مترجم: آناهیتا جمشیدنژاد
در هفته‌های گذشته ضمن آشنایی با زندگی میلیاردرهای خودساخته، بیان کردیم که معمولا سازمان‌های بزرگ در تمایز نقش‌های شناخته‌شده که نیاز به یک متخصص حرفه‌ای در بهینه‌سازی فضا (یک مجری) دارند و نقش‌هایی که نیاز به یک متخصص در بازتعریف یا تقسیم آن فضا (یک تولیدکننده) دارند، ضعیف عمل می‌کنند. اما چگونه می‌توان کارمندانی را شناسایی کرد که توانایی‌های یک تولیدکننده را برای در دست گرفتن امور داشته باشند؟ در هفته‌های گذشته دو عادت ذهنی افراد مولف و مولد را بیان کردیم و در ادامه به دو مورد دیگر اشاره می‌کنیم.
اجرای مبتکرانه
زمانی که مو ابراهیم که اصالتا سودانی است شروع به خرید مجوز موبایل در آفریقا برای ایجاد یک فراهم‌کننده ارتباطات از راه دور Celtel کرد، می‌دانست که باید از مدل قیمت‌گذاری «اشتراک» که در ارتباطات از راه دور پیش پا افتاده بود اجتناب کند. تعهدات پرداخت یا مدل اشتراکی برای افرادی با درآمد ثابت طراحی شده است؛ یعنی اکثر افراد در جنوب صحرای آفریقا که در آن فقر امری معمول و درآمد آنها در حداقل معیشت است. در حقیقت، دولت‌های آفریقایی در جلب سرمایه‌گذاران به شدت با مشکل روبه‌رو بوده‌اند؛ چرا که نمی‌توانستند ببینند که چگونه جمعیت فقیر باید قادر به پرداخت هزینه‌های تلفن همراه خود باشند. جایی که دیگران اقتصاد پرمخاطره آفریقا را به عنوان یک مانع می‌دیدند، ابراهیم آن را فرصتی برای تغییر مدل اجرایی استاندارد صنعت تلفن همراه می‌دید. او مجوز تعدادی از کشورها را خرید و سپس ساختار دریافتی جدیدی را طراحی کرد. راه حل او چه بود؟ فروش کارت‌های موبایل‌ اعتباری در ازای تنها چند دلار. حتی افرادی که درآمد روزانه چند دلار داشتند نیز قادر به سرمایه‌گذاری در این کسب و کار بودند. طی پنج سال، سلتل در حال خدمات رسانی به ۶ میلیون نفر در ۱۳ کشور آفریقایی بود. در اینجا از کلمه «طراحی» استفاده شده است که اشاره به راه‌حلی دارد که تولیدکنندگان برای رهبری و مدیریت مشکلات خود در اجرای ایده‌های خیالی خود توسعه داده‌اند. طراحی شامل مجموعه‌ای از عوامل است: تجربیات مشتریان، استراتژی و تاکتیک‌ها، شرایط و ضوابط فروش و معامله، مالکیت و توزیع.

در طراحی مجدد یک محصول تولیدشده، تولیدکنندگان به شکل ظاهری و ملموس بودن آن، تکنولوژی اولیه، ساخت و توزیع، قیمت‌گذاری، مدل تجاری و فروش توجه می‌کنند. همچنین مالکیت و ساختار معامله را به منظور تناسب یافتن آن با فرصت‌ها مجددا طراحی می‌کنند، کاری که شرکت ادوبی و مایکروسافت اخیرا انجام داده‌اند و نرم افزارهای کاربردی خود را از حالت خرید به مدل تعهد پرداخت تبدیل کرده‌اند. این امر موکد طراحی است، زیرا از نظر بسیاری از مدیران اجرایی، طراحی از اهمیت چندانی برخوردار نیست. اگر شرکتی دارای هیچگونه حساسیتی در طراحی نباشد، آنگاه از عوامل احساسی که معمولا با کلماتی چون نگاه، احساس یا هیجان مرتبط با محصول بیان می‌کنیم، استفاده خواهد کرد. اما این امر برای میلیونرهای مورد بحث ما صادق نیست. آنها فرصت‌های طراحی مجدد را هرجایی می‌بینند؛ در کارت‌های اعتباری سلتل، پارامترهای اتصال به سیستم ضبط Epic، قالب بطری‌های پام واندرفول و چیدمان مغازه در Starbucks. در کنار سازماندهی، کارمندان دارای مهارت‌های مبتکرانه اجرایی، مجموعه طراحی‌های خود را تقریبا در همه چیز مورد استفاده قرار می‌دهند.

