دنیایاقتصاد: روزهای اول حضورش در استقلال، بهخاطر چهره و قد و قامتش لقب «باشو» را به او دادند؛ کودک مشهور فیلم غریبه کوچک که برای خیلی از مردمان ایران زمین آشناست. حالا اما داستان عوض شده و اغلب او را «نیمار» صدا میزنند. هر دو لقب دوستداشتنی هستند، اما یک تفاوت مهم بین آنها وجود دارد؛ باشو عنوانی بود که صرفا بهخاطر استایل و شرایط فیزیکی قائدی به او داده بودند، اما این پسر لقب نیمار را بهخاطر استعدادها و تواناییهای فنیاش به دست آورد. دریبلهای ریز و درشت مهدی در لیگ برتر، لیگ قهرمانان آسیا و حالا هم تیمملی نشان میدهد ما با یکی از تکنیکیترین بازیکنان حالحاضر فوتبال ایران مواجه هستیم. او در بازی با کامبوج چیزی حدود نیمساعت به بازی گرفته شد و همه کار کرد؛ یک گل استثنایی زد، پنالتی گرفت و پاس گل داد تا نشان بدهد خوابهای رنگی و قشنگی برای آینده فوتبالش دیده است.
مهدی فصل گذشته بهترین پاسور لیگ برتر شد و امسال هم جزو بازیکنان درجه یک فوتبال ایران در مسابقات داخلی و بینالمللی بوده است. او در ۲۲ سالگی، در بهترین زمان ممکن به بلوغ فنی رسیده و تجربه اندوزی کرده است. شاید کارنامه دو سال اخیر این بازیکن فقط بازی در تیمملی را کم داشت که حالا این نقصان هم درحال برطرف شدن است. قائدی به تیمملی فرا خوانده شده و به تناوب به بازی گرفته میشود. این یعنی کادرفنی به کیفیت این بازیکن واقف است. قرار هم نیست همیشه حضور مهدی در زمین مثل بازی آسان با کامبوج جنبه تشریفاتی و تزئینی داشته باشد. او میتواند در مسابقات مهمتر پیش رو هم با تکنیک نابش گره کار را برای ایران باز کند. در چنین شرایطی مسلما چشم تیزبین مشتریها هم دنبال قائدی خواهد بود و باید دید آیا او میتواند به نماینده ایران در یک لیگ معتبر اروپایی تبدیل شود یا نه.