سران کشورهای اروپایی برای مساله پناهجویان گرد هم آمدند
موانع اروپایی برای مهاجران
سران ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا، در ۲۶ ماه مارس در نشستی اضطراری در بروکسل گردهم آمدند تا درباره مساله پناهجویان غیرقانونی که می‌کوشند از طریق دریا خود را به اروپا برسانند، چاره‌جویی کنند. چندی پیش حدود ۹۰۰ پناهجوی غیرقانونی عمدتا از کشورهای آفریقایی، که همه سرنشین یک کشتی بودند در دریای مدیترانه غرق شدند. اکونومیست در گزارشی با بررسی سیاست‌های اتحادیه اروپا در این‌باره نوشت: اتحادیه اروپا دوست دارد که خود را نیرویی در جهت خوبی و نیکی جلوه دهد. اما طی ۱۰ روز گذشته حدود یک هزار و ۲۰۰ قایق‌سوار در آب‌های مدیترانه غرق شده‌اند.
سران 28 کشور عضو اتحادیه اروپا، در 26 ماه مارس در نشستی اضطراری در بروکسل گردهم آمدند تا درباره مساله پناهجویان غیرقانونی که می‌کوشند از طریق دریا خود را به اروپا برسانند، چاره‌جویی کنند. چندی پیش حدود 900 پناهجوی غیرقانونی عمدتا از کشورهای آفریقایی، که همه سرنشین یک کشتی بودند در دریای مدیترانه غرق شدند. اکونومیست در گزارشی با بررسی سیاست‌های اتحادیه اروپا در این‌باره نوشت: اتحادیه اروپا دوست دارد که خود را نیرویی در جهت خوبی و نیکی جلوه دهد. اما طی 10 روز گذشته حدود یک هزار و 200 قایق‌سوار در آب‌های مدیترانه غرق شده‌اند. تعداد نامشخصی از آنها پناهجویان سوریه، اریتره و سومالی هستند که از جنگ یا شکنجه گریخته‌اند. یکی از عمده دلایل تلف شدنشان نیز سیاست پناهندگی اتحادیه اروپا است که یک شکست سیاسی و اخلاقی محسوب می‌شود.
مقامات می‌گویند یک میلیون مهاجر در ساحل جنوبی دریای مدیترانه چادر زده‌اند و در انتظار رفتن به سوی زندگی‌ای هستند که بدون هیچ مقایسه‌ای به مراتب بهتر از آن زندگی‌ای است که پشت سر گذاشته‌اند. جهان عرب گرفتار درگیری‌هایی شده که احتمالا دهه‌ها به طول می‌انجامد و تمام ملت‌ها را دستخوش توفان کرده است. تکه‌ای از آفریقا طعمه درگیری‌های قومی و فرقه‌ای و آسیب‌های زیست محیطی است. اروپا به‌عنوان تکه‌ای باثبات و ثروتمند در اقیانوسی از خشونت قرار گرفته و هنوز رویارویی با انتخاب‌هایی که پیش رو دارد را آغاز نکرده است. حل و فصل بحران پناهندگی دشوار است چرا که وجودش علامت جنگ، آزار و اذیت و سوءمدیریت است. نمی‌توان جریان پناهجویان را متوقف کرد چرا که در این سوی آرمانشهر، نمی‌توان صلح را بر لیبی و سوریه اعمال کرد یا آرزوی روی کار آمدن دولتی خوب در اریتره یا سومالی را داشت. نمی‌توان به همه اجازه ورود داد، چرا که پناهجویان در میان افرادی هستند که به دنبال رفاه هستند- و دولت‌ها می‌خواهند مهاجران اقتصادی‌شان را انتخاب کنند نه اینکه مورد انتخاب آنها قرار گیرند. از سوی دیگر، نمی‌توان به هیچ‌کس اجازه ورود نداد چرا که پس از جنایت‌های جنگ جهانی دوم، کشورها به جد متعهد شدند که دیگر هرگز مردم بی‌گناه را در بدبختی و درگیری رها نکنند. با این حال، وضعیت مردم قایق‌سوار اروپا از یکسو نشان از درگیری‌ها در سرزمین مادری دارد و از سوی دیگر بیانگر شکست کشورهایی است که وظیفه پناه