عادت پرخاشگری در فوتبال ما
هیاهو برای هیچ!
فولاد و همان داستان تکراری
صورت مساله، روشن و البته تکراری است. پرسپولیسی‌ها به شلوغ‌کاری نیمکت فولاد اعتراض داشتند و معتقد بودند تیم میزبان با این ترفند در حال اثر گذاشتن روی داور بازی است. مخصوصا زمانی که اواخر بازی شیخ دیاباته به شکل مشکوکی در محوطه جریمه فولاد متوقف شد و بسیاری از کارشناسان داوری در مورد این صحنه گفتند که یک پنالتی واضح رخ داده، به نظر می‌رسید که فرمول همیشگی نکونام و شرکا جواب داده و داور «جرات» اعلام پنالتی علیه میزبان را نداشته است. پرسپولیس نخستین تیمی نیست که به این دست حواشی روی نیمکت فولاد اعتراض می‌کند. پیش‌تر شاهد تکرار این ناخشنودی‌ها از سوی مربیان تیم‌هایی همچون استقلال، نساجی، گل‌گهر، مس کرمان و... بوده‌ایم. امسال با توجه به هزینه‌های هنگفتی که فولاد انجام داده، انتظار می‌رفت این تیم در کورس قهرمانی باشد، اما نتایج نیم‌فصل اول سرخ‌پوشان خوزستانی مطلوب نبود. به همین دلیل هم به نظر می‌رسد پیروزی برابر پرسپولیس برای فولادی‌ها اهمیت حیاتی داشت. در نتیجه شاهد یکی از پرخاشگرترین نسخه‌های نکونام بودیم؛ مردی که از سوی داور با کارت قرمز مواجه شد، روی سکوها رفت و کتش را به زمین کوبید. اتفاقات عجیب بازی اما به همین جا ختم نشد. در طول بازی شاهد رفتارهای برون‌گرایانه و داد و فریاد مکرر همه اهالی نیمکت فولاد بودیم. در دقایق آخر هم با وجود اینکه بازی بدون تماشاگر بود، صدای بلند سوت‌هایی می‌آمد که داور را برای تمام کردن مسابقه ترغیب می‌کرد. واقعا چه کسانی در آن لحظات سوت می‌زدند؟
از لجن‌بازی تا نبرد شیر و کفتار
چنان که گفتیم ترکش‌های حواشی این بازی تا بعد از مسابقه هم ادامه داشت و شاهد رد و بدل شدن الفاظ و تعابیری بودیم که به معنای واقعی کلمه تاسف‌برانگیز است. یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس از اتفاقات این مسابقه با عبارت «لجن‌بازی» یاد کرد و گفت در طول ۹۰ دقیقه حوادثی رخ داده که حال آدم را بد می‌کند. از سوی دیگر اما جواد نکونام هم یک استوری تکراری و کلیشه‌ای منتشر کرد که در آن نوشته بود: «شیر برای اثبات قدرتش نیاز به جنگیدن با هر شغال و کفتاری ندارد، همان نگاهش کافی است.» کلی آدم دیگر هم البته اظهارنظر کردند؛ از بازیکنان پرسپولیس تا مربیان و سرپرست فولاد. مهدی هاشمی‌نسب، مربی فولاد هم که کل سال را برای خودنمایی برابر پرسپولیس انتظار می‌کشد، عصر جمعه حسابی از این فرصت استفاده کرد و به رسانه‌ها راه یافت! بازار بیانیه‌نویسی باشگاه‌ها هم داغ بود، اما فارغ از همه اینها باید پرسید سطح فنی فوتبال ایران چیست که این همه حاشیه و هیاهو دارد؟ آخرین موفقیت بین‌المللی این فوتبال کی به دست آمده که یک مربی به خودش لقب «شیر» می‌دهد و بقیه را شغال و کفتار می‌خواند؟ سر و ته لیگی که بهترین گلزنش بعد از ۱۷ هفته فقط ۶ گل زده، چند می‌ارزد که این همه جار و جنجال در آن موج می‌زند؟ به تازگی تصاویری منتشر شده از کریم بنزما، کاپیتان رئال مادرید که در مراسم آغاز مسابقه پرچم و لوگوی رقبایی همچون اتلتیکو مادرید و بارسلونا را با احترام در دست نگه داشته تا حتما در تصویر منعکس شود. این رئال مادرید است با ۱۴ قهرمانی اروپا و آن کریم بنزما است، آخرین فاتح توپ طلا. سایه درخت پربار تواضع را می‌بینیم و از خودمان می‌پرسیم ما با کدام دارایی این همه طلبکار و عصبانی هستیم؟
مردم دیگر حوصله ندارند
حواشی زرد و سطح پایین فوتبال ایران همیشه مورد انتقاد اهل تفکر و مخاطبان ژرف‌اندیش بوده، اما امروز دیگر حوصله افکار عمومی برای تحمل چنین شرایطی کمتر از هر زمان دیگری شده است. به هر حال مردم در حوزه‌های مختلف با مشکلاتی دست به گریبان هستند که اینجا ضرورتی برای بازگویی آنها وجود ندارد. شادی و امید، کمیاب‌تر از هر زمان دیگری شده است و در چنین شرایطی، قرار نیست دیگر فوتبال هم به قوز بالای قوز تبدیل شود. کاش برخی بازیکنان، مربیان و مدیران، درک درست‌تری از این وضعیت داشته باشند و مخل روح و اعصاب مردم نشوند. شما به عنوان افراد شناخته‌شده، مسوولیت اجتماعی سنگینی دارید؛ اگر از عهده انجام آن بر نمی‌آیید، لااقل در مسیر معکوس حرکت نکنید. این روزها کسی دل و دماغ دنبال کردن هیاهوی شما را ندارد.
