قهرمان مسابقات فرمول یک به فیات فروخته شد

کوشان غلامی

در ۱۸ فوریه ۱۸۹۸، انــزو آنــــسلمو فــراری (Enzo Anselmo Ferrari) در شهر مودنا کشور ایتالیا و در خانواده‌ای صنعتگر متولد شد. انزو در جوانی علاقه زیادی به تحصیلات رسمی و آکادمیک نداشت، ولی شیفته مسابقات اتومبیلرانی بود. او دوران سربازی را در جنگ جهانی اول آغاز نمود، ولی در حین خدمت در سال ۱۹۱۶ بر اثر شیوع بیماری آنفلوآنزا به شدت مریض و از سربازی معاف شد. در همان دوران پدر وی بر اثر همین بیماری درگذشت.

بحران اقتصادی و مالی ناشی از جنگ باعث شد تا شرکت خانوادگی آنها ورشکسته شود و انزو فراری پس از تلاش ناموفق برای استخدام در کارخانه فیات، در شرکت کوچکی به‌نام CMN که در زمینه تبدیل انواع کامیون و وانت به خودروی سواری فعالیت داشت، مشغول به کار شد.

فراری جوان در سال ۱۹۱۹ با حضور در تیم اتومبیلرانی شرکت CMN وارد دنیای مسابقات شد، ولی موفقیت چندانی کسب نکرد. وی در سال ۱۹۲۰ شرکت CMN را برای کار در شرکت آلفارومئو ترک کرد و توانست موفقیت قابل توجهی را در مسابقات محلی به دست آورد.

در سال ۱۹۲۳ و در جریان مسابقه منطقه «راونا» وی پس از پیروزی با مادر «فرانچسکو باکارا» (معروف‌ترین خلبان جنگی ایتالیا که در جنگ جهانی اول کشته شد) آشنا شد و او مجسمه کوچکی که تزئین‌کننده هواپیمای جنگی باکارا بود و پس از سقوط از لاشه هواپیمای جنگی وی به دست آمده بود را به عنوان یادگاری به انزو داد تا برایش شانس بیاورد. فراری تصمیم گرفت که با قرار دادن عکس آن مجسمه بر روی یک سپر زرد رنگ (رنگ منتخب شهر مودنا) که بالایش پرچم ایتالیا نقش بسته بود، نشان خودروهای فراری را به جهانیان معرفی کند.

فراری پس از کسب موفقیت‌های متعدد با علم به اینکه موفقیت وی در مدیریت تیم بیشتر از رانندگی حرفه‌ای است، در سال ۱۹۲۹ تیم اتومبیلرانی فراری را تاسیس کرد و از رانندگی اتومبیل‌های مسابقه دست کشید. تیم فراری توانست با بهینه‌سازی اتومبیل‌های ساخت آلفارو به موفقیت چشمگیری دست یابد.

انزو فراری از سال ۱۹۳۸ رسما به عنوان مدیر واحد تولید خودروهای مسابقه‌ای شرکت آلفارومئو منصوب گردید.

همزمان با جنگ جهانی دوم، دولت موسولینی شرکت آلفارومئو را مصادره نمود. البته تغییر چندانی در واحد سرپرستی فراری پدیدار نشد و تیم فراری که بر اساس قرارداد با آلفارومئو تا چهار سال اجازه شرکت در مسابقات را نداشت موقتا تغییر نام داد و مدتی به ساخت ابزار‌‌آلات و قطعات هواپیما مشغول بود. در طی این مدت اتومبیل مسابقه‌ای «تیپو ۸۱۵» را نیز عرضه کرد که با توجه به محدودیت فوق، در مسابقات بسیار کم فروغ ظاهر شد. کارخانه کوچک فراری در سال ۱۹۴۳ به شهر مارانلو نقل مکان نمود. با وجود بمباران و تخریب کامل در سال ۱۹۴۴، کارخانه فراری از نو ساخته شد و فعالیت خود را از سال ۱۹۴۶ از سر گرفت.

در همان سال فراری تصمیم گرفت خط تولید خودروهای اسپورت غیرمسابقه‌ای را جهت کسب سود مالی لازم برای تامین بودجه تیم فراری افتتاح نماید. در همین راستا شرکت خودروسازی فراری در سال ۱۹۴۵ تاسیس گردید.