بخشیدن به این مردم را دارند. این مساله در اروپا با شکست اخلاق آغاز می‌شود. اتحادیه اروپا در مقایسه با سال گذشته، تنها یک‌سوم پول و کمتر از یک‌دهم قدرت انسانی را صرف نجات دریایی می‌کند. چندین کشور از جمله انگلیس معتقدند که شانس بالای نجات یافتن، مانند یک عامل کششی عمل می‌کند و تنها باعث جذب مهاجران بیشتر می‌شود. در واقع، اتحادیه اروپا این پیشنهاد را مطرح می‌کند که عقب بنشینیم و ناظر غرق شدن انسان‌های بی‌گناه باشیم تا افراد دیگر راه آنها را در پیش نگیرند. این استدلال همان‌قدر که از نظر منطقی اشتباه است، از نظر اخلاقی نیز نفرت‌انگیز است. حتی پیش از فجایع اخیر، میزان مرگ و میز سال جاری در مقایسه با آغاز سال ۲۰۱۴حدودا ۱۰ برابر بیشتر شده و هنوز همین تعداد مردم در حال کوچ هستند.سال گذشته ۶۲۶ هزار نفر به اتحادیه اروپا درخواست پناهندگی دادند؛ حدودا نیمی از درخواست‌ها پذیرفته شد؛ فرانسه تنها ۱۵ هزار پناهجو و انگلیس تنها ۱۱ هزار نفر را پذیرفت. با این حال استثناهایی هم وجود داشت؛ آلمان ۴۱ هزار و سوئد ۳۱ هزار پناهجو را پذیرفت. در این میان سیاست‌های اروپا نیز مملو از پیامدهای ناخواسته است. حصار جدیدی میان یونان و ترکیه مانع مهاجرت بین مرزی شده اما دو برابر شدن مهاجرت از دریای اژه در نیمه نخست سال ۲۰۱۴ را که خطرناک‌تر است به دنبال داشته است. کشورها پناهجویان را برای مدت مدیدی در بازداشتگاه نگه می‌دارند یا مانع از کار کردن آنها می‌شوند تا شرایط زندگی را برایشان آنقدر طاقت فرسا کنند که آنها به دنبال مکان دیگری برای پناهجویی بروند. این راهکار باعث تلف شدن پول و همچنین سخت‌تر شدن شرایط ادغام تازه‌واردان با محیط می‌شود. اگر اتحادیه اروپا می‌خواهد به ارزش‌های خود پایبند باشد، باید در چندین جبهه فعالیت کند، از نجات جان مردم در دریاها تا کمک به کشورهایی که بیشترین بار را بر دوش دارند. اروپا نمی‌تواند به ناامیدی و خشونتی که باعث فرار مردم می‌شود پایان دهد اما در دراز مدت باید به همسایگان خود کمک کند. اروپا دوست دارد خود را مدلی بداند که براساس آن دولت - ملت‌ها می‌توانند با همکاری هم جهان را به مکانی بهتر تبدیل کنند. در حال حاضر اما این مردم قایق سوار چنین ایده‌ای را به شرمساری کشانده‌اند.
بلغارستان دیوار امنیتی می‌کشد
در شرایطی که راه‌های زمینی قاچاق انسان بسته شود، راه دریا تنها گزینه جدی خواهد شد. راهی سخت که فقط با کشتی‌هایی میسر می‌شود که اصولا از ایمنی پایینی برخوردارند. سیاست تازه اروپا بر جلوگیری از ورود مهاجران به قاره سبز است. مشکلات اقتصادی در این موضوع بی‌تاثیر نبوده است. ورودی‌های زمینی عمدتا از کشورهای شرق اروپا آغاز می‌شود. بلغارستان برای این موضوع قصد دارد دورتادور این کشور را حصار امنیتی بکشد تا میزان ورود مهاجران غیرقانونی را به صفر برساند. این کشور یکی از گذرگاه‌های اصلی قاچاق زمینی انسان است. به گفته مقامات بلغارستان نوع حصاری که مد نظر قرار داده‌اند، همان است که پیش از این آمریکا در مرز با مکزیک استفاده کرده است. فنس‌هایی با حساسیت بالا که هر گونه ورود غیرقانونی را سخت‌تر می‌کند.
