قدم‌های نخست بولینگ
آبان معلی
بولینگ ورزشی است که در آن، یک بازیکن یا پرتاب‌کننده، توپ بولینگ را روی یک مسیر باریک چوبی یا مصنوعی (پلی‌اورتان) می‌گرداند تا با انداختن حداکثر تعداد پین‌های ممکن، امتیاز به‌دست بیاورد.
تاریخچه
در سال ۱۹۳۰، انسان‌شناس انگلیسی فلیندر پتری همراه با تیم خود توپ‌های ابتدایی بولینگ و پین‌های آن را در قبر یک پسر دوره پیش دودمانی مصر یافتند که به حدود ۳۲۰۰ سال پیش از میلاد، و کمی پیش از دوران سلطنت نارمر، یکی از اولین فراعنه‌ی مصری، بازمی‌گردد. این اکتشاف اولین آثار تاریخی شناخته‌شده از بولینگ بود.
بولینگ ورزشی است که در آن، یک بازیکن یا پرتاب‌کننده، توپ بولینگ را روی یک مسیر باریک چوبی یا مصنوعی (پلی‌اورتان) می‌گرداند تا با انداختن حداکثر تعداد پین‌های ممکن، امتیاز به‌دست بیاورد.
تاریخچه
در سال ۱۹۳۰، انسان‌شناس انگلیسی فلیندر پتری همراه با تیم خود توپ‌های ابتدایی بولینگ و پین‌های آن را در قبر یک پسر دوره پیش دودمانی مصر یافتند که به حدود ۳۲۰۰ سال پیش از میلاد، و کمی پیش از دوران سلطنت نارمر، یکی از اولین فراعنه‌ی مصری، بازمی‌گردد. این اکتشاف اولین آثار تاریخی شناخته‌شده از بولینگ بود.
آبان معلی
بولینگ ورزشی است که در آن، یک بازیکن یا پرتاب‌کننده، توپ بولینگ را روی یک مسیر باریک چوبی یا مصنوعی (پلی‌اورتان) می‌گرداند تا با انداختن حداکثر تعداد پین‌های ممکن، امتیاز به‌دست بیاورد.
تاریخچه
در سال ۱۹۳۰، انسان‌شناس انگلیسی فلیندر پتری همراه با تیم خود توپ‌های ابتدایی بولینگ و پین‌های آن را در قبر یک پسر دوره پیش دودمانی مصر یافتند که به حدود ۳۲۰۰ سال پیش از میلاد، و کمی پیش از دوران سلطنت نارمر، یکی از اولین فراعنه‌ی مصری، بازمی‌گردد. این اکتشاف اولین آثار تاریخی شناخته‌شده از بولینگ بود.بولینگ نُه پینی، در زمان استعمار از طریق اروپاییان به آمریکا معرفی شد. این بازی بسیار محبوب شد و اسم توپ روی چمن روی آن گذاشته شد. هلندی‌ها، انگلیسی‌ها و آلمان‌ها همگی نسخه خودشان از این بازی را به دنیای جدید آوردند و در آنجا از شهرت زیادی برخوردار شد، اگرچه بدون جنجال و دعوا نیز نبود. در سال ۱۸۴۱، یک قانون در کانکتیکات، به دلیل جرم و قمار مرتبط با این بازی، انجام بولینگ ۹ پینی را ممنوع کرد و مردم با اضافه کردن یک پین دیگر، این قانون را دور زدند و در نتیجه از آن تاریخ به بعد بازی با ۱۰ پین انجام می‌شد.
