دو گزینه پرسپولیس و استقلال بعد از خصوصی‌سازی
جایگزین‌های حق پخش تلویزیونی
*تلویزیون‌های اینترنتی: طبیعتا اولین گزینه باشگاه‌ها در صورت عدم توافق با صداوسیما، تلویزیون‌های اینترنتی است. سازمان لیگ می‌تواند با یکی از این تلویزیون‌ها قرارداد ببندد، پولش را بگیرد و تلویزیون مربوطه هم در ازای دریافت مبالغی از کاربران، مسابقات را برای آنها پخش کند. این سیستمی است که در بسیاری از تلویزیون‌های کابلی جهان پیاده می‌شود. مشکل بزرگ این طرح اما هزینه‌زا بودن آن برای مردم عادی، عدم فراگیری اینترنت نسبت به تلویزیون سراسری و نیز سایر مشکلات سخت‌افزاری است.
*مشتریان خارجی: در صورت کنار رفتن صداوسیما، احتمال توافق مدیران فوتبال ایران با شبکه‌های تلویزیونی بیرون از کشور منتفی نیست. سال ۹۳ علی کفاشیان، رئیس وقت فدراسیون فوتبال از پیشنهاد شبکه‌های الجزیره‌اسپورت و دوبی‌اسپورت برای خرید حق پخش مسابقات لیگ برتر ایران خبر داد. بالاخره ممکن است برخی شبکه‌های ماهواره‌ای برای خود در ایران جامعه هدفی متصور باشند و همین مساله برای آنها در مسیر خرید حق پخش لیگ برتر ایجاد جذابیت کند. با این حال اولا صورت قانونی عقد چنین قراردادهایی مشخص نیست و ثانیا در این صورت هم بسیاری از مخاطبان ایرانی برای دنبال کردن مسابقات با مشکل مواجه خواهند شد.
*بازنده‌ای به نام صداوسیما: هر کدام از این اتفاق‌ها اگر رخ بدهد، بدون تردید بازنده اصلی صداوسیما خواهد بود؛ رسانه‌ای که میلیون‌ها مخاطب را از دست می‌دهد و از سالانه میلیاردها تومان سود ناشی از پخش آگهی‌های بازرگانی همزمان با رویدادهای مهم ورزشی محروم خواهد شد. در این صورت تلویزیون حتی اجازه پخش یک ثانیه از فیلم مسابقات را هم نخواهد داشت و به علاوه کرکره برنامه‌های تحلیلی و ترکیبی وابسته به فوتبال هم پایین می‌آید. پس شاید بهتر باشد صداوسیما همزمان با گذار باشگاه‌ها به خصوصی شدن، سرانجام خودش را آماده پرداخت حق پخش تلویزیونی کند.
