به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، یکی از هواداران لایحه ساخت‌وساز در باغ‌‌‌ها که توسط شهرداری تهران تدوین شده است در گفت‌‌‌وگو با «ایسنا» این‌‌‌طور استدلال کرده که مصوبه برج‌‌‌باغ اجازه ساخت ۱۱ طبقه در ۳۰‌درصد سطح اشغال را به مالکان می‌‌‌داد و مصوبه خانه‌‌‌باغ این میزان را به ۱۵‌درصد در دو طبقه کاهش داد و این یعنی هر دو مصوبه به افراط و تفریط دچار بوده و موجب از بین رفتن باغات شدند. وی با طرح این استدلال که شورای ششم باید حد وسط را بگیرد و طوری پیش برود که مالک انگیزه حفظ باغ را داشته باشد، گفت: اگر این انگیزه را بگیریم، مالک سعی می‌کند به هر نحوی باغ را از بین ببرد و به دنبال رها کردن باغ باشد. از این رو باید از افراط و تفریط دست برداریم و کاری کنیم که مالک با رضایت شخصی باغ را حفظ کند و از حفظ باغ سود ببرد و حتی باید به سمتی برویم که مالک انگیزه پیدا کند ملک غیر‌باغ را به باغ تبدیل کند و از کاشتن درخت در ملک خود ترسی نداشته باشد. این استدلال در حالی مطرح و مبنای طراحی لایحه جدید با امکان صدور مجوز حتی برج‌‌‌سازی در باغ‌‌‌ها شده که در مصوبه خانه‌‌‌باغ، کاربری‌‌‌های پرسود و متنوعی متناسب با شرایط املاک مشجر تعریف شده بود که در دو تا چهار طبقه قابل اجرا و پیاده‌سازی بود. اما مدیریت شهری در سال‌های اخیر عملا هیچ تلاشی برای آشنا کردن مالکان باغ‌‌‌ها با مزایای این کاربری‌‌‌ها نکرد و عملا به واسطه اینکه مصوبه مذکور ناشناخته بود، به یک مصوبه شکست خورده تبدیل شد.