چگونه یک مخترع زن در صنعتی موفق شد که در تصاحب مردان بود

مترجم: آناهیتا جمشیدنژاد

پاییز امسال، جری السوورث یک پلت‌فرم واقعیت افزوده (augmented reality) دوستدار مشتری به نام castAR را شروع کرد. گرچه شرکت‌هایی مانند فیس‌بوک، گوگل، مایکروسافت، سامسونگ و HTC میلیاردها دلار در واقعیت مجازی سرمایه‌گذاری کرده‌اند، اما یکی از موسسین استارت‌آپ castAR به نام جری السوورث، چشم به آینده واقعیت مجازی دوخته است. هر کسی که با بازی «پوکمون گو» آشنایی داشته باشد، با مفهوم واقعیت مجازی آشناست، این بازی شخصیت‌های مجازی را با دنیای واقعی ترکیب می‌کند. السوورث، مخترع و کارآفرین سریالی در شرکت Valve Software روی بخش سخت‌افزار کار می‌کرد. درحالی‌که تیم‌های بخش سخت‌‌افزار روی تولید محصولات دیگری مانند HTC Vive و کنترل‌گر Steam Box کار می‌کردند؛ او بیشتر روی واقعیت افزوده متمرکز شده بود.

این پلت‌فرم واقعیت افزوده به افراد اجازه می‌دهد عینک‌های مخصوص به چشم بزنند و از یک قلم نوری برای تعامل با آنچه به صورت هولوگرافیک طراحی شده‌ است، استفاده کنند. در سال ۲۰۱۳، السوورث تصمیم به ترک شرکت گرفت، و چون شرکت Valve روی واقعیت مجازی متمرکز بود، او از «گیب نول» رئیس و مالک آن پرسید که آیا او و ریک جانسون (همکار و برنامه‌نویس) می‌توانند؟ این تکنولوژی نمونه اولیه را با خود ببرند. نول موافقت کرد و به این ترتیب castAR متولد شد. السوورث می‌گوید: «آنچه من از کار کردن در Valve و برخی افراد شگفت‌انگیز در آنجا آموختم این بود که این شرکت تمرکز فوق‌العاده‌ای بر تجربه مشتری دارد.» او می‌افزاید: «تقریبا هر تصمیمی که گرفته می‌شود به‌طور دقیق بررسی می‌شود تا اثرات آن بر تجربه کاربر نهایی تعیین شود.» السوورث پیشینه موفقیت خوبی در چندین صنعت که تحت سلطه مردها بود دارد.

او در نوجوانی دبیرستان را رها کرد و تصمیم گرفت بدون هیچ تجربه‌ای ماشین بسازد. السوورث می‌گوید: «از زمانی که به‌یاد می‌آورم، همیشه یک مخترع بوده‌ام. همیشه وسایل خانه را پیاده می‌کردم و از آنها چیز متفاوتی می‌ساختم. پدرم همیشه ناامید بود که هر چیزی که او به خانه می‌آورد از هم جدا می‌شود.» السوورث دوره‌های یادگیری شغلی خود را نزد مشاوران گذراند. او یک ماشین‌کار محلی در اورگان یافت و از او خواست در عوض تمیز کردن مغازه‌اش به او بیاموزد که چگونه جوشکاری کند. او شش سال را صرف طراحی، ساختن و فروش ماشین‌های مسابقه‌ای کرد. او در دهه ۹۰ میلادی از طراحی ماشین‌های مسابقه‌ای به طراحی کامپیوترها رسید و فروشگاه خرده‌فروشی خود به نام Computers Made Easy را راه‌اندازی کرد. السوورث می‌گوید: «نمی‌دانستم که چگونه یک کسب‌و‌کار خرده‌فروشی را راه‌اندازی یا تیم‌ها را هماهنگ کنم؛ اما زمانی که اولین فروشگاه خود را باز کردم، یک فرد مطمئن به من آموخت که چگونه یک کسب‌و‌کار را راه‌اندازی و با کارمندان کار کنم و مشتریان را خوشحال و راضی نگه دارم.»

