زاکانی با بیان اینکه با یک نگاه بلندمدت، امکان تحول شهر تهران با توجه به موضوعات زیست‌‌‌بومی وجود دارد، به نقش و اهمیت معاونت شهرسازی و معماری در این زمینه اشاره کرد و گفت: اگر معاونت شهرسازی دچار سردرگمی و مشکل باشد، به همان اندازه نیز مردم دچار مشکل می‌شوند. او در توضیح بیشتر از آنچه «پیشگیری از سردرگمی» می‌‌‌داند، از ضرورت بازنگری طرح تفصیلی با نگاه جدید سخن گفت و افزود: شهر را با یک نگاه تک‌‌‌ساحتی نمی‌توان اداره کرد. باید در طرح تفصیلی دید جامع‌‌‌نگر به شهر داشته باشیم تا شاهد مشکلاتی مانند ناایمنی، بدمسکنی و... نباشیم؛ در این رویکرد تهران و حریم آن موضوعیت دارد.

او توضیح بیشتری درباره نحوه بازنگری در طرح تفصیلی نداد اما با رویه‌‌‌ای که مدیریت شهری در بخش مسکن در پیش گرفته و درصدد ساخت ابرشهرک‌‌‌های مسکونی برآمده است، به نظر می‌رسد این بازنگری در طرح تفصیلی با رویکردی صورت خواهد گرفت که به افزایش بیش از پیش ظرفیت ساخت‌وساز و عرضه واحدهای مسکونی در شهر بینجامد و ممکن است پیامدهایی برای جمعیت‌‌‌پذیری تهران داشته باشد؛ کمااینکه همین حالا پشتیبانی از ساخت ۳۴۰‌هزار واحد مسکونی در شهرداری و در قالب تشکیلات موسوم به قرارگاه مسکن کلید خورده است.

طرح جامع تهران به عنوان سند بالادست طرح تفصیلی مبنای عمل فعلی جمعیت شب پایتخت تا سال ۱۴۰۴ را بالغ بر ۸‌‌‌میلیون و ۷۰۰‌‌‌هزار نفر پیش‌بینی کرده است. همچنین مجوز بارگذاری ساختمانی برای پذیرش جمعیت تا ۵/ ۱۰‌‌‌میلیون نفر نیز در این طرح صادر شده است اما به طور معمول ۵ تا ۱۰‌‌‌درصد از ظرفیت شهرها باید خالی بماند. به تعبیر دیگر سکونت‌‌‌‌‌‌‌‌‌پذیری شهرها معمولا بیشتر از جمعیت شب آنها پیش‌بینی می‌شود و توسعه ساخت‌‌‌وساز مبتنی بر این برآورد صورت می‌گیرد.

اما بر اساس داده‌‌‌های سالنامه آماری سال ۹۹ شهرداری تهران، همین حالا جمعیت شب تهران از ۹ میلیون نفر تجاوز کرده و به ۹ میلیون و ۱۰۰‌هزار نفر رسیده است. این ارقام نشان می‌دهد همین حالا هم جمعیت و هم سکونت‌‌‌پذیری تهران از سقف مجاز در طرح‌‌‌های فعلی فراتر رفته و با این حال همچنان در میان برخی مدیران دغدغه بازنگری در طرح‌‌‌های بالادستی به نفع افزایش ظرفیت مسکن‌‌‌سازی وجود دارد. کارشناسان معتقدند هر نوع بازنگری در طرح تفصیلی باید به نحوی صورت گیرد که تراکم در مناطقی که مساله کمبود عرضه مسکن در آنها مصداق ندارد، افزایش پیدا نکند و در عوض ساخت‌وسازها به شکل هدفمند به مناطق دارای بافت فرسوده و مناطقی که ظرفیت آنها هنوز اشباع نشده است، هدایت شود.