مرثیه‌ای در مورد یک سرمایه
هورا؛ کیا را هم سوزاندیم!
البته که از این فدراسیون آشفته و بلاتکلیف انتظار بیشتری هم نمی‌رود. اینها چه گلی به سر تیم بزرگسالان زدند که به سر تیم امید بزنند؟ کل درایت این فدراسیون خلاصه می‌شود در پیشنهاد حیرت‌انگیز غلامرضا جباری، سرپرست کمیته جوانان که گفت: «باید مصوب کنیم هر باشگاهی به تیم ملی امید بازیکن داد و بازی‌اش را باخت، یک امتیاز تشویقی بگیرد.» تصور کنید استقلال یک بازیکن به تیم ملی امید بدهد و برابر سپاهان ببازد، بعد فدراسیون کنار سه امتیاز به سپاهان، یک امتیاز هم تقدیم آبی‌ها کند. عجب دنیای قشنگی می‌شود؛ نه؟! قربانی بزرگ این هرج و مرج اما مهدی مهدوی‌کیا است. اصلا شاید او بدترین مربی دنیا باشد، اما با این مدل تیم‌داری یورگن کلوپ هم در تیم ملی امید به جایی نمی‌رسد. کاش زمزمه استعفای مهدوی‌کیا درست بود و او زودتر خودش را از این وضعیت عجیب خلاص می‌کرد؛ تیمی که هیچ‌یک از ابزار موفقیت را ندارد، اما فردا با نخستین ناکامی تمام کاسه و کوزه‌ها بر سر کیا شکسته خواهد شد. او یک سرمایه بزرگ مخصوصا در فوتبال پایه بود که موفق شدیم با قدرت بسوزانیمش. دست همگی درد نکند.
