بی‌اعتنایی به چهار هزینه ضروری در فوتبال ایران
میلیاردرهای خسیس!
* هزینه‌های پزشکی: درحال‌حاضر بحث شیوع ویروس کووید-۱۹ داغ است و به همین دلیل هم سر و شکل تمامی مسابقات فوتبال در جهان عوض شده است. در ایران هم هفته‌های پایانی لیگ نوزدهم در چنین شرایطی برگزار شد و حالا در فاصله چند روز تا آغاز لیگ بیستم، مهم‌ترین دغدغه سازمان لیگ تهیه کیت‌های آزمایش برای باشگاه‌هاست. در این مورد خیلی از باشگاه‌ها همراهی نمی‌کنند و حاضر نیستند هزینه لازم برای گرفته شدن تست‌های مرتب از بازیکنانشان را بپردازند. حتی فصل گذشته هم برخی تیم‌ها به اندازه کافی تست کرونا نگرفتند. قطعا سختگیری در این زمینه وظیفه سازمان لیگ است، اما باشگاه‌ها هم باید خساست را کنار بگذارند. گاهی ممکن است اهمال در انجام تست کرونا، به یک ضایعه جبران‌ناپذیر منجر شود.
* زمین تمرین: بسیاری از تیم‌های ایرانی از ناهموار بودن زمین‌های تمرین گله‌مند هستند. پزشکان باشگاه‌ها مرتبا گوشزد می‌کنند که زمین تمرین خراب احتمال آسیب‌دیدگی بازیکنان را افزایش می‌دهد. درحالی‌که گاهی هزینه مرغوب کردن چمن برای یک فصل حتی به اندازه قرارداد یک بازیکن هم نیست، باشگاه‌ها در این زمینه اهمال می‌کنند. در نتیجه بازیکنی که چهار میلیارد هزینه جذبش شده، صدمه می‌بیند و گاهی تا آخر فصل غیرقابل استفاده باقی می‌ماند.
* تیم‌های پایه: یکی از دردناک‌ترین قصورات فوتبال به اصطلاح حرفه‌ای ایران همین‌جاست. جمع کردن یک تیم پایه به شکلی آبرومندانه، حتی به اندازه دستمزد یک بازیکن بزرگسال هم هزینه ندارد، اما برخی از مهم‌ترین باشگاه‌های ما از تقبل این هزینه سر باز می‌زنند تا همیشه محتاج بازیکن باشند. در سایه توجه به فوتبال پایه به راحتی می‌شود بازیکن تربیت و حتی ترانسفر کرد، اما چون این یک پروژه میان‌مدت است، مدیران شش‌ماهه یا یکساله فوتبال ایران زیر بار آن نمی‌روند. آنها ترجیح می‌دهند پول فوتبال پایه را صرف خرید یک ستاره مثلا مشهور کنند و در مراسم معارفه، با لبخند کنارش عکس بگیرند.
* کمک‌داور ویدئویی: اغراق نیست اگر بگوییم در تمام طول فصل همه تیم‌های ایرانی نسبت به داوری معترض هستند، اما همین‌ها علاقه‌ای ندارند در راه‌اندازی سیستم کمک‌داور ویدئویی و تجهیز ورزشگاه‌هایشان به این فناوری مشارکت کنند. فدراسیون اصرار دارد بخشی از هزینه‌ها در این زمینه بر عهده خود باشگاه‌هاست. سال گذشته با یک شرکت خارجی برای اجرای وی‌ای‌آر در ایران مذاکره و سهم پرداختی هر باشگاه از قرار ۶۰ هزار یورو معین شد، اما از مجموع ۱۶ تیم لیگ برتری تنها هفت تیم حاضر به پرداخت این پول شدند. برخی تیم‌ها حاضرند در اثر اشتباهات داوری به لیگ پایین‌تر سقوط کنند و قیمت امتیازشان به مراتب کمتر شود، اما پولی بابت کمک‌داور ویدئویی ندهند!