مقامات می‌گویند یک میلیون مهاجر در ساحل جنوبی دریای مدیترانه چادر زده‌اند و در انتظار رفتن به سوی زندگی‌ای هستند که بدون هیچ مقایسه‌ای به مراتب بهتر از آن زندگی‌ای است که پشت سر گذاشته‌اند. جهان عرب گرفتار درگیری‌هایی شده که احتمالا دهه‌ها به طول می‌انجامد و تمام ملت‌ها را دستخوش توفان کرده است. تکه‌ای از آفریقا طعمه درگیری‌های قومی و فرقه‌ای و آسیب‌های زیست محیطی است. اروپا به‌عنوان تکه‌ای باثبات و ثروتمند در اقیانوسی از خشونت قرار گرفته و هنوز رویارویی با انتخاب‌هایی که پیش رو دارد را آغاز نکرده است. حل و فصل بحران پناهندگی دشوار است چرا که وجودش علامت جنگ، آزار و اذیت و سوءمدیریت است. نمی‌توان جریان پناهجویان را متوقف کرد چرا که در این سوی آرمانشهر، نمی‌توان صلح را بر لیبی و سوریه اعمال کرد یا آرزوی روی کار آمدن دولتی خوب در اریتره یا سومالی را داشت. نمی‌توان به همه اجازه ورود داد، چرا که پناهجویان در میان افرادی هستند که به دنبال رفاه هستند- و دولت‌ها می‌خواهند مهاجران اقتصادی‌شان را انتخاب کنند نه اینکه مورد انتخاب آنها قرار گیرند. از سوی دیگر، نمی‌توان به هیچ‌کس اجازه ورود نداد چرا که پس از جنایت‌های جنگ جهانی دوم، کشورها به جد متعهد شدند که دیگر هرگز مردم بی‌گناه را در بدبختی و درگیری رها نکنند. با این حال، وضعیت مردم قایق‌سوار اروپا از یکسو نشان از درگیری‌ها در سرزمین مادری دارد و از سوی دیگر بیانگر شکست کشورهایی است که وظیفه پناه بخشیدن به این مردم را دارند. این مساله در اروپا با شکست اخلاق آغاز می‌شود. اتحادیه اروپا در مقایسه با سال گذشته، تنها یک‌سوم پول و کمتر از یک‌دهم قدرت انسانی را صرف نجات دریایی می‌کند. چندین کشور از جمله انگلیس معتقدند که شانس بالای نجات یافتن، مانند یک عامل کششی عمل می‌کند و تنها باعث جذب مهاجران بیشتر می‌شود. در واقع، اتحادیه اروپا این پیشنهاد را مطرح می‌کند که عقب بنشینیم و ناظر غرق شدن انسان‌های بی‌گناه باشیم تا افراد دیگر راه آنها را در پیش نگیرند. این استدلال همان‌قدر که از نظر منطقی اشتباه است، از نظر اخلاقی نیز نفرت‌انگیز است. حتی پیش از فجایع اخیر، میزان مرگ و میز سال جاری در مقایسه با آغاز سال ۲۰۱۴حدودا ۱۰ برابر بیشتر شده و هنوز همین تعداد مردم در حال کوچ هستند.سال گذشته ۶۲۶ هزار نفر به اتحادیه اروپا درخواست پناهندگی دادند؛ حدودا نیمی از درخواست‌ها پذیرفته شد؛ فرانسه تنها ۱۵ هزار پناهجو و انگلیس تنها ۱۱ هزار نفر را پذیرفت. با این حال استثناهایی هم وجود داشت؛ آلمان ۴۱ هزار و سوئد ۳۱ هزار پناهجو را پذیرفت. در این میان سیاست‌های اروپا نیز مملو از پیامدهای ناخواسته است. حصار جدیدی میان یونان و ترکیه مانع مهاجرت بین مرزی شده اما دو برابر شدن مهاجرت از دریای اژه در نیمه نخست سال ۲۰۱۴ را که خطرناک‌تر است به دنبال داشته است. کشورها پناهجویان را برای مدت مدیدی در بازداشتگاه نگه می‌دارند یا مانع از کار کردن آنها می‌شوند تا شرایط زندگی را برایشان آنقدر طاقت فرسا کنند که آنها به دنبال مکان دیگری برای پناهجویی بروند. این راهکار باعث تلف شدن پول و همچنین سخت‌تر شدن شرایط ادغام تازه‌واردان با محیط می‌شود. اگر اتحادیه اروپا می‌خواهد به ارزش‌های خود پایبند باشد، باید در چندین جبهه فعالیت کند، از نجات جان مردم در دریاها تا کمک به کشورهایی که بیشترین بار را بر دوش دارند. اروپا نمی‌تواند به ناامیدی و خشونتی که باعث فرار مردم می‌شود پایان دهد اما در دراز مدت باید به همسایگان خود کمک کند. اروپا دوست دارد خود را مدلی بداند که براساس آن دولت - ملت‌ها می‌توانند با همکاری هم جهان را به مکانی بهتر تبدیل کنند. در حال حاضر اما این مردم قایق سوار چنین ایده‌ای را به شرمساری کشانده‌اند.
بلغارستان دیوار امنیتی می‌کشد
در شرایطی که راه‌های زمینی قاچاق انسان بسته شود، راه دریا تنها گزینه جدی خواهد شد. راهی سخت که فقط با کشتی‌هایی میسر می‌شود که اصولا از ایمنی پایینی برخوردارند. سیاست تازه اروپا بر جلوگیری از ورود مهاجران به قاره سبز است. مشکلات اقتصادی در این موضوع بی‌تاثیر نبوده است. ورودی‌های زمینی عمدتا از کشورهای شرق اروپا آغاز می‌شود. بلغارستان برای این موضوع قصد دارد دورتادور این کشور را حصار امنیتی بکشد تا میزان ورود مهاجران غیرقانونی را به صفر برساند. این کشور یکی از گذرگاه‌های اصلی قاچاق زمینی انسان است. به گفته مقامات بلغارستان نوع حصاری که مد نظر قرار داده‌اند، همان است که پیش از این آمریکا در مرز با مکزیک استفاده کرده است. فنس‌هایی با حساسیت بالا که هر گونه ورود غیرقانونی را سخت‌تر می‌کند.
ارسال نظر