکایی برای به شکست کشاندن توافق بین ایران و ۶ کشور غربی و فشار بر دولت آمریکا برای انجام حملات نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران شده است.در همین راستا نتانیاهو و مسوولان ارشد رژیم صهیونیستی بلافاصله بعد از اعلام چارچوب توافق در لوزان به آن حمله کردند، نکته قابل توجه این است که آنها مضامین توافق را بررسی نکرده بلکه تنها به حملات خود ادامه دادند و آن را بیانیه‌ای خطرناک و بد و اشتباهی تاریخی برشمردند که در نتیجه تسلیم شدن ۶ کشور غربی در مقابل دیکته‌های ایران صادر شده است. گفت‌وگوی تلفنی باراک اوباما با نتانیاهو که ساعاتی پس از امضای توافقنامه انجام شد نیز نتوانست مواضع نتانیاهو در قبال بیانیه را حتی اندکی بهبود بخشد. این در حالی بود که رسانه‌های رژیم صهیونیستیی این گفت‌وگوی تلفنی را «سخت» توصیف کردند. به این ترتیب نتانیاهو حمله به بیانیه سوئیس را از طریق رسانه‌های مختلف به‌ویژه رسانه‌های آمریکایی دنبال کرد.این مخالفت سرسخت نتانیاهو باز هم کمکی به مانع ایجاد کردن در مذاکرات ایران با کشورهای غربی نکرد و در نهایت در ماه ژوئیه این توافق نهایی و در شورای امنیت نیز با قاطعیت آرای اعضای شورای امنیت تصویب شد. این در حالی است که یک روز پس از امضای بیانیه سوئیس، نتانیاهو نشست ویژه‌ای را با اعضای کابینه امنیتی خود برای بررسی این توافقنامه برگزار کرد. وی پس از پایان این نشست به رسانه‌های جمعی گفت که وزرای کابینه همگی در رد شدید این توافق متحد هستند. به این ترتیب وی حمله به توافق سوئیس را ادامه داد. نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در این راستا سعی کرد اظهارات اوباما را که به دنبال دفاع از توافق هسته‌ای بود رد کند.
اوباما می‌گفت که توافق مذکور مسیر رسیدن ایران به سلاح هسته‌ای را مسدود می‌کند و تنها اجازه استفاده صلح‌آمیز این کشور از برنامه‌های هسته‌ای را می‌دهد و از کشیده شدن به گزینه جنگ بر ضد ایران نیز جلوگیری می‌کند. نتانیاهو مدعی شد که این توافق موجودیت رژیم صهیونیستی را تهدید می‌کند و خطری برای منطقه و تمام جهان است و به برنامه هسته‌ای ایران مشروعیت بین‌المللی داده و زیرساخت‌های هسته‌ای این کشور را حفظ می‌کند.
بنا به ادعاهای نتانیاهو توافق مذکور مانع دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای نمی‌شود، بلکه تنها طی چند سال تمامی موانع پیش روی ایران برای رسیدن به سلاح هسته‌ای و تولید تعداد زیادی از بمب‌های اتمی را برمی‌دارد و باعث رقابت تسلیحات هسته‌ای در منطقه می‌شود و این اتفاق جنگ شدیدی را ایجاد می‌کند که منطقه پیش از این شاهد آن نبوده است.
نتانیاهو این نکته را که جایگزین چنین توافقی جنگ باشد رد کرد و گفت که جایگزین سومی نیز وجود دارد که همان افزایش فشارها به ایران و اعمال تحریم‌های دردآور بیشتر بر ضد این کشور برای مجبور کردن آن برای رسیدن به «توافق خوب» است که تضمین‌‌کننده کنار گذاشتن پروژه هسته‌ای از سوی این کشور باشد. وی در عین حال به واکنش ایران به اعمال تحریم‌های بیشتر بر ضد این کشور اشاره نکرد. نتانیاهو در پایان اظهاراتش موضوع تازه‌ای را مطرح کرد که هیچ ارتباطی به سلاح هسته‌ای نداشت. وی گفت که امضای هر توافق با ایران باید شامل اعتراف واضح ایران به حق موجودیت رژیم صهیونیستی باشد. موضوعی که هرگز از سوی تهران پذیرفته نخواهد شد و تنها تیری در تاریکی برای نتانیاهو محسوب می‌شده است. واشنگتن نیز می‌دانسته که ایران چنین موضوعی را وارد مذاکرات نخواهد کرد و از این رو بارها گفته بود که این مذاکرات فقط در راستای برنامه‌های هسته‌ای ایران صورت گرفته است نه در باب موضوعات منطقه‌ای.
