نکو می‌خواهد گزینه باشد

همین سبب شده جواد نکونام روی لبه تیغ قدم بردارد، چراکه توقعات از تیم او بیش از این حرف‌هاست. فولاد به عنوان یکی از معدود باشگاه‌های ایرانی که امکانات لجستیکی و ورزشی کاملی دارد، در سال‌های اخیر یک مجموعه قابل احترام بوده که تنها نزدیکی به کورس قهرمانی برایش موفقیت بوده و نه رسیدن به آن. هرچند این تیم با کسب دو عنوان قهرمانی، چهارمین تیم پرافتخار تاریخ لیگ برتر از زمان تاسیس آن است و چهره‌های زیادی را هم به فوتبال ایران معرفی کرده است. اما رویه قابل احترام بودن، امسال تغییر کرد و در تابستان مهره‌هایی به این تیم اضافه شدند که اهوازی‌ها با آنها به هیچ‌چیزی جز قهرمانی فکر نمی‌کردند. هرچند حالا که فصل از نیمه گذشته می‌توان نقدهای زیادی به برخی از خریدهای این تیم و کارآیی آنها داشت. نتایج نکونام به نسبت هزینه‌ای که فولاد متحمل شد بسیار ضعیف بوده و این تیم اکنون پایین‌تر از هوادار در رده نهم جدول قرار دارد. در ۲۰هفته گذشته از لیگ برتر، فولاد تنها ۱۶ گل به ثمر رسانده و ۱۷ گل هم خورده؛ یعنی سه گل بیشتر از نفت مسجد سلیمان انتهای جدولی زده و یک گل هم بیشتر از پیکان رده دوازدهمی دریافت کرده است.

حالا نکو این فرصت را دارد تا تمام این روزهای تلخ را با موفقیت در آسیا از یاد ببرد و جان تازه‌ای به پیکره فولاد بدهد. جواد و تیم پرستاره‌اش از اقبال خوبشان به مصاف تیمی می‌روند که فصل گذشته به دلیل کسب نتایج ضعیف به دسته پایین‌تر لیگ عربستان سقوط کرد و در ادامه روند نزولی خود، مانند نماینده ایران در چهار بازی آخرش فقط یکبار برنده شده و سه بار شکست خورده است. این هم از عجایب لیگ قهرمانان آسیا است که فاصله بین مرحله گروهی و حذفی آن، حدود یک سال به طول انجامیده و طی آن اتفاقات زیادی هم رخ داده است.

همین البته تبدیل به یک توفیق اجباری برای بهترین قرعه ممکن شده تا فولاد به مرحله یک چهارم نهایی صعود کند و در آسیا تاریخ‌سازی کند. در آستانه این دیدار هم کادر مدیریتی باشگاه از کادرفنی تیم حمایت کامل کرده و فولادی‌ها باید از تمام توانشان برای رسیدن به موفقیت استفاده کنند. این‌بار نکونام می‌تواند نشان دهد که بدون نیمکت پر سر و صدا و در بازی‌های بین‌المللی هم مربی توانایی است؛ شاید کامیابی در آسیا بار دیگر کاپیتان سابق تیم ملی را به گزینه هدایت یوزها تبدیل کند. آیا این اتفاق رخ خواهد داد؟