آیا جادویی بالاتر از فوتبال وجود دارد؟

اهرام صلاحه!

بهروز رسایلی دنیای اقتصاد : سه‌شنبه‌شب اولین بازی مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا در انگلستان بین لیورپول و رم برگزار شد؛ یک بازی مهیج و بسیار دیدنی که هفت گل، چندین موقعیت از دست رفته و کلی صحنه تماشایی داشت. این مسابقه از دو جهت قدرت شگفت‌انگیز و بی‌مانند پدیده‌ای به نام «فوتبال» را اثبات کرد. زاویه اول، نامیرایی امید در مستطیل سبز بود. در شرایطی که لیورپول تا دقیقه۸۰ با نتیجه پنج بر صفر از حریف پیش بود و همچنان با هر حمله دروازه میهمان از هم فرو پاشیده را می‌لرزاند، در ۱۰دقیقه پایانی ناگهان رم از خاک برخاست و دو گل ارزشمند به ثمر رساند؛ دو گلی که حالا ممکن است در بازی برگشت به کار این تیم بیاید. فراموش نکنیم رم در مرحله قبلی به اتکای همان تک گلی که در اسپانیا زده بود توانست بارسلونا را در مسابقه برگشت حذف کند، پس حالا رم نه‌تنها یک حذف‌شده مفلوک و حقیر نیست، بلکه بازنده‌ای سربلند است که حتی می‌تواند مختصر بختش را برای صعود به فینال، در بازی برگشت بیازماید.

زاویه دوم اما بسیار تماشایی‌تر است؛ آنجا که می‌بینی یک سرباز شایسته، سفیر یک مملکت می‌شود و به حسن شهرت آن در دنیای امروز کمک می‌کند. این همان کاری است که اکنون محمد صلاح در قبال مصر انجام می‌دهد. مصر یک کشور تاریخی با تمدنی کهن است، اما شاید در معادلات امروز دنیای مدرن بر پایه قدرت، صنعت و ثروت جای سزاواری نداشته باشد. حالا اما یک پسر ۲۵ساله با ظاهری ساده و صمیمی و رفتاری متواضعانه به نماد و سمبل آن کشور تبدیل شده و تصویری زیباتر و دلنشین‌تر از زادگاهش به دنیا مخابره می‌کند. او در بازی با رم دو گل بسیار زیبا زد، اما بعد از هیچ‌کدام شادی نکرد؛ چراکه نمی‌خواست هواداران تیم سابقش را ناراحت کند. او یک بازیکن آرام، موقر و موفق است که حالا تعداد گل‌هایش را در این فصل فوتبالی به ۴۳گل رسانده.

شاید پیش از آنکه صلاح بنا به سنت شخصی‌اش پس از هر گل به خاک بیفتد و از خداوند قدردانی کند، مردم مصر باید سجده شکر به‌جا بیاورند که بعد از اخبار ناخوشایندی که در یک دهه گذشته از کشورشان به دنیا مخابره شد، حالا چنین سفیر نیک‌نامی دارند. دیروز ویدئوهای زیادی از مصری‌ها درحال تماشای بازی لیورپول و رم منتشر شد؛ تصاویری که نشان می‌داد آنها چقدر از تماشای درخشش هموطن‌شان در بالاترین سطح از فوتبال باشگاهی جهان خوشحال هستند. چقدر خوب است که دنیا مردم یک کشور را با چنین نمایندگانی بشناسد، نه با بزن‌بهادرهای مجازی و سلبریتی‌های قلابی شبکه‌های اجتماعی. در جایی مثل فوتبال هیچ سرمایه‌گذاری عاقلانه‌ای به هدر نمی‌رود. کاش ما هم زودتر سفیری پیدا کنیم که هر جای دنیا اسم کشورمان را بردند، دیگر مردمان جهان با خشنودی تصویر او را نشان بدهند؛ فضایی که شاید سال‌ها قبل تا حدودی در مورد علی دایی وجود داشت؛ اما قطعا توانایی‌اش را داریم که سفیری بزرگ‌تر و موفق‌تر در این حوزه داشته باشیم.