مواضع ملاحظه کارانه راست‌گرایان صهیونیست
فرماندهان نظامی و امنیتی بازنشسته رژیم صهیونیستی که عمدتا مواضع سیاسی آنها به موسسات امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی نزدیک است، در تعامل با توافق راهکار دوم را در پیش گرفتند. افرایم هالوی رئیس اسبق موساد در گفت‌وگو با رادیو رژیم صهیونیستی این توافق را مثبت خواند. پروفسور عوزی عیلام مدیر کل اسبق کمیته انرژی هسته‌ای رژیم صهیونیستی نیز اعلام کرد که در صورت اجرای کامل این توافق ایران از تولید سلاح اتمی بسیار دور خواهد بود. عاموس یادلین رئیس اسبق سرویس جاسوسی نظامی رژیم صهیونیستی نیز که ریاست آکادمی مطالعات امنیت ملی تل‌آویو را برعهده دارد، ملاحظاتی را نسبت به این توافقنامه مطرح کرد و در عین حال آن را راهکاری میانه بین ایران و دولت‌های غربی برشمرد که دستاوردهای مهمی را محقق کرده اما در عین حال نیازمند برخی اصلاحات جدی است.
این مقاله در ادامه می‌نویسد: مهم‌ترین ملاحظاتی که موافقان بیانیه نسبت به آن مطرح کرده‌اند، شامل موارد زیر است:
چارچوب توافق امضا شده در سوئیس به برنامه هسته‌ای ایران مشروعیت بین‌المللی می‌دهد و انجام حملات نظامی از سوی رژیم صهیونیستی بر ضد تاسیسات هسته‌ای ایران را مشکل خواهد کرد، چرا که به این ترتیب این اقدام نقض قوانین بین‌المللی و تلاشی آشکار برای از بین بردن این قوانین به شمار می‌رود.
توافق مذکور به صورت موضوعی ایران را کشوری در آستانه هسته‌ای شدن می‌شناسد، با وجود اینکه هیچ تعریف دقیق و مورد توافقی برای اصطلاح «کشور در آستانه هسته‌ای شدن» وجود ندارد، اما به ادعای مقامات صهیونیست معمولا مقصود از این اصطلاح این است که کشور مذکور توانمندی‌های تکنولوژیک و زیرساخت‌ها و منابع و تجربه لازم برای تولید سلاح هسته‌ای در مدت زمانی نسبتا کوتاه را در اختیار دارد. با این وجود رژیم صهیونیستیی‌ها وقتی از ایران به عنوان دولتی در آستانه هسته‌ای شدن نام می‌برند، محدودیت‌های شدید و نظارت‌های گسترده اعمال شده از سوی این توافقنامه بر ایران را نادیده می‌گیرند.
همچنین ادعاهای دیگری از سوی برخی کارشناسان و تحلیلگران رژیم صهیونیستیی مطرح شده مبنی بر اینکه گذشت زمان بعد از به رسمیت شناختن ایران به عنوان دولت در آستانه هسته‌ای شدن توانمندی بازدارنده این کشور را افزایش خواهد داد. چرا که این رویکرد را ایجاد می‌کند که ایران به علت توسعه علمی و تکنولوژیک و قدرت مخفی نگه داشتن ابعادی از پروژه هسته‌ای خود از نظارت بین‌المللی به تولید سلاح اتمی نزدیک شده است. براساس این ادعا به این ترتیب ابهام موجود در زمینه قدرت واقعی هسته‌ای ایران باعث می‌شود رژیم رژیم صهیونیستی و دیگر کشورها مجبور شوند با تهران به‌عنوان یک قدرت کاملا هسته‌ای تعامل کنند.
به ادعای برخی مقامات صهیونیست توافق مرحله جدیدی از رقابت تسلیحات هسته‌ای را ایجاد می‌کند و دولت‌های دیگری در خاورمیانه از جمله عربستان سعودی، ترکیه و مصر برای رسیدن به جایگاه هسته‌ای ایران تلاش خواهند کرد.