روش بازی
مسیر حرکت توپ در بولینگ، ۱۰۵ سانتی‌متر عرض و ۱۸ متر طول دارد و دو طرف آن کانال‌هایی قرار دارد که برای جمع‌آوری توپ‌های منحرف‌شده طراحی شده‌اند. عرض کلی این مسیر به همراه کانال‌های اطراف آن ، ۱۵۳ سانتی‌متر است. این مسیر باریک باعث می‌شود که افراد نتوانند در جهتی که برای انداختن تمام پین ها لازم است، به‌طور مداوم توپ خود را پرداخت کنند. بیشتر بازیکنان خبره، با پرتاب توپی که حرکت چرخشی جنبی دارد، به این مشکل چیره می‌شوند.در ابتدای مسیر پرتاب یک خط خطا وجود دارد: اگر هر بخش از بدن پرتاب‌کننده، پس از پرتاب توپ این خط یا جلوتر از آن را لمس کند (هرجایی از خود سطح مسیر توپ، یا ناحیه مجاور دیوارها و خطوط دیگر)، آن پرتاب خطا است و هر پینی که بر اثر برخورد آن توپ بیفتد، امتیازش صفر است.اگر پرتاب‌کننده در اولین پرتاب یک فریم خود دچار خطا شده باشد، اجازه یک پرتاب در یک مسیر جدید به او داده خواهد شد و اگر در این پرتاب هر ۱۰ پین به زمین بیفتند، به‌عنوان یک ضربه اسپار درنظرگرفته می‌شود. در پشت خط خطا، یک مسیر حدوداً پنج متری برای سرعت گرفتن و در دست گرفتن کنترل دقیق توپ قبل از پرتاب آن وجود دارد. ۱۸ متر بعد از خط خطا، جایی‌که مسیر پرتاب توپ به پایان می‌رسد، یک قسمت بادوام و مقاوم در برابر ضربه با عمق ۹۱ سانتی‌متر و عرض ۱۰۵ سانتی‌متر وجود دارد که «محل پین‌ها» نام دارد که ردیف پین‌ها روی آن گذاشته می‌شود.
امتیاز دهی
بولینگ دارای یک سیستم امتیازدهی منحصربه‌فرد است که نه فقط تعداد پین‌های افتاده شده در یک دور را پیگیری می‌کند، بلکه شامل استریک و اسپار هم می‌شود که اجازه می‌دهد افتادن پین‌های پس از آن نیز ارزش داشته باشد. ۳ نوع علامت در یک امتیاز داده می‌شود. استریک (افتادن ۱۰ پین در ضربه اول)، اسپار (افتادن ۱۰ پین با توپ دوم) و باز (یک پین یا بیشتر پس از پرتاب توپ دوم هنوز جا مانده باشد). ضربه استریک، ۱۰ امتیاز به همراه امتیازهایی که با پرتاب دو توپ بعدی به دست می‌آید را کسب می‌کند. (برای مثال اگر یک بازیکن ضربه استریک داشته باشد و سپس امتیاز ۷ و بعد ۲ امتیاز کسب کند، ارزش امتیاز استریک او ۱۰+۷+۲ یا ۱۹ است).اسپار شامل ۱۰ امتیاز به همراه امتیاز توپ پرتابی بعدی است. (اگر بازیکن ضربه اسپار بزند و ضربه بعد از آن با اولین توپ ۷ پین را بیندازد جمع امتیاز او در این دور ۱۰+۷ یا ۱۷ خواهد بود). در یک فریم باز، امتیازها شامل جمع ضربات در آن مرحله است (برای مثال اگر یک بازیکن با اولین توپ ۵ پین را بیندازد و با دومین توپ ۳ پین بیفتد جمع امتیازات او ۸ خواهد بود). بیشترین امتیاز در بازی بولینگ ۱۰پینی، ۳۰۰ است. این امتیاز مربوط به گرفتن ۱۲ استریک پشت سر هم در یک بازی است (یک استریک در هر کدام از فریم های ۱ تا ۹ ، و هر سه استریک ممکن در فریم دهم). این بازی به نام یک بازی عالی نیز شناخته می‌شود.
محوطه بازی
بازی بولینگ ۱۰پینی، بر روی یک سطح صاف و باریک انجام می‌شود که به آن خط (مسیر) گفته می‌شود. طول این راهرو باریک، از خط خطا تا پین شماره یک ۱۸.۲۹ متر است. حدود ۴.۵۷ متر قبل از خط خطا، فلش‌های راهنما قرار دارند. این راهرو حدود ۱.۰۵ متر پهنا داشته و شامل حدود ۴۰ تخته چوبی بوده و یا از یک ماده مصنوعی ساخته می‌شود.مجموعه‌های ورزشی به‌طور میانگین ۱۰ لاین برای بازی دارند و روی هر لاین حداکثر ۴ نفر می‌توانند بازی کنند. کف سالن کاملا پارکت است. قسمت میانی لاین تا یک‌سوم انتهایی را، روغن می‌زنند تا توپ سر بخورد. دو قسمت کناری لاین را هم کاتر یا اصطلاحا جوب می‌گویند که اگر توپ‌تان وارد آن شود از قسمت اصلی خارج شده و دیگر به پین‌ها برخورد نمی‌کند.
