وی افزود: از آنجا که در کشور انرژی فاقد ارزش واقعی است؛ بنابراین نمی‌توان انتظاری فراتر داشت. آن هم زمانی‌که راندمان نیروگاه‌های کشور ۳۶ درصد است و راندمان نیروگاه‌های ترکیه ۵۱ درصد که ۷۰ میلیارد مترمکعب گاز در سال می‌شود. اگر این ۱۵درصد جا به جا شود، تقریبا معادل ۱۰ میلیارد مترمکعب گاز است. با احتساب قیمت هر مترمکعب ۲۰ سنت، حدود ۲ میلیارد دلار درآمد ارزی از صادرات گاز به دست خواهد آمد. خوش‌گفتار بر این باور است بحث صادرات به جز در بخش نفت و پتروشیمی، موضوع مهم و درآمدزایی در کشور تلقی نمی‌شود. در صورتی که دومین ذخیره گاز در اختیار ایران است. اما صادرات در حد ترکیه و عراق محدود می‌شود. وی افزود: تا کنون نگاه به افزایش صادرات گاز نگاه محدودی بوده است. ۲۵ سال می‌شود که هر سال پروتکلی بین ایران و عمان جهت صادرات گاز و برق امضا می‌شود و در نهایت آنچه مصرف می‌کنیم به هدر می‌دهیم.

وی وجود چنین نگاهی را به دلیل عدم آموزش‌های لازم در زمینه مصرف انرژی در ایران دانست و تاکید کرد: ابتدا دولت و سپس مجلس برای انرژی در کشور ارزشی قائل نیستند. از سال ۷۷ قرار بر این بود تا کنتورها تعویض شوند و برای پیک مصرف برق نیز فکری جدی صورت گیرد که تا‌کنون هیچ تصمیم جدیدی برای این تغییرات عملیاتی نشده است. به اعتقاد این عضو هیات مدیره سندیکای شرکت‌های تولیدکننده برق، تا زمانی‌که شرایط به شکل فعلی باشد انرژی که سرمایه ملی است، هدر خواهد رفت. خوش‌گفتار افزود: سرمایه‌ها در حال از دست رفتن است و اگر تعرفه‌ها را نمی‌خواهند تغییر دهند حداقل برای پرمصرف‌ها باید فکر بهتری صورت گیرد.

وی با اشاره به اینکه معضل دیگر تعرفه‌ها، بدمصرفی است، گفت: در تابستان حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ ساعت پیک مصرف برق وجود دارد که نیاز شبکه برق به بالای پنجاه و چند هزار مگاوات می‌رسد. اما باقی ساعات سال کمتر از ۴۰هزار مگاوات است و حتی حدود ۶ ماه این میزان به حدود ۳۰ هزار مگاوات می‌رسد. این نشان می‌دهد تنها نیمی از توان شبکه استفاده می‌شود. به گفته وی، باتوجه به چنین آماری ۵۲ درصد از کل سرمایه‌گذاری مورد استفاده قرار می‌گیرد که باید برای باقی این توانایی که به ۸/ ۴۷ درصد می‌رسد، فکری کرد. وی با اظهار امیدواری از اینکه بارندگی امسال باعث شده تا سدها پرآب شود، افزود: بارندگی امسال باعث شده تا ۵ تا ۶ هزار مگاوات برق بیشتر از مجموع سال گذشته داشته باشیم و امسال بین ۳ تا ۴ هزار مگاوات ممکن است با کمبود مواجه شویم که با مدیریت قابل جبران است.

خوش‌گفتار با اعلام این موضوع که در شرایط موجود هیچ سرمایه‌گذاری حاضر نخواهد شد در زمینه برق ورود کند، افزود: سرمایه‌گذاری در زمینه برق سودی ندارد و اگر سرمایه‌گذاری هم بخواهد ورود کند به دلیل عرق ملی خواهد بود. مانند نیروگاهی که در زاهدان قرار است، راه‌اندازی شود. عضو هیات مدیره سندیکای شرکت‌های تولیدکننده برق بر این عقیده است که با وجود تمام بدبینی‌ها به صنعت برق، آینده آن را خوب می‌داند به شرط آنکه سرمایه‌گذاری در این زمینه صورت گیرد و واحدهای نو جایگزین واحدهای کهنه شوند و البته مصرف بهینه انرژی به‌طور کلی نیز در اولویت قرار گیرد. در نتیجه باچنین وضعیتی انرژی در کشور نیاز به جراحی بزرگ دارد. خوش‌گفتار با تاکید بر اینکه مدیران حاضر به ریسک و تغییر نیستند، اظهار کرد: در ایران پتانسیل‌های زیادی از جمله مپنا وجود دارد که باید از آن استفاده و به سرعت نیروگاه‌های قدیمی را بهینه‌سازی کرد. خوش‌گفتار با انتقاد از اینکه نیروگاه‌های ایران نباید دوسوخته باشند، چرا که عملا هدر رفت سرمایه است، گفت: در کشور هنوز به جایی نرسیده‌ایم که بگوییم نیروگاه‌ها تک‌سوخته هستند. در حالی که ترکیه گاز را از ایران، روسیه و جمهوری آذربایجان وارد و تضمین می‌کند گاز به نیروگاه‌ها خواهد رسید. اما همچنان ما دوسوخته پیش می‌‌رویم.

یکی دیگر از مشکلات در حوزه انتخاب ساختگاه نیروگاه است که دقت لازم برای بهره برداری از آن صورت نمی‌گیرد؛ وی به‌عنوان مثال از نیروگاه پره‌سر یاد می‌کند که در شمال کشور با نیروگاه گیلان مشغول به تولید برق است و یکدیگر را خنثی می‌کنند و هزار مگاوات برق اضافه تولید می‌شود که نمی‌توان آن را منتقل کرد. خوش گفتار ادامه داد: این هزار مگاوات، ۵۰۰ میلیون دلار سرمایه راکد است؛ الان وزارت نیرو دو نیروگاه سبزوار و تربت حیدریه را کلنگ زده که استدلال آن هم معلوم نیست.

در نهایت خوش‌گفتار اقتصاد ۹۸ در حوزه برق را منفی ارزیابی کرد وگفت: فشار تحریم‌ها باعث شده است تا درآمد دولت کاسته شود. این در حالی است که توجه ایران به بخش صادرات بسیار کم است و در شرایط فعلی می‌توان صادرات منطقه‌ای را گسترش داد. به گفته این کارشناس صنعت برق، بازارهای مناسبی در کنار ایران وجود دارد که در صورت رابطه می‌توان به خوبی در بخش صادرات رشد کرد. خوش گفتار افزود: شخصا تلاش کردم تا صادرات برق به افغانستان را انجام دهم. اما وزارت نیرو این اجازه را نداده است. در صورتی که افغانستان شدیدا به برق احتیاج دارد. همچنین در زمینه صادرات برق به عراق هم این امکان می‌توانست فراهم شود که با زدن نیروگاه مرزی، فرآیند صادرات ساده‌تر صورت گیرد. اما چون نگاه مدیران و وزرا به صادرات نیست، وضعیت به همین منوال باقی مانده است و این در حالی است که ایران برای برون‌رفت از تحریم توان دارد.

اخبار مرتبط