استقلال و یک تولد باشکوه

دنیای‌اقتصاد : بازی تراکتورسازی و استقلال، جور همه مسابقات هفته را کشید؛ هم از نظر تعداد گل و هم از نظر کیفیت و جذابیت. این بازی انصافا جزو زیباترین مسابقات لیگ امسال و شاید حتی چند فصل اخیر بود؛ دیداری که هر دو تیم در آن با دفاع سه نفره و رویکرد تهاجمی به میدان رفتند و حاصل کار، فوتبالی ناب و پرحادثه از کار درآمد. مصطفی دنیزلی بعد از پایان این بازی جمله جالبی به زبان آورد: «۴ بر ۲ باختیم، اما درست با همین نتیجه می‌توانستیم برنده هم باشیم.» او درست می‌گوید. بازی آنقدر اکشن بود که هر اتفاقی در آن می‌توانست رخ بدهد. این مسابقه، روز خوب حسین حسینی هم بود که با چندین واکنش عالی بارها دروازه تیمش را نجات داد و باعث شد استقلال یک برد بسیار شیرین به‌دست بیاورد؛ بردی که در ادامه مسیر فصل به‌شدت به این تیم کمک خواهد کرد.

استقلال و یک دنیا نکته روشن

پیروزی استقلال در تبریز از جهات مختلف ارزشمند بود و کلی نکته روشن در دلش داشت. از همه مهم‌تر اینکه این اولین بازی سخت استقلال بود که با پیروزی آبی‌ها به پایان رسید. اگرچه تیم استراماچونی در چند هفته اخیر روی دور افتاده و بردهای متوالی به‌دست می‌آورد، اما خیلی‌ها عقیده داشتند این تیم هنوز محک جدی نخورده است. برد تبریز اما حکایت دیگری داشت و فصل جدیدی را پیش روی آبی‌ها گشود. حالا دیگر همه به استقلال جور دیگری نگاه می‌کنند؛ در قواره یک مدعی جدی که از سخت‌ترین ورزشگاه‌ها هم می‌تواند سربلند بیرون بیاید. استقلال البته خوش‌اقبال هم بود که سایر مدعیان این هفته نتایج خوبی نگرفتند و این تیم رسما وارد کورس قهرمانی شد. تراکتور را که خود استقلال برد، سپاهان و شهر خودرو هم برابر رقبا مساوی کردند و البته پرسپولیس هم سر ماجرای چیپ علیپور درجا زد! هفته آینده سپاهان و تراکتور با هم بازی دارند و پرسپولیس هم یک میهمانی سخت مقابل فولاد خواهد داشت؛ بنابراین استقلال فرصت دارد با پیروزی خانگی بر نفت آبادان، بعد از مدت‌ها از رقیب سنتی سبقت بگیرد. این اما همه نقاط روشن بازی استقلال نبود.

این تیم یکی از بهترین بردهای چند سال اخیرش را در شرایطی به‌دست آورد که داریوش شجاعیان رباط پاره کرده و روزبه چشمی و فرشید باقری هم این بازی را از دست داده بودند. استقلال استراماچونی اما به «مهره» متکی نیست، هرچند اگر بازیکنانش آماده باشند، به کار تیم می‌آیند؛ درست مثل شیخ دیاباته که بعد از مدت‌ها سرانجام به مرز آمادگی رسید و چهره اول نبرد تبریز بود. از حالا به بعد خط حمله استقلال با شیخ جان دیگری خواهد گرفت و البته ظاهرا یک مهاجم خارجی دیگر هم در راه است. یک نمایش خوب دیگر از مهدی قائدی هم نشان داد پدیده دو سال قبل آبی‌ها تازه دارد شکوفا می‌شود و به‌ثمر می‌نشیند. به اینها اضافه کنید نمایش خوب حسین حسینی را که بعد از تزلزل ابتدای فصلش، به بی‌انگیزگی به‌خاطر از دست دادن حس رقابت با مهدی رحمتی متهم شده بود. حسینی اما در این بازی نشان داد هنوز هم می‌تواند مرد قابل اعتماد استقلالی‌ها در قفس توری این تیم باشد. اگر قرار باشد به مشکلات هم اشاره کنیم، نباید ساختار دفاعی آسیب‌پذیر استقلال را از قلم بیندازیم. آنها برابر پارس‌جنوبی کلین‌شیت کردند، اما می‌توانستند چند گل بخورند. برابر تراکتور هم موقعیت‌های متعددی به تیم تبریزی داده شد که دو تا از آنها به‌ثمر نشست. تیمی که سودای قهرمانی دارد، ساختار دفاعی‌اش باید خیلی بهتر از این باشد.

ماه‌عسل برای دنیزلی تمام شد

در نقطه مقابل اما می‌رسیم به تراکتورسازی که بعد از بردهای ناپلئونی اول فصل و یک پیروزی درخشان مقابل نساجی، ناگهان با دو شکست از عرش به فرش سقوط کرد. مصطفی دنیزلی همه فاکتورهای دوست داشته‌شدن در تبریز را دارد، اما ماه‌عسل مربیان همیشه کوتاه است و این «نتیجه» است که بین تیم و هوادار حکمیت می‌کند. تراکتور امسال با سه کاپیتان تیم ملی، چهار بازیکن خوب خارجی و کلی مهره به دردبخور دیگر شاید گران‌ترین تیم تاریخ لیگ برتر باشد؛ تیمی با ماموریت فتح اولین جام برای تبریزی‌ها. بنابراین شاید اگر بنا به ادامه همین روند سینوسی باشد، خیلی با دنیزلی مدارا نشود؛ همان‌طور که گزارشگر تبریز از همان دقایق پایانی بازی، طعنه زدن به مربی ترکیه‌ای را شروع کرد.