سپیده بابایی در ۳۱ سالگی برای نخستین بار به مسابقه‌ای بین‌المللی اعزام شد و خوش‌رنگ‌ترین مدال را گرفت. او می‌گوید از کودکی عاشق کشتی بوده و به پدرش قول داده که روزی کشتی‌گیر شود. پدرش قبل از اینکه او را روی تشک کشتی ببیند، فوت می‌کند، اما دخترش به وعده‌اش عمل کرد. بابایی در این مورد می‌گوید: «۳۱ سال دارم و برخلاف خیلی از کشتی‌گیران که کارشان را از جودو یا رشته‌های دیگر شروع کرده‌اند، ورزش را با کشتی شروع کردم و در هیچ رشته دیگری فعالیت نداشتم. برادرم کشتی‌گیر و قبلا ملی‌پوش بود. من هم از بچگی عاشق این رشته بودم و همیشه به پدرم قول می‌دادم اگر کشتی زنان تا سن ۳۰ سالگی‌ام فعال شود، به این رشته وارد شوم. خوشبختانه کشتی کلاسیک آمد و به من پیشنهاد مسابقه دادند، یادم می‌آید نخستین باری که پیشنهاد دادند از ذوق تا صبح نخوابیدم و خیلی حس خوبی داشتم.» دختری که به پدرش قول داده بود، حالا پسرش را به عنوان مشوق اصلی در کنار خودش می‌بیند: «من یک پسر ۱۱ ساله دارم که فوتبال کار می‌کند اما کشتی هم می‌گیرد. مشوق اصلی من است و همیشه می‌گوید تو به تمرینت برس، من قول می‌دهم که درس‌هایم را بخوانم. »