میلیارد؛ ترسناک ناقابل!

دنیای اقتصاد : طبیعی است که یکی از مهم‌ترین بحث‌های اقتصادی هر تابستان فوتبال ایران، رقم قرارداد بازیکنان باشد.حالا دیگر کار به جایی رسیده که حتی تخمین زدن اعداد هم غیرممکن است. چند سال پیش باب شده بود رقم قرارداد بازیکنان را منتشر کنند، اما همان زمان هم روشن بود که این پروژه حتی به درد شفاف‌سازی هم نمی‌خورد؛ چرا که بسیاری از تیم‌ها ترجیح می‌دادند دستمزد واقعی بازیکنان‌شان را اعلام نکنند یا غیر از رقم پایه منتشر شده، بقیه پول را در قالب آپشن‌های پنهانی و گزاف به بازیکنان بپردازند.

خلاصه اینکه موج مخالفت‌ها و اثبات بی‌فایده بودن طرح انتشار رقم قراردادها باعث شد آن موضوع برای همیشه لغو شود. در این دو سال اما تورم وحشتناک اقتصادی مشکل دیگری به‌وجود آورده و به دستمزد بازیکنان جنبه «جهشی» داده است. برای نمونه طی همین دو، سه هفته گذشته بسیاری از بازیکنان طرف قرارداد با پرسپولیس راهی این باشگاه شدند تا رقم دستمزدشان «اصلاح» شود. این یعنی باشگاه از نظر قانونی موظف نیست دستمزد بازیکن را بالا ببرد، اما واقعیات اقتصادی جامعه باعث شده تیم‌ها تن به این کار بدهند تا شاید بازیکنان با تمرکز بیشتری به میدان بروند. به علاوه جذب نفرات جدید با رقم‌های امروزی باعث ایجاد شکافی چشمگیر بین دریافتی آنها و دستمزد نفرات قبلی می‌شود که نهایتا چاره‌ای جز اصلاح قراردادهای قدیمی باقی نمی‌گذارد. گفته می‌شود یک دروازه‌بان مشهور لیگ برتری قرارداد بلندمدت جدیدش را به ارزش ۱۲ میلیارد تومان بسته که البته اگر تورم به همین شکل ادامه داشته باشد، شاید حتی خود او در سال پایانی این قرارداد با حالتی مظلومانه خواهان اصلاح و افزایش رقم دستمزدش شود!

همین وضعیت خاص اقتصادی است که اخیرا باعث شده بسیاری از بازیکنان سرشناس به صرافت عقد قرارداد دلاری بیفتند. حالا هر روز زمزمه‌ها در مورد مقایسه دستمزد بازیکنان خارجی با ایرانی بالاتر می‌گیرد. مثلا مهدی طارمی چندی پیش مدعی شده بود دستمزد دلاری دروازه‌بان دوم یک تیم در نهایت با ارزش‌تر از دستمزد ریالی گلر اول همان تیم است؛ مقایسه‌ای که خیلی‌ها را یاد علیرضا بیرانوند و رادوشوویچ انداخت! البته این استدلال حفره‌هایی هم دارد؛ مثل اینکه بازیکن خارجی مسوول گرانی دلار نیست و ارزش این ارز در کشور زادگاه او (یعنی همان‌جایی که بخش بیشتر دستمزدش خرج می‌شود) افزایش نداشته است. در عین حال بد نیست بدانید از یکی از مدیران باشگاهی لیگ برتر که به‌دنبال انعقاد قرارداد با یک بازیکن ۷۰۰ هزار دلاری بوده نقل شده است که گفته رقم قرارداد برخی بازیکنان ایرانی هم با آپشن و مزایا، خیلی کمتر از این در نمی‌آید! در مجموع طبیعتا شنیدن این مسائل باعث خشم افکار عمومی می‌شود، اما فوتبالیست‌ها هم استدلال خودشان را دارند. مساله اینجاست که خوف ناشی از شنیدن کلمه «میلیارد» هنوز برای عامه مردم پابرجاست، اما در بازار، کار چندانی از این کلمه ساخته نیست. در روزگاری که بهای یک ملک ساده نه‌چندان بزرگ‌متراژ در مناطق میانی تهران به آسانی از یک میلیارد تومان تجاوز می‌کند، فوتبالیست‌ها که دست‌شان بازتر است و بر خلاف سایر اقشار خودشان می‌توانند قیمت‌شان را تعیین کنند، دنبال اعدادی می‌روند که لااقل بخشی از قدرت خرید سال‌های گذشته‌شان را به دنبال بیاورد.