کفش بولینگ
بولینگ کفش مخصوص به‌خود را دارد. چراکه کفش‌های معمولی روی لاین سر نمی‌خورند و همچنین به علت کثیفی، کیفیت کفپوش‌های سالن را پایین می‌آورند. بسته به اینکه چپ دست یا راست دست هستید کف یک لنگه از کفشتان یک کفی دارد تا روی لاین سر بخورید و پرتاب خوبی داشته باشید.در سالن‌های بولینگ برای غیر حرفه‌ای‌هایی که کفش‌های مخصوص خود را ندارند، معمولا کفش به صورت اجاره در اختیار بازیکنان قرار داده می‌شود.
بولینگ ورزشی است که در آن، یک بازیکن یا پرتاب‌کننده، توپ بولینگ را روی یک مسیر باریک چوبی یا مصنوعی (پلی‌اورتان) می‌گرداند تا با انداختن حداکثر تعداد پین‌های ممکن، امتیاز به‌دست بیاورد.
تاریخچه
در سال ۱۹۳۰، انسان‌شناس انگلیسی فلیندر پتری همراه با تیم خود توپ‌های ابتدایی بولینگ و پین‌های آن را در قبر یک پسر دوره پیش دودمانی مصر یافتند که به حدود ۳۲۰۰ سال پیش از میلاد، و کمی پیش از دوران سلطنت نارمر، یکی از اولین فراعنه‌ی مصری، بازمی‌گردد. این اکتشاف اولین آثار تاریخی شناخته‌شده از بولینگ بود.بولینگ نُه پینی، در زمان استعمار از طریق اروپاییان به آمریکا معرفی شد. این بازی بسیار محبوب شد و اسم توپ روی چمن روی آن گذاشته شد. هلندی‌ها، انگلیسی‌ها و آلمان‌ها همگی نسخه خودشان از این بازی را به دنیای جدید آوردند و در آنجا از شهرت زیادی برخوردار شد، اگرچه بدون جنجال و دعوا نیز نبود. در سال ۱۸۴۱، یک قانون در کانکتیکات، به دلیل جرم و قمار مرتبط با این بازی، انجام بولینگ ۹ پینی را ممنوع کرد و مردم با اضافه کردن یک پین دیگر، این قانون را دور زدند و در نتیجه از آن تاریخ به بعد بازی با ۱۰ پین انجام می‌شد.
روش بازی
مسیر حرکت توپ در بولینگ، ۱۰۵ سانتی‌متر عرض و ۱۸ متر طول دارد و دو طرف آن کانال‌هایی قرار دارد که برای جمع‌آوری توپ‌های منحرف‌شده طراحی شده‌اند. عرض کلی این مسیر به همراه کانال‌های اطراف آن ، ۱۵۳ سانتی‌متر است. این مسیر باریک باعث می‌شود که افراد نتوانند در جهتی که برای انداختن تمام پین ها لازم است، به‌طور مداوم توپ خود را پرداخت کنند. بیشتر بازیکنان خبره، با پرتاب توپی که حرکت چرخشی جنبی دارد، به این مشکل چیره می‌شوند.در ابتدای مسیر پرتاب یک خط خطا وجود دارد: اگر هر بخش از بدن پرتاب‌کننده، پس از پرتاب توپ این خط یا جلوتر از آن را لمس کند (هرجایی از خود سطح مسیر توپ، یا ناحیه مجاور دیوارها و خطوط دیگر)، آن پرتاب خطا است و هر پینی که بر اثر برخورد آن توپ بیفتد، امتیازش صفر است.اگر پرتاب‌کننده در اولین پرتاب یک فریم خود دچار خطا شده باشد، اجازه یک پرتاب در یک مسیر جدید به او داده خواهد شد و اگر در این پرتاب هر ۱۰ پین به زمین بیفتند، به‌عنوان یک ضربه اسپار درنظرگرفته می‌شود. در پشت خط خطا، یک مسیر حدوداً پنج متری برای سرعت گرفتن و در دست گرفتن کنترل دقیق توپ قبل از پرتاب آن وجود دارد. ۱۸ متر بعد از خط خطا، جایی‌که مسیر پرتاب توپ به پایان می‌رسد، یک قسمت بادوام و مقاوم در برابر ضربه با عمق ۹۱ سانتی‌متر و عرض ۱۰۵ سانتی‌متر وجود دارد که «محل پین‌ها» نام دارد که ردیف پین‌ها روی آن گذاشته می‌شود.
