درخــــــت تن
جواد سروش soroushjavad@gmail.com چوب یکی از نمادهای طبیعت است و کارکردن روی آن خواسته یا ناخواسته مخاطب را به خاطره‌ای تاریخی ارجاع می‌دهد. خاطره‌ای که او در طول تاریخ، از همزیستی با چوب و استفاده ازآن داشته است. زمانی در تاریخ از چوب بیشتر برای ساختن ابزار و وسایلِ مورد نیاز زندگی استفاده می‌شد، اما استفاده از این محصول طبیعت امروز معناهای دیگری را به ذهن مخاطب می‌آورد. نمایشگاه «مهناز سیداختیاری» در گالری «گلستان» تاکیدی بر همزیستی با چوب و درخت بود. نمایشگاه او از دو بخش تشکیل می‌شد بخش نخست نقاشی و طراحی‌هایش روی چوب بود و بخش دوم لباس‌هایی که از چوب ساخته شده و به گونه‌ای خلاق در فضای گالری قرار گرفته بودند، اما این تنها ظاهر ماجرا بود، هنگامی که با دقت بیشتری به نقاشی‌هایش نگاه می‌کردید، متوجه سطح دیگری از همزیستی درخت با انسان می‌شدید. به عبارت دقیق‌تر، انسان‌هایی که او خلق کرده بود در میان توده‌ای از شاخ و برگ محصور شده بودند. روی لباس‌ها نیز دست‌هایی دیده می‌شد که بافت‌های چوب را در خود گرفته بودند. به بیان دیگر آثار مهناز سید اختیاری، تنیدگی زندگی انسان و طبیعت را به شکل‌های مختلف بازنمایی می‌کرد و بر نیاز این دو به یکدیگر تاکید داشت.