ریسک: نسبی، نه مطلق
زمانی که چونگ یان ۲۷ ساله بود، از تمامی ۵۰۰۰ دلار پس انداز خود استفاده کرد تا شرکتی تجاری در زمینه کاغذ را راه‌اندازی کند که خمیر کاغذ را در چین عرضه می‌کرد. پنج سال بعد، در سال ۱۹۹۰، ناگهان این کسب و کار رو به رشد را رها و به کالیفرنیا نقل مکان کرد تا شروعی تازه داشته باشد.این نقل مکان به نظر بسیار ریسکی و پرمخاطره به نظر می‌رسید. چونگ تسلط کافی به زبان انگلیسی نداشت، کسی را نمی‌شناخت، لیست مخاطبان محلی او بسیار محدود بود، کسب و کار در ایالات متحده وضع مناسبی نداشت و او در چنین شرایطی بار دیگر، تمامی پس‌انداز خود را وارد این کسب‌وکار کرد. اما طی ۱۰ سال، شرکت کاغذ او در کالیفرنیا با نام America Chung Nam تبدیل به شرکتی پیشرو در زمینه صادرات کاغذ شد و البته او تنها در ابتدای کار قرار داشت. شاید این تعبیر را داشته باشید که میل و رغبت چونگ به ریسک زیاد است. اما در واقع، این ریسک زمانی بیشتر می‌شد که او در هنگ کنگ می‌ماند. با توجه به جنگل‌های محدود و دیگر منابع چوب در دسترس، احتمالا شرکت وی توانایی تامین تقاضای چین را نداشت. در آمریکای شمالی، او می‌توانست از مزیت جنگل‌های موجود، ایجاد مزرعه‌های درخت و ... استفاده کند.

به علاوه، دیگر نیازی به معامله با سندیکاهای جرایم سازمان‌یافته هنگ کنگ نداشت که شایعاتی نیز مبنی بر تهدید کردن وی به دلیل نپذیرفتن رقیق‌سازی خمیر کاغذ وجود دارد. این ریسک‌ها قابل مشاهده نبود، زیرا اگر به صورت آشکاری وجود داشت هرکسی باید به کالیفرنیا نقل مکان می‌کرد. اما آن مسایل برای چونگ کافی بود تا تصمیم بر جابه‌جایی بگیرد و در نتیجه به موفقیت برسد. بعدها، از طریق همکاری با شرکت کاغذ چینی و تولید مقوای نازک به نام Nine Dragons به موفقیت بیشتری رسید چرا که آنها از مواد اولیه شرکت چونگ جهت ساخت جعبه‌های مقوایی استفاده می‌کردند که کالای چینی را به ایالات متحده منتقل کنند که این به معنای استفاده مجدد از آنها بود. تولیدکنندگان به طور کلی تنها با سطح ریسکی که اتخاذ می‌کنند متمایز نمی‌شوند بلکه طرز برخورد آنها با ریسک است که اهمیت ویژه‌ای دارد. بیشتر افراد ریسک را در عبارات مطلقی مانند زیر اندازه می‌گیرند: آیا این کسب و کار موفق می‌شود یا شکست می‌خورد؟ تولیدکنندگان ریسک را در عبارات نسبی زیر می‌بینند: کدام گزینه بزرگترین فرصت را ایجاد می‌کند؟ اگر فرصت درست در فعالیت اقتصادی ریسک‌آمیز است، آنها به دنبال راه‌هایی برای کاهش ریسک هستند؛ اما هرگز فعالیت اقتصادی را کاهش نخواهند کرد. زمانی که به دنبال تولیدکننده هستید، به دنبال افرادی باشید که بتوانند ریسک نسبی را تشخیص داده و بسنجند. این افراد قدر ریسک‌های یک فعالیت اقتصادی را می‌دانند و می‌توانند یک دیدگاه غیرشهودی را تبیین کنند: ریسک‌ از دست دادن یک فرصت بزرگ.

منبع: strategy business