این توافقنامه جایگاه و نقش و نفوذ ایران در منطقه را تقویت می‌کند و مرحله جدیدی از مناسبات بین‌المللی و منطقه‌ای را پیش روی این کشور باز می‌کند. این اتفاق همچنین می‌تواند به تقویت جایگاه متحدان تهران در منطقه منجر شود، این متحدان ممکن است دولت‌ها یا شبه نظامیان یا سازمان‌های غیردولتی باشند.
احتمال دارد آمریکا برای جبران خسارت‌های عربستان سعودی و برخی دیگر از کشورهای منطقه، آنها را با سلاح‌های پیشرفته‌تری مجهز کند. این موضوع باعث می‌شود رژیم صهیونیستی برتری خود در دسترسی به سلاح‌های پیشرفته بر کشورهای عربی را از دست بدهد.
ممکن است ایران با استفاده از شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی اقدام به نقض توافقنامه کند، از دیدگاه صهیونیست‌ها در این شرایط این تردید وجود دارد که دولت‌های بزرگ اراده سیاسی برای تحمیل مجدد تحریم‌ها بر ایران یا انجام حمله نظامی به تاسیسات اتمی این کشور را از دست داده باشند.
نتیجه‌گیری
بعد از امضای توافق، رژیم صهیونیستی دیگر گزینه تهدید نظامی بر ضد تاسیسات هسته‌ای ایران را در اختیار ندارد، به این ترتیب انتظار می‌رود که کابینه رژیم صهیونیستی به ریاست نتانیاهو مخالفت خود با توافقنامه را از طریق کنگره و حامیان رژیم صهیونیستی در آمریکا برای به شکست کشاندن آن ادامه دهد.
همچنین ممکن است فشارها بر دولت آمریکا برای ایجاد تغییرات جدی در آن افزایش پیدا کند. در هر حال کابینه رژیم صهیونیستی سعی خواهد کرد غرامت‌های نظامی گسترده از ایالات متحده آمریکا دریافت کند و بار دیگر تعهد این کشور بر حفظ برتری نظامی رژیم صهیونیستی بر تمامی دولت‌های منطقه را تثبیت کرده و تضمین‌هایی از آمریکا برای ممانعت از فشار بر این رژیم جهت قرار دادن تاسیسات هسته‌ای این کشور زیر نظر نظارت بین‌المللی به دست آورد. تل‌آویو همچنین تلاش خواهد کرد تضمین‌های امنیتی برای خود جهت رسیدن به چیزی مشابه امضای ائتلاف نظامی رسمی و تقویت همکاری‌های جاسوسی بین 2 طرف جهت پیگیری برنامه هسته‌ای ایران و بسیاری از دولت‌های منطقه که احتمال توسعه برنامه اتمی آنها وجود دارد، به دست آورد.
مرکز مطالعات و پژوهش‌های سیاسی العربی در مقاله‌ای به بررسی نحوه تعامل سرکردگان رژیم صهیونیستی با بیانیه سوئیس پرداخته و نوشت: در روز دوم آوریل جاری ایران و 6 کشور غربی به رهبری آمریکا به چارچوب توافق در زمینه برنامه هسته‌ای ایران دست یافتند و قرار شد مذاکرات برای تهیه توافقنامه نهایی تا پایان ژوئن آینده ادامه پیدا کند. سپس توافق در ژوئن نیز کش آمد و به ژوئیه رسید. هم‌اینک توافق ژوئیه موجب شده است یک سرگردانی در میان سیاستمداران رژیم صهیونیستی به وجود آید.صرف‌نظر از جزئیات این توافق که پیشتر در رسانه‌های مختلف به بررسی گذاشته شده و مواضع کشورهای دیگر در قبال بیانیه صادر شده در وین، آنچه در مقاله این مرکز مطالعاتی به بررسی گذاشته شده، مواضع صادر شده از سوی سران رژیم صهیونیستی در قبال چارچوب توافق است.
