مسجدجامعی ادامه داد: ما باید شرایطی فراهم کنیم که شهروندان بتوانند فضاها و باغ‌های خودشان را حفظ کنند. این سیاستی بودکه آن موقع در شورای‌عالی شهرسازی موردنظر دکتر حناچی هم قرار داشت و به آن توجه می‌شد. وی با ذکر این نکته که لازم است در نگاه به شهرسازی تغییر رخ دهد بیان کرد: یکی از محورهای این تغییر آن است که برای حفظ فضای سبز باید به صاحبان آنها اهمیت داد و تشویق‌شان کرد که فضای سبز و مشجر خود را حفظ و از آن مراقبت کنند. باید برای جمله مشهور «هر خانه یک درخت» که در گذشته وجود داشته اهمیت قائل باشیم و آبادانی شهر را به شهروندان بسپاریم.

عضو شورای شهر تهران سپس با ذکر مثال باغ مستوفی که رو به خشکی می‌رفته گفت: برای جلوگیری از خشک شدن این باغ یک راهش این بود که شهرداری تهران آن را بخرد و حفظ کند. اما راه دیگر آن بود که شهرداری دست به خرید آن نزند و این مهم را به خاندان مستوفی که ده‌ها سال است باغ را اداره می‌کنند و برای حفظ و نگهداری آن انگیزه دارند بسپارد. یعنی آنها باشند که به این باغ آب می‌رسانند و همه از آن بهره‌مند می‌شوند. این اتفاق افتاد و باغ زنده و سرسبز ماند. وی افزود: در این شکل هزینه‌ای روی دوش شهرداری گذاشته نمی‌شود، خود مالک آن را انجام می‌دهد و دیگران مثلا همه اهالی ونک از آن بهره می‌برند. در این شیوه شهرداری باید به صاحبان باغ‌ها و فضای سبز در حفظ آنها کمک کند. نباید کار به شکلی پیش برود که مالکان باغ‌ها آرزو کنند کاش زمین‌شان بایر بود یا بایر بشود. اگر این احساس شکل بگیرد ارزش زمین بایر بیشتر از باغ می‌شود. مسجدجامعی با اشاره به اینکه حفظ و نگهداری فضای مشجر و باغ‌ها توسط صاحبان آنها سیاستی تعیین‌کننده و سازنده بود، به مثالی دیگر پرداخت و گفت: در منطقه ۲ هم مالک باغی برای حفظ و مراقبت از آن انگیزه زیادی داشت اما شهرداری برآن بود که باغ را تملک کند. سوال کردیم که چرا می‌خواهید تملک کنید مگر چه اشکالی دارد دست صاحب باغ باشد؟ پیگیری‌ها انجام گرفت و صاحب باغ متولی حفظ آن شد.

عضو شورای شهر ادامه داد: مشارکت دادن مالکان در حفظ باغات و حفظ بناهای تاریخی منجر به مشارکت همه شهروندان می‌شود و به این ترتیب تهران را به شهر همه شهروندان تبدیل کرده‌ایم. این جزو حقوق شهروندی است که مشارکت داشته باشد. مشارکت فقط در رای دادن نیست این مشارکت در ساختن تهران هم معنا دارد، در رونق دادن به تهران معنی پیدا می‌کند.