مرسی موسیمانه!

استقلال برابر فولاد همان تیمی بود که باید باشد؛ دیکته کردن سبک بازی به رقیب با توجه به قدرت آنها و جو ورزشگاه که کاملا به سود اهوازی‌ها بود. درباره تاثیرات پیتسو موسیمانه در استقلال تحلیل‌های مختلفی وجود دارد که هرکدام می‌توانند جنبه مثبت یا منفی داشته باشند.

اینکه هنوز زود است بابت دستاوردهای وی ذوق کرد، حرف درستی است که گذر زمان پاسخ آن را خواهد داد، اما خب نمی‌توان این موضوع را هم کتمان کرد کل تیم دچار دگردیسی شده و این همان چیزی است که هواداران می‌خواستند.

جدا از بهبود اوضاع بدنی و بالا رفتن روحیه، چیزی که به‌شدت در استقلال رؤیت می‌شود بازدهی بالای بازیکنان است. همین نفراتی که در فولاد آرنا بدون اشتباه ظاهر شدند، در تیم جواد نکونام بازیکنان ضعیفی بودند که هر هفته سیبل همه طرفداران بودند. خب وقتی نیروی انسانی تغییر نکرده، اما سبک بازی تیم بهتر شده یعنی این نفرات پتانسیل بالایی داشتند، ولی به هر دلیلی از آن استفاده نمی‌شد. به یاد بیاورید ابتدای فصل و وقتی استقلال بسته شد، موافق و مخالف هم‌نظر بودند که امسال یکی از پرمهره‌ترین تیم‌های چند سال اخیر روانه مسابقات شده و قطعا با آن می‌توان به آرزوی هواداران جامه عمل پوشاند. نتیجه اما این شد که هم سرمربی اخراج شد و هم هواداران متفق‌القول فریاد پاک‌سازی ترکیب را سر می‌دادند.

موسیمانه اما به درستی این موضوع را متوجه شد که باید از داشته‌هایش نهایت استفاده را ببرد چرا که این بازیکنان توانایی انجام کارهای زیادی دارند. اگر با همین دست‌فرمان پیش برود، قطعا اوضاع استقلال بهتر هم خواهد شد و علت محبوبیت این روزهای مربی آفریقایی دقیقا همین است. او می‌دانست باید چه کند و در حال انجام آن هم هست؛ بدون اینکه هیاهو به پا کند و وارد بازی‌های رسانه‌ای شود.

خروجی کار هم شده بردن فولاد مدعی در اهواز و تساوی ارزشمند در جده برابر الاهلی پرستاره. آن هم با تیمی که برایش خیبر خرم‌آباد و النصر با رونالدو فرقی نمی‌کرد؛ به زمین می‌رفت که شکست بخورد...