این مقاله می‌نویسد: تمامی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی در داخل سرزمین‌های اشغالی متعلق به تمامی رویکردها بر ضرورت ادامه انحصار در اختیار داشتن سلاح هسته‌ای در خاورمیانه برای رژیم صهیونیستی و ممانعت ایران در دستیابی به این سلاح اتفاق نظر دارند. با این وجود در مورد ابزارهایی که برای تحقق این هدف می‌توان از آنها استفاده کرد، اجماعی وجود ندارد. به همین علت انتقادات شدیدی از سوی گروه‌ها و احزاب مخالف و برخی نخبگان سیاسی تل آویو در مورد نحوه تعامل بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در برخورد با این پرونده وجود دارد، چرا که وی در این راستا وارد درگیری علنی با باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا شده است. گروه‌های مختلف رژیم صهیونیستیی اعتقاد دارند بهترین راه؛ تقویت مناسبات با کاخ سفید و حفظ روابط اطمینان‌‌بخش با باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا برای تاثیرگذار بودن در مضمون راه حل نهایی با تهران است.واکنش سران سرزمین‌های اشغالی به چارچوب توافق انجام شده بین مبالغه در رد و پذیرش مشروط و محافظه‌کارانه در نوسان است. کابینه رژیم صهیونیستی به ریاست نتانیاهو روش اول را در پیش گرفته است، اما برخی دیگر از مقامات ارشد نظامی و امنیتی بازنشسته که عموما مواضع همسان با موسسات امنیتی و نظامی مطرح می‌کنند، روش دوم را در پیش گرفته‌اند.
مواضع نتانیاهو و اردوگاه مخالفان بیانیه
بنیامین نتانیاهو در راستای مواضعی که از دو دهه پیش در قبال پروژه هسته‌ای ایران در پیش گرفته است، به صورت عملی مخالفت خود را با هر توافقنامه مسالمت‌آمیزی که ایران را مجبور به کنار گذاشتن کامل برنامه هسته‌ای و تخریب زیرساخت‌های آن نکند، اعلام کرد. نتانیاهو فعالیت‌ها و تلاش‌های خود را در این راستا در ماه‌ها و هفته‌های اخیر به‌ویژه در ایالات متحده آمریکا به‌کار گرفته و بارها خواستار اعمال تحریم‌های بیشتر بین‌المللی و آمریکایی برای به شکست کشاندن توافق بین ایران و ۶ کشور غربی و فشار بر دولت آمریکا برای انجام حملات نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران شده است.در همین راستا نتانیاهو و مسوولان ارشد رژیم صهیونیستی بلافاصله بعد از اعلام چارچوب توافق در لوزان به آن حمله کردند، نکته قابل توجه این است که آنها مضامین توافق را بررسی نکرده بلکه تنها به حملات خود ادامه دادند و آن را بیانیه‌ای خطرناک و بد و اشتباهی تاریخی برشمردند که در نتیجه تسلیم شدن ۶ کشور غربی در مقابل دیکته‌های ایران صادر شده است. گفت‌وگوی تلفنی باراک اوباما با نتانیاهو که ساعاتی پس از امضای توافقنامه انجام شد نیز نتوانست مواضع نتانیاهو در قبال بیانیه را حتی اندکی بهبود بخشد. این در حالی بود که رسانه‌های رژیم صهیونیستیی این گفت‌وگوی تلفنی را «سخت» توصیف کردند. به این ترتیب نتانیاهو حمله به بیانیه سوئیس را از طریق رسانه‌های مختلف به‌ویژه رسانه‌های آمریکایی دنبال کرد.این مخالفت سرسخت نتانیاهو باز هم کمکی به مانع ایجاد کردن در مذاکرات ایران با کشورهای غربی نکرد و در نهایت در ماه ژوئیه این توافق نهایی و در شورای امنیت نیز با قاطعیت آرای اعضای شورای امنیت تصویب شد. این در حالی است که یک روز پس از امضای بیانیه سوئیس، نتانیاهو نشست ویژه‌ای را با اعضای کابینه امنیتی خود برای بررسی این توافقنامه برگزار کرد. وی پس از پایان این نشست به رسانه‌های جمعی گفت که وزرای کابینه همگی در رد شدید این توافق متحد هستند. به این ترتیب وی حمله به توافق سوئیس را ادامه داد. نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در این راستا سعی کرد اظهارات اوباما را که به دنبال دفاع از توافق هسته‌ای بود رد کند.
اوباما می‌گفت که توافق مذکور مسیر رسیدن ایران به سلاح هسته‌ای را مسدود می‌کند و تنها اجازه استفاده صلح‌آمیز این کشور از برنامه‌های هسته‌ای را می‌دهد و از کشیده شدن به گزینه جنگ بر ضد ایران نیز جلوگیری می‌کند. نتانیاهو مدعی شد که این توافق موجودیت رژیم صهیونیستی را تهدید می‌کند و خطری برای منطقه و تمام جهان است و به برنامه هسته‌ای ایران مشروعیت بین‌المللی داده و زیرساخت‌های هسته‌ای این کشور را حفظ می‌کند.