وقتی حاشیه سود برای کامپیوترهای شخصی معمولی کاهش یافت، السوورث به سیلیکون‌ولی رفت و شروع به ساخت نیمه‌رساناها و به عهده گرفتن چالش‌های مهندسی سیستم‌ها در شرکت‌هایی مانند Intersil، Ubicom، Rapport و Zenverge کرد. او سرگرمی‌های پیچیده‌ای در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی طراحی کرد؛ سرگرمی‌هایی مانند دسته بازی‌های ویدئویی C۶۴ Direct-to-TV که او را در مرکز توجه صنعت بازی‌های ویدئویی قرار داد. در نهایت پخش زنده برنامه علمی هفتگی او با جرج سنگر، به نام Fatman and Circuit Girl بود که او را وارد مشکلات سخت مهندسی کرد و نول را متوجه خود ساخت. موفقیت السوورث در هر صنعتی که او وارد آن شد توجه کارآفرینان بسیار موفق را به خود جلب کرده است. السوورث می‌گوید: «آمدن به سیلیکون‌ولی بدون آموزش‌های سنتی، مانند یک مشاوره شگفت‌انگیز بود که من از آن چیزهای زیادی آموختم. استیو وزنیاک و لی فلشتاین وقتشان را صرف مشاوره به من کردند.» یکی از این مشاوران اندی روبین بود که السوورث برای اولین بار در شرکت Danger با او ملاقات کرده بود.

زمانی که السوورث به دنبال این بود تا castAR را از یک کمپین Kickstarter موفق چند میلیون دلاری (وبسایتی که در زمینه سرمایه‌گذاری جمعی فعالیت می‌کند) به یک کسب‌و‌کار فعال رشد دهد، خبرهایی شنید حاکی از اینکه روبین درصدد ایجاد یک صندوق سرمایه‌گذاری خطرپذیر برای استارت‌آپ‌ها به نام Playground Global است. بنابراین او یک ایمیل برای روبین فرستاد و روبین پاسخ او را داد و سرمایه‌گذاری انجام شد. السوورث می‌گوید: «ظرف چند هفته کار کردن با اندی و تیمش، او به ما گفت که رمز ایجاد یک محصول موفق، بالا بردن استعداد توسعه‌دهندگان بیرون آنجاست.» او می‌افزاید: «اگر چیزی وجود داشته باشد که انجام آن برای آنها دشوار باشد، روی ایجاد ابزاری تمرکز کنید تا آن را آسان‌تر سازید. نکته‌ای مشابه برای آسان کردن مسائل برای کاربر نهایی نیز به‌کار می‌رود.» السوورث می‌گوید روبین به‌طور تصادفی به دفتر شرکت در شهر پالوآلتو سر می‌زد و به هم‌فکری با تیم کمک می‌کرد. السوورث می‌گوید: «او زمان زیادی را صرف مشاوره در مورد دو یا سه حرکت بعدی شرکت می‌کند.» طرح اولیه آن شروع یک تجربه واقعیت افزوده در پاییز امسال است که همه افراد از جمله پدر او بتواند از آن استفاده کنند. به این صورت که به‌طور مثال خاک مجازی را قالب‌گیری کند یا با نوه‌های خود بازی کند و با یک تراکتور زمین‌های ذرت مجازی را شخم بزند.

با نسل سوم این پلت‌فرم، السوورث می‌خواهد از این تجربه استفاده کند و به آنها اجازه دهد تا در آشپزخانه و روی صفحه‌های مجازی فیلم ببینند یا با یک کتاب دستور آشپزی مجازی در کنار یک فر هوشمند آشپزی کنند یا از یک ترموستات هوشمند برای مشاهده اینکه چگونه مصرف انرژی در ماه گذشته به پایان رسیده است استفاده کنند. پس از کمپین موفق کیک‌استارتر، مهندسان castAR بین ایجاد و ارسال ورژن قدیمی‌تر این پلت‌فرم که به یک کامپیوتر شخصی خانگی وصل می‌شد و پروژه خرده‌فروشی جدیدتر (و نهایی) که نیاز به یک کامپیوتر شخصی ندارد، دچار گسستگی شدند. روبین و تیم او از السوورث‌ پرسیدند که می‌خواهد چه کاری انجام دهد. به گفته السوورث او می‌خواهد castAR مشتریانی در سراسر جهان داشته باشد؛ مشتریانی که از این تجربیات لذت ببرند. السوورث می‌گوید: «اندی به ما گفت که پول پشتیبانان کیک‌استارتر را بازپرداخت کنیم و تمرکز خود را بر آینده بگذاریم. ما تصمیم گرفتیم پول آنها را برگردانیم و زمانی که آنها آماده بودند، یک جفت عینک کاملا یکپارچه رایگان به آنها بدهیم. برای مدیر ارشد مالی ما بسیار دشوار بود که صدها هزار دلار برای عینک‌های واقعیت مجازی از دست بدهد اما بازاریابان ما این اطمینان را به او دادند که این کار برای بازاریابی تکنولوژی فوق‌العاده است.» گرچه معرفی تکنولوژی جدید به مشتریان یک چالش خواهد بود، اما این فقط مانع بعدی برای السوورث است که باید بر آن فایق آید. او تجربیات فراوان و مشاوران فوق‌العاده‌ای دارد که در این مسیر به او کمک می‌کنند.