فرزاد کیاست، کارشناس انرژی ساختمان در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» با بیان این مطلب گفت: استفاده از این تجهیزات گرمایشی در بسیاری موارد تراژدی‌های بزرگ‌تر را نظیر شین آباد یا مدرسه اسوه زاهدان پیش آورد. حوادثی که در ابتدای امر شاید آنها را معلول فقر اقتصادی بدانیم، ولی با کمی توجه می‌توان دریافت که عدم دقت در «اولویت هزینه‌کرد»، دلیل اصلی این اتفاقات است.

وی با اشاره به اینکه در تمام ساختمان‌های موجود در کشور فارغ از نوع کاربری، تعیین اولویت تاسیسات ساختمانی اعم از سرمایشی و گرمایشی، آب مصرفی، فاضلاب، آتش نشانی با اما و اگرهای فراوانی روبه‌رو است، تاکید کرد: از طرفی به دلیل ارزان بودن قیمت حامل‌های انرژی، تولید‌کنندگان رغبتی به افزایش بهره‌وری محصولات خود ندارند و از طرف دیگر مالکان و سازندگان (از جنس عمومی و خصوصی) علاقه‌ای به بهره‌مندی از فناوری‌های روز از خود نشان نمی‌دهند.

وی با اشاره به اینکه از نظر برخی مالکان هیچ‌کدام از موضوعات تاسیسات در اولویت اول هزینه آنها قرار ندارد، افزود: در چنین فضایی، بروز حوادثی نظیر این مدارس امری طبیعی است؛ چرا که هیچ اراده‌ای برای اصلاح سیستم‌های موجود وجود ندارد و تعمیم این مساله به ساختمان‌های سطح کشور، اهمیت قضیه را آشکار می‌کند. وی تصریح کرد: حادثه پلاسکو و حوادثی از این دست بخش کوچکی از اتفاقاتی است که از عدم اولویت‌بندی صحیح فرآیندهای هزینه‌ای خبر می‌دهد؛ چرا که در هر شرایط اقتصادی می‌توان نسبت به اصلاح اولویت‌بندی فرآیندهای حیاتی اقدام کرد.