زمین چندمنظوره در انگلستان
اکنون اما کارشناسان این نقد را مطرح می‌کنند که سیاستمداران در محاسبات خود مساله کافی بودن فضا را در نظر نگرفته‌‌‌اند، یا به‌‌‌طور کامل تاثیر آن را بر تامین مواد غذایی کشور نسنجیده‌‌‌اند. برخی معتقدند دولت به درستی متوجه بزرگی اعدادی که به کار رفته نیست؛ از جمله اینکه کاهش ناگزیر در زمینهای مورد استفاده کشاورزی و دامداری، بر مصرف گوشت و لبنیات مردم تاثیر مستقیم دارد.مطالعه جدیدی که به طور اختصاصی با فایننشال تایمز به اشتراک گذاشته شده است، به بررسی این موضوع می‌‌‌پردازد که دستیابی به اهداف «کربن صفر» برای صنایع کشاورزی و جنگل‌‌‌داری انگلستان و همچنین سایر کاربری‌‌‌های زمین که منبع بزرگ انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای هستند، به چه معناست. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد برای دستیابی به اهداف مطرح‌شده، تقریبا یک‌‌‌چهارم زمینهای کشاورزی انگلستان باید تغییر کاربری داده شود. طبق گزارش انجمن سلطنتی حفاظت از پرندگان (RSPB) این امر به نفع طبیعت است، اما همچنین منجر به تغییرات قابل‌توجهی در مقدار و نوع غذای تولیدی خواهد شد. درحال حاضر، ۶۰درصد از زمین‌‌‌ها در انگلستان برای کشاورزی استفاده می‌شود، که شامل زمینهای زراعی، باغداری و مراتع احیا‌شده و با پوشش نیمه‌طبیعی است. در سناریوهایی که برای دستیابی به اهداف «کربن صفر» سال ۲۰۵۰ طراحی شده است، این نسبت تا ۲۲درصد کاهش خواهد یافت تا فضای لازم برای جنگل‌‌‌سازی مهیا شود. برخی از زمینهای کشاورزی باقی‌‌‌مانده نیز باید به روش‌های کشاورزی سازگار با محیط‌زیست همچون چرای حیوانات در مراتع جنگلی روی بیاورند.
این مطالعه نشان می‌دهد که حتی اگر چنین بازنگری اساسی در حومه شهر انجام شود، فقط می‌توان زمین لازم برای ضرب‌‌‌الاجل توافق‌نامه پاریس ۲۰۵۰ را فراهم کرد. نکته مهم این است که در ادامه زمین کافی برای کاشت درخت برای جبران انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای وجود نخواهد داشت. به گفته کارشناسان صنعت، یکی از موانع مهم دستیابی به اهداف «کربن صفر» در بخش زمین بریتانیا بدون آسیب به صنعت مواد غذایی، نبود نهاد واحد مسوول است. نبود مدیریت واحد منجر به نبود تفکر مشترک در مورد چگونگی استفاده از زمینهای روستایی و تطبیق خواسته‌‌‌های متعدد در زمینهای محدود می‌شود. اگرچه بسیاری، از جمله اعضای مجلس اعیان، مایلند رویکردی منسجم‌‌‌تر را در این زمینه ببینند. تنظیم دستورالعمل «چارچوب کاربری زمین» توسط وزارت محیط‌زیست، غذا و امور روستایی در دست اجراست، که به بررسی تناسب بخش‌‌‌های انگلستان برای اهداف مختلف می‌‌‌پردازد. تعهدات دولت‌‌‌های انگلستان، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی، با هدف کمک به منطقه برای دستیابی به هدف قانونی ۲۰۵۰، همگی به قطعات عظیمی از زمین نیاز دارند. انگلستان متعهد شده است ۵۰۰هزار هکتار زیستگاه حیات وحش تا سال ۲۰۴۲ ایجاد یا احیا کند و نمایندگان همچنین تضمین داده‌‌‌اند تا سال ۲۰۳۰ از ۳۰درصد زمینهای بریتانیا برای طبیعت محافظت خواهد شد.
