به گزارش «دنیای اقتصاد»، تمایل به ساخت‌و‌ساز آپارتمان‌های بزرگ متراژ در میان سازنده‌ها به‌دلیل سهولت در تامین پارکینگ بسیار زیاد است. از سوی دیگر عده‌ای از سازنده‌ها این تصور را دارند که تصاحب بخشی از بازار که مشتریان آن طبقه متمول جامعه هستند، سبب می‌شود آپارتمان‌های تکمیل شده به سادگی قابل نقد شوندگی باشد. خطا در تشخیص متراژ مناسب ساخت‌و‌ساز و نیز بی توجهی به بضاعت مالی و نیاز مسکنی تهرانی‌ها سبب شده همچنان میانگین متراژ واحدهای مسکونی در پروانه‌های صادره بالای ۱۰۰ مترمربع باشد.

بررسی میدانی حاکی است مناسب‌ترین متراژ برای سکونت از دید تهرانی‌ها ۶۰ تا ۱۰۰ مترمربع است؛ هر چند آپارتمان‌های زیر ۶۰ مترمربع نیز متقاضیان خاص خود را دارند، اما ایده‌‌آل‌ترین کف متراژی برای سکونت زوجین ۶۰ مترمربع است که در قالب آن اتاق خواب استاندارد با فضای کافی برای جانمایی اثاثیه ضروری طراحی می‌شود.

بر اساس گزارش بانک مرکزی، در آبان‌ماه ۳۲ درصد از آپارتمان‌های فروخته‌شده بین ۶۰ تا ۱۰۰ مترمربع مساحت داشته‌اند و در این میان آپارتمان‌های ۶۰ تا ۷۰ مترمربعی با سهم ۴/ ۹ درصدی واجد بیشترین سهم معاملات آبان در میان تمام گروه‌های متراژی بوده‌اند. در عین حال به نظر می‌رسد در صورت تغییر جهت ساخت‌و‌ساز و ایجاد هماهنگی با نیاز بازار، این سهم قطعا افزایش خواهد یافت.

 

07-02