بررسی‌ها از جزئیات این تفاهم‌نامه، تجربه و نحوه عملکرد شهرداری در واگذاری‌های این‌چنینی دو مفهوم جداگانه را نشان می‌دهد. مفهوم نخست به ظاهر این تفاهم‌نامه بازمی‌گردد که براساس آن مسوولیت نگهداری همچون آبیاری درختان و فضای سبز و همچنین توسعه این فضاها تحت اختیار شهرداری تهران قرار گرفته است. اما مفهوم دیگر که به باطن این تفاهم‌نامه مربوط می‌شود آن است که از این پس، کلید گنج تفریحی-گردشگری حریم پایتخت در اختیار شهرداری است که در صورت بهره‌برداری صحیح، بیشترین نفع آن نصیب شهروندان پایتخت می‌شود. اما تجربه‌های گذشته از در اختیارگیری کلیدهای مشابه نشان می‌دهد: شهرداری در شناسایی و به کارگیری این گنج‌ها آنطور که باید به نفع شهر و شهروندان عمل نکرده است. بررسی‌ها از چرایی نتیجه عملکرد نامناسب شهرداری در بهره‌برداری از فضاهای این‌چنینی از وجود یک علت مهم که ناشی از تصور مدیران شهری از این موضوع است، خبر می‌دهد. به نظر می‌رسد مدیران شهری از موضوع «مدیریت و بهره برداری از یک فضای گردشگری» برداشت اشتباه دارند. آنطور که تجربه‌های قبلی مدیریت شهری در این حوزه نشان می‌دهد: مدیران شهری اغلب گمان می‌کنند باید به طور مستقیم و توسط یکی از زیرمجموعه‌های مدیریت شهری مدیریت بهره برداری را به دست بگیرند حال آنکه نتیجه حاصل از همین تجربه‌ها در پایتخت حاکی از آن است که  شهرداری تخصص، مهارت و توانایی یک مدیریت سطح حرفه‌ای را برای افزایش کارآیی مجموعه‌های گردشگری  به نفع شهروندان ندارد. این در حالی است که اگر مدیریت بهره برداری به بخش خصوصی توانمند واگذار شود هم عایدی مالی بیشتری نصیب شهرداری خواهد شد و هم آنکه عایدی شهروندان در این فرمول نسبت به وضعیت کنونی چند برابر می‌شود.

مشاهده‌های میدانی این‌طور نشان می‌دهد: طی سال‌های گذشته که مدیریت بهره برداری پارک‌هایی همچون پردیسان، چیتگر و... بر عهده شهرداری تهران بوده، از ظرفیت موجود در این فضاها به صورت حداکثری به نفع شهر و شهروندان استفاده نشده است. با این حال در قالب تفاهم‌نامه جدیدی در روز گذشته، کلید یک گنج ۲۲ هزار هکتاری مربوط به فضای جنگلی و سبز اطراف پایتخت به شهرداری تهران داده شد. این تفاهم‌نامه که بازه زمانی ۳۰ ساله برای آن درنظرگرفته شده است مدیریت بهره برداری و نگهداری از اراضی جنگلی و فضای سبز حریم پایتخت را به شهرداری تهران واگذار می‌کند.

این تفاهم‌نامه سومین تفاهم میان دولت و شهرداری طی دو سال گذشته است که به واسطه آن قرار است با واگذاری اراضی دولتی به شهرداری، شرایط مساعدی برای استفاده تفریح-گردشگری  شهروندان در این فضاها فراهم شود. پیش از این مدیریت بهره‌برداری پارک پردیسان به مدت ۱۵ سال و بهره برداری از کارخانه سیمان ری به مدت ۳۰ سال به شهرداری تهران واگذار شد. اما طی مدت گذشته، از یکسو آنچه مردم پس از توافق اول مشاهده کردند، عدم تحقق وعده‌های مدیریت شهری در قبال احیای ریه تنفسی شهر تهران بوده و از سوی دیگر خبری مبنی بر تحقق وعده شهرداری در کارخانه سیمان ری منتشر نشده است. حال باید دید آیا سرنوشتی مشابه دو تفاهم اول، در انتظار فضای جنگلی و سبز اطراف پایتخت است؟

کارشناسان شهری معتقدند اگر عملکرد شهرداری در تفاهم جدید نیز همچون دو تفاهم قبلی باشد و تفاوت جدی میان مدیریت بهره برداری و نگهداری دولت و شهرداری رخ ندهد پس چه بهتر این تفاهم‌نامه در اولین روز اجرا ملغی اعلام شود.