بسیاری از این تغییرات باید توسط کشاورزان با استفاده از یارانه‌‌‌های جدید برآورده شود. مابقی نیز باید توسط بخش خصوصی از طریق بازارهای کربن و به طور بالقوه در آینده از طریق تنوع زیستی تامین شود. برخی از اهداف دولت با الهام از توصیه‌‌‌های کمیته تغییرات آب‌‌‌وهوا (CCC)، که یک نهاد مشاوره مستقل است، گرفته شده است. این نهاد مسیری را برای دستیابی به اهداف «کربن صفر» برای کاربری زمینهای کشور ترسیم کرد، که شامل واگذاری یک‌‌‌پنجم زمینهای کشاورزی تا سال ۲۰۵۰ بود. مشکل مشترک تمام برنامه‌‌‌های محیط‌‌‌زیستی این است که انگلستان برای دستیابی به آنها ممکن است به اندازه کافی ظرفیت نداشته نباشد. تحلیل‌‌‌های اخیر انجمن سلطنتی نشان می‌دهد که اگر رژیم‌‌‌های غذایی، بهره‌‌‌وری کشاورزی و ضایعات مواد غذایی ثابت باقی بمانند، دستیابی به اهداف اقلیمی و تنوع زیستی وست‌‌‌مینستر به تنهایی به زمینهای اضافی معادل بیش از نیمی از انگلستان نیاز دارد. در اولین مطالعه علمی که تاثیر چند سناریوی بالقوه استفاده از زمین در بریتانیا را بر انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای، تنوع زیستی، تولید غذا و الوار بررسی می‌کند، دانشمندان ۹ سناریوی متفاوت برای تغییر حومه بریتانیا مدل‌‌‌سازی کرده‌‌‌اند.
این مدل فرض می‌کند که زمین موردنیاز برای توسعه شهری هر پنج سال، چهار‌درصد رشد خواهد کرد. حتی با وجود تغییرات گسترده در حومه شهر، تنها چهار سناریو از ۹ سناریوی ارزیابی‌شده می‌توانند در دستیابی به «کربن صفر» برای بخش کاربری زمین تا سال ۲۰۵۰ موفق باشند. انگلستان حتی اگر در نظر داشته باشد که نیازهای غذایی کشور را در سال ۲۰۵۰ بدون تکیه بر وارداتی که سهل‌‌‌انگارانه انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای را برون‌‌‌سپاری می‌کند و ریسک آسیب به تنوع زیستی را به خارج از کشور منتقل می‌کند، برآورده کند، کماکان باید بازده محصولات افزایش و ضایعات مواد غذایی کاهش یابد. به گفته RSPB، بیش از ۱۷درصد از زمین‌‌‌هایی که درحال حاضر خوراک دام تولید می‌کنند، باید به تولید در صنایع غذایی روی آورند. فایننشال تایمز در گزارش خود اشاره می‌کند که اگر انگلستان در نظر دارد تا به اهداف مصوب تغییرات اقلیمی دست یابد و همزمان غذای جمعیت کشور تامین شود، گوشت‌‌‌خواری باید کاهش بیشتری پیدا کند.
متولیان فعلی حومه شهری خود را در میانه نبردی برای فضای محدود انگلستان یافته‌‌‌اند. برخی از کارشناسان خواهان آن هستند که دولت‌‌‌ها برای ایجاد تمایز بین مناطق کشاورزی معمول و زمینهای با بهره‌‌‌وری بالا تلاش بیشتری صورت دهند. آنها بر این باورند که داشتن مناطقی از زمین با کاربری‌‌‌های متعدد می‌تواند راهی برای انگلستان برای دستیابی به اهداف اقلیمی باشد. انجمن سلطنتی و گزارش مجلس اعیان در سال گذشته، هر دو استفاده از قطعه زمین برای چند کالای عمومی را پیشنهاد کردند. سخنگوی وزارت محیط‌زیست، غذا و امور روستایی در این زمینه می‌‌‌گوید که دولت انگلستان به دنبال استفاده از «زمینهای چندمنظوره» به جهت «بهبود محدودیت‌های زمین» خود برای دستیابی به اهداف کربن صفر و احیای طبیعت بدون به خطر انداختن امنیت غذایی است. در همین حال، دولت ولز می‌‌‌گوید که تصدیق می‌کند مناطقی وجود دارد که در آن درختان نباید رشد کنند و با کشاورزان همکاری می‌کند تا زمینهای جنگلی را در مزارع به گونه‌‌‌ای ادغام کنند که از حفظ ارزش‌‌‌های آنان اطمینان حاصل کند. اگرچه رایزنی‌‌‌ها در این زمینه کماکان ادامه دارد و سیاست‌‌‌های کشوری هنوز نهایی نشده است، اما کاشت درختان به جای تامین بیشتر محصولات و دام‌‌‌هایی که برای جمعیت رو به رشد کشور نیاز است، باعث شده بسیاری از کشاورزان احساس تعارض میان اهداف پیشنهادی دولت کنند.