اولین خودروی غیرمسابقه‌ای فراری در سال ۱۹۴۷ با نام ۱۲۵S عرضه شد. این اتومبیل زیبا و سریع مجهز به موتوری ۱۲ سیلندر بود که فقط ۱۵۰۰ سی‌سی حجم داشت. این خودرو در روز یازدهم ماه مه ‌همان سال توسط «فرانکو کورتزه» در پیست پیاچنزا آزمایش شد و دو هفته بعد قهرمانی جایزه بزرگ رم را به دست آورد. دیگر اتومبیل‌های فراری سمبل زیبایی صنعت خودروسازی شده بودند که این امر نیز مرهون تیزهوشی انزو فراری و به خدمت گرفتن طراحان و استودیوهای طراحی معروف ایتالیا بود.

پس از به ثمر رسیدن سرمایه‌گذاری‌ها و سرازیر شدن درآمد حاصل از تولید خودروهای غیرمسابقه‌ای، درخشش خودروهای فراری در مسابقات جهانی آغاز شد. تیم فراری در سال ۱۹۵۰ در مسابقات فرمول یک شرکت کرد و اولین پیروزی خود را در سال ۱۹۵۱ در جریان مسابقه بزرگ انگلستان به دست آورد. سال بعد آلبرتو آسکاری راننده معروف آرژانتینی اولین مدال قهرمانی جهان را برای فراری کسب کرد و بدین ترتیب روند موفقیت فراری آغاز شد. تیم فراری که قدیمی ترین تیم فرمول ۱ به حساب می‌آمد، تقریبا تمام رکوردهای فرمول ۱ از جمله ۱۴ عنوان قهرمانی رانندگان و ۱۴ عنوان قهرمانی خودروسازان را به دست آورد. موفقیت این تیم مرهون جدیت و جسارت مردی بود که تا هنگام مرگ در سن ۹۰ سالگی همچنان مدیریت تیم خود را به دست داشت.

آلفرد فراری پسر انزو، در سال ۱۹۵۶ در سن ۲۴ سالگی در گذشت و پس از فوت او، انزو بیش از پیش گوشه‌گیر شد و تا پایان عمرش همواره در غم از دست دادن فرزندش عینک آفتابی به چشم داشت، ولی هیچ گاه عشق و علاقه به اتومبیلرانی را از دست نداد و تا آخرین لحظات مشغول اداره تیم خود بود. وی به دلیل مشکلات مالی، بالاخره در سال ۱۹۶۵ مجبور شد اندکی از سهام فراری را به شرکت فیات بفروشد. میزان سهام شرکت فیات در سال ۱۹۶۹ به ۵۰ درصد و در سال ۱۹۸۸ به ۹۰ درصد افزایش یافت.

در ماه مه ‌سال ۲۰۰۹ یک نمونه «تستا روسا» مدل ۱۹۵۷ فراری در مارانلو ایتالیا به حراج گذاشته شد و به مبلغ ۱۲ میلیون دلار فروش رفت که در آن زمان یک رکورد محسوب می‌شد. اکثر اتومبیل‌های فراری امروزه به رنگ قرمز تولید می‌شوند که این به پیشینه فراری در شرکت در مسابقات و زمانی که فدراسیون اتومبیلرانی، قرمز را به عنوان رنگ کشور ایتالیا تعیین کرد،

بازمی‌گردد.

انزو فراری به پاس خدمات شایسته و کسب اعتبار برای کشورش به دریافت عالی‌ترین نشان‌های کشور ایتالیا از جمله شوالیه و فرمانده نائل گشت و علاوه بر آن چندین لقب افتخاری در دیگر کشورها نیز دریافت نمود.

امروزه شرکت فراری علاوه بر تولید خودرو برای مسابقه و جاده به شرکت تجاری بازرگانی بزرگی تبدیل شده که دامنه متنوعی از محصولات شامل عینک، عطر، لباس، دوچرخه‌های پیشرفته، موبایل و حتی کامپیوترهای همراه را به بازار، عرضه نموده است. این شرکت با بیش از ۳ هزار کارمند، در سال گذشته میلادی درآمدی بالغ بر ۲ میلیارد یورو کسب کرد.