امتیاز دهی
بولینگ دارای یک سیستم امتیازدهی منحصربه‌فرد است که نه فقط تعداد پین‌های افتاده شده در یک دور را پیگیری می‌کند، بلکه شامل استریک و اسپار هم می‌شود که اجازه می‌دهد افتادن پین‌های پس از آن نیز ارزش داشته باشد. ۳ نوع علامت در یک امتیاز داده می‌شود. استریک (افتادن ۱۰ پین در ضربه اول)، اسپار (افتادن ۱۰ پین با توپ دوم) و باز (یک پین یا بیشتر پس از پرتاب توپ دوم هنوز جا مانده باشد). ضربه استریک، ۱۰ امتیاز به همراه امتیازهایی که با پرتاب دو توپ بعدی به دست می‌آید را کسب می‌کند. (برای مثال اگر یک بازیکن ضربه استریک داشته باشد و سپس امتیاز ۷ و بعد ۲ امتیاز کسب کند، ارزش امتیاز استریک او ۱۰+۷+۲ یا ۱۹ است).اسپار شامل ۱۰ امتیاز به همراه امتیاز توپ پرتابی بعدی است. (اگر بازیکن ضربه اسپار بزند و ضربه بعد از آن با اولین توپ ۷ پین را بیندازد جمع امتیاز او در این دور ۱۰+۷ یا ۱۷ خواهد بود). در یک فریم باز، امتیازها شامل جمع ضربات در آن مرحله است (برای مثال اگر یک بازیکن با اولین توپ ۵ پین را بیندازد و با دومین توپ ۳ پین بیفتد جمع امتیازات او ۸ خواهد بود). بیشترین امتیاز در بازی بولینگ ۱۰پینی، ۳۰۰ است. این امتیاز مربوط به گرفتن ۱۲ استریک پشت سر هم در یک بازی است (یک استریک در هر کدام از فریم های ۱ تا ۹ ، و هر سه استریک ممکن در فریم دهم). این بازی به نام یک بازی عالی نیز شناخته می‌شود.
محوطه بازی
بازی بولینگ ۱۰پینی، بر روی یک سطح صاف و باریک انجام می‌شود که به آن خط (مسیر) گفته می‌شود. طول این راهرو باریک، از خط خطا تا پین شماره یک ۱۸.۲۹ متر است. حدود ۴.۵۷ متر قبل از خط خطا، فلش‌های راهنما قرار دارند. این راهرو حدود ۱.۰۵ متر پهنا داشته و شامل حدود ۴۰ تخته چوبی بوده و یا از یک ماده مصنوعی ساخته می‌شود.مجموعه‌های ورزشی به‌طور میانگین ۱۰ لاین برای بازی دارند و روی هر لاین حداکثر ۴ نفر می‌توانند بازی کنند. کف سالن کاملا پارکت است. قسمت میانی لاین تا یک‌سوم انتهایی را، روغن می‌زنند تا توپ سر بخورد. دو قسمت کناری لاین را هم کاتر یا اصطلاحا جوب می‌گویند که اگر توپ‌تان وارد آن شود از قسمت اصلی خارج شده و دیگر به پین‌ها برخورد نمی‌کند.
کفش بولینگ
بولینگ کفش مخصوص به‌خود را دارد. چراکه کفش‌های معمولی روی لاین سر نمی‌خورند و همچنین به علت کثیفی، کیفیت کفپوش‌های سالن را پایین می‌آورند. بسته به اینکه چپ دست یا راست دست هستید کف یک لنگه از کفشتان یک کفی دارد تا روی لاین سر بخورید و پرتاب خوبی داشته باشید.در سالن‌های بولینگ برای غیر حرفه‌ای‌هایی که کفش‌های مخصوص خود را ندارند، معمولا کفش به صورت اجاره در اختیار بازیکنان قرار داده می‌شود.
ارسال نظر