بنا به ادعاهای نتانیاهو توافق مذکور مانع دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای نمی‌شود، بلکه تنها طی چند سال تمامی موانع پیش روی ایران برای رسیدن به سلاح هسته‌ای و تولید تعداد زیادی از بمب‌های اتمی را برمی‌دارد و باعث رقابت تسلیحات هسته‌ای در منطقه می‌شود و این اتفاق جنگ شدیدی را ایجاد می‌کند که منطقه پیش از این شاهد آن نبوده است.
نتانیاهو این نکته را که جایگزین چنین توافقی جنگ باشد رد کرد و گفت که جایگزین سومی نیز وجود دارد که همان افزایش فشارها به ایران و اعمال تحریم‌های دردآور بیشتر بر ضد این کشور برای مجبور کردن آن برای رسیدن به «توافق خوب» است که تضمین‌‌کننده کنار گذاشتن پروژه هسته‌ای از سوی این کشور باشد. وی در عین حال به واکنش ایران به اعمال تحریم‌های بیشتر بر ضد این کشور اشاره نکرد. نتانیاهو در پایان اظهاراتش موضوع تازه‌ای را مطرح کرد که هیچ ارتباطی به سلاح هسته‌ای نداشت. وی گفت که امضای هر توافق با ایران باید شامل اعتراف واضح ایران به حق موجودیت رژیم صهیونیستی باشد. موضوعی که هرگز از سوی تهران پذیرفته نخواهد شد و تنها تیری در تاریکی برای نتانیاهو محسوب می‌شده است. واشنگتن نیز می‌دانسته که ایران چنین موضوعی را وارد مذاکرات نخواهد کرد و از این رو بارها گفته بود که این مذاکرات فقط در راستای برنامه‌های هسته‌ای ایران صورت گرفته است نه در باب موضوعات منطقه‌ای.
مواضع ملاحظه کارانه راست‌گرایان صهیونیست
فرماندهان نظامی و امنیتی بازنشسته رژیم صهیونیستی که عمدتا مواضع سیاسی آنها به موسسات امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی نزدیک است، در تعامل با توافق راهکار دوم را در پیش گرفتند. افرایم هالوی رئیس اسبق موساد در گفت‌وگو با رادیو رژیم صهیونیستی این توافق را مثبت خواند. پروفسور عوزی عیلام مدیر کل اسبق کمیته انرژی هسته‌ای رژیم صهیونیستی نیز اعلام کرد که در صورت اجرای کامل این توافق ایران از تولید سلاح اتمی بسیار دور خواهد بود. عاموس یادلین رئیس اسبق سرویس جاسوسی نظامی رژیم صهیونیستی نیز که ریاست آکادمی مطالعات امنیت ملی تل‌آویو را برعهده دارد، ملاحظاتی را نسبت به این توافقنامه مطرح کرد و در عین حال آن را راهکاری میانه بین ایران و دولت‌های غربی برشمرد که دستاوردهای مهمی را محقق کرده اما در عین حال نیازمند برخی اصلاحات جدی است.
این مقاله در ادامه می‌نویسد: مهم‌ترین ملاحظاتی که موافقان بیانیه نسبت به آن مطرح کرده‌اند، شامل موارد زیر است:
چارچوب توافق امضا شده در سوئیس به برنامه هسته‌ای ایران مشروعیت بین‌المللی می‌دهد و انجام حملات نظامی از سوی رژیم صهیونیستی بر ضد تاسیسات هسته‌ای ایران را مشکل خواهد کرد، چرا که به این ترتیب این اقدام نقض قوانین بین‌المللی و تلاشی آشکار برای از بین بردن این قوانین به شمار می‌رود.
توافق مذکور به صورت موضوعی ایران را کشوری در آستانه هسته‌ای شدن می‌شناسد، با وجود اینکه هیچ تعریف دقیق و مورد توافقی برای اصطلاح «کشور در آستانه هسته‌ای شدن» وجود ندارد، اما به ادعای مقامات صهیونیست معمولا مقصود از این اصطلاح این است که کشور مذکور توانمندی‌های تکنولوژیک و زیرساخت‌ها و منابع و تجربه لازم برای تولید سلاح هسته‌ای در مدت زمانی نسبتا کوتاه را در اختیار دارد. با این وجود رژیم صهیونیستیی‌ها وقتی از ایران به عنوان دولتی در آستانه هسته‌ای شدن نام می‌برند، محدودیت‌های شدید و نظارت‌های گسترده اعمال شده از سوی این توافقنامه بر ایران را نادیده می‌گیرند.
همچنین ادعاهای دیگری از سوی برخی کارشناسان و تحلیلگران رژیم صهیونیستیی مطرح شده مبنی بر اینکه گذشت زمان بعد از به رسمیت شناختن ایران به عنوان دولت در آستانه هسته‌ای شدن توانمندی بازدارنده این کشور را افزایش خواهد داد. چرا که این رویکرد را ایجاد می‌کند که ایران به علت توسعه علمی و تکنولوژیک و قدرت مخفی نگه داشتن ابعادی از پروژه هسته‌ای خود از نظارت بین‌المللی به تولید سلاح اتمی نزدیک شده است. براساس این ادعا به این ترتیب ابهام موجود در زمینه قدرت واقعی هسته‌ای ایران باعث می‌شود رژیم رژیم صهیونیستی و دیگر کشورها مجبور شوند با تهران به‌عنوان یک قدرت کاملا هسته‌ای تعامل کنند.
به ادعای برخی مقامات صهیونیست توافق مرحله جدیدی از رقابت تسلیحات هسته‌ای را ایجاد می‌کند و دولت‌های دیگری در خاورمیانه از جمله عربستان سعودی، ترکیه و مصر برای رسیدن به جایگاه هسته‌ای ایران تلاش خواهند کرد.
این توافقنامه جایگاه و نقش و نفوذ ایران در منطقه را تقویت می‌کند و مرحله جدیدی از مناسبات بین‌المللی و منطقه‌ای را پیش روی این کشور باز می‌کند. این اتفاق همچنین می‌تواند به تقویت جایگاه متحدان تهران در منطقه منجر شود، این متحدان ممکن است دولت‌ها یا شبه نظامیان یا سازمان‌های غیردولتی باشند.
احتمال دارد آمریکا برای جبران خسارت‌های عربستان سعودی و برخی دیگر از کشورهای منطقه، آنها را با سلاح‌های پیشرفته‌تری مجهز کند. این موضوع باعث می‌شود رژیم صهیونیستی برتری خود در دسترسی به سلاح‌های پیشرفته بر کشورهای عربی را از دست بدهد.
ممکن است ایران با استفاده از شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی اقدام به نقض توافقنامه کند، از دیدگاه صهیونیست‌ها در این شرایط این تردید وجود دارد که دولت‌های بزرگ اراده سیاسی برای تحمیل مجدد تحریم‌ها بر ایران یا انجام حمله نظامی به تاسیسات اتمی این کشور را از دست داده باشند.
نتیجه‌گیری
بعد از امضای توافق، رژیم صهیونیستی دیگر گزینه تهدید نظامی بر ضد تاسیسات هسته‌ای ایران را در اختیار ندارد، به این ترتیب انتظار می‌رود که کابینه رژیم صهیونیستی به ریاست نتانیاهو مخالفت خود با توافقنامه را از طریق کنگره و حامیان رژیم صهیونیستی در آمریکا برای به شکست کشاندن آن ادامه دهد.
همچنین ممکن است فشارها بر دولت آمریکا برای ایجاد تغییرات جدی در آن افزایش پیدا کند. در هر حال کابینه رژیم صهیونیستی سعی خواهد کرد غرامت‌های نظامی گسترده از ایالات متحده آمریکا دریافت کند و بار دیگر تعهد این کشور بر حفظ برتری نظامی رژیم صهیونیستی بر تمامی دولت‌های منطقه را تثبیت کرده و تضمین‌هایی از آمریکا برای ممانعت از فشار بر این رژیم جهت قرار دادن تاسیسات هسته‌ای این کشور زیر نظر نظارت بین‌المللی به دست آورد. تل‌آویو همچنین تلاش خواهد کرد تضمین‌های امنیتی برای خود جهت رسیدن به چیزی مشابه امضای ائتلاف نظامی رسمی و تقویت همکاری‌های جاسوسی بین 2 طرف جهت پیگیری برنامه هسته‌ای ایران و بسیاری از دولت‌های منطقه که احتمال توسعه برنامه اتمی آنها وجود دارد، به دست آورد.
ارسال نظر