میلیاردرها
میلیاردری با مارک کریستین دیور
برنارد آرنو، رییس و مدیر ارشد اجرایی شرکتLVMH) Louis Vuitton S.A.)، با ثروت ۵/۱۶ میلیارد دلار، ثروتمندترین فرد فرانسه و پانزدهمین فرد ثروتمند دنیا می‌باشد. شرکت LVMH مالک سهام عمده بسیاری از برندهای معروف مثل لویی وویتون، دیور و فندی است. مجله تایمز در سال ۲۰۰۷ برنارد آرنو را به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد تاثیرگذار دنیا معرفی کرد. برنارد آرنو در ۵ مارس سال ۱۹۴۹ در شهر روبه در شمال فرانسه متولد شد. وی پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان ماکسنس به دانشگاه پلی تکنیک پاریس رفت و در سال ۱۹۷۱ با مدرک مهندسی فارغ‌التحصیل شد. برنارد پس از فارغ‌التحصیلی به عنوان یک مهندس، به شرکت ساختمان سازی و املاک پدرش، فرت ساوینل، پیوست و در سال ۱۹۷۶ پدرش را قانع کرد که با بخش تولیدی شرکت به مبلغ ۴۰ میلیون فرانک تسویه حساب کرده و تمرکز شرکت را به معاملات املاک تغییر دهد. شرکت جدید با تغییر نام به فرینل به فعالیت در حوزه اقامتگاه‌های مسافرتی با امکانات خاص وارد شد. برنارد در سال ۱۹۷۹ جانشین پدرش در جایگاه ریاست شرکت شد.
برنارد آرنو در سال ۱۹۸۱، پس از اینکه فرانسوا میتران، رییس جمهور فرانسه شد، به آمریکا مهاجرت کرد و شرکت فرینل را در آنجا تاسیس کرد و به این وسیله توانست ساختمان‌هایی مسکونی در پالم بیچ در ایالت فلوریدا بسازد. آرنو سه سال بعد زمانی که سوسیالیست‌های فرانسه به رویکرد اقتصادی محافظه کارانه تر تغییر رویه دادند، دوباره به فرانسه بازگشت و به عنوان مدیر ارشد اجرایی یک شرکت کالاهای لوکس (کالاهایی که با افزایش درآمد مصرف‌کنندگان، میزان مصرفشان افزایش می‌یابد) دنیا، «فیانسیر آگاش» مشغول به کار شد. آرنو با کمک بنگاه سرمایه‌گذاری «بانک‌لازارد» و استفاده از سوبسیدهای اعطایی از سوی دولت در ازای اینکه شرکت تعدیل نیرو نداشته باشد، شرکت نساجی بوساک را که در بحران ورشکستگی به سر می‌برد، خرید. در واقع دولت فرانسه به دنبال کسی می‌گشت تا امپراتوری نساجی را که شرکت‌های بسیاری زیر مجموعه آن بودند ( مثل کریستین دیور) دست گیرد. خانواده آرنو تنها مبلغ ۱۵ میلیون دلار برای خرید این شرکت کمک کرده و ۸۰ میلیون دلار باقی مانده را شرکت لازار تامین کرد. دلیل اصلی آرنو برای خرید شرکت بوساک، به دست آوردن دیور بود تا پایه‌ای باشد برای راه‌اندازی یک «سوپرمارکت کالاهای لوکس» که طبقه متوسط جامعه بتوانند از آن خرید کنند. آرنو به سرعت دیور را گسترش داد تا برندهای جدیدی مثل خانه مد کریستین لاکروا و سلین( که کالاهای چرمی تولید می‌کردند) را نیز در برگیرد.
کمی بعد آرنو مجبور شد تقریبا تمام سرمایه شرکت را به قیمت ۴۰۰ میلیون دلار فروخته و تنها، برند با پرستیژ کریستین دیور و فروشگاه «لوبن‌مارشه» را نگه دارد. این فروش، او را قادر ساخت تا ۸/۱ میلیارد دلار از سهام شرکت LVMH را در سال ۱۹۸۹ خریداری کند تا به این طریق کنترل ۲۴ درصد از این گروه را در اختیار گیرد. کمی بعد بین آرنو و هنری راکمیه رییس قبلی شرکت لویی وویتون که از شرکت‌های تابعه LVMH بود، درگیری بر سر قدرت رخ داد. در عرض کمی بیش از یک سال آرنو در منازعات دادگاه پیروز شده و راکمیه از کار برکنار شد. در دست گرفتن قدرت در LVMH یکی از متبحرانه‌ترین کارهای تجاری در تاریخ فرانسه بوده و باعث شده آرنو به عنوان فردی بدطینت که به واسطه اخراج‌های متعدد به قدرت رسیده ، شناخته شود، اما با این حال بسیاری از افراد استراتژی کسب و کار آرنو و علاقه‌اش برای ریسک‌پذیری را قابل احترام می‌دانند.
آرنو با موفقیتی که LVMH کسب کرده بود شروع به سر هم کردن تکه‌های سوپرمارکت کالاهای لوکس خود نمود. آرنو از آن زمان تاکنون شرکت را با برنامه توسعه جاه‌طلبانه‌ای پیش برده که LVMH را تبدیل به بزرگ‌ترین گروه تجاری کالاهای لوکس در دنیا کرده است.
آرنو در دهه نود با خرید ده‌ها تولیدکننده کالاهای لوکس در اروپا، آمریکای شمالی، آسیا، آمریکای جنوبی و استرالیا شرکتش را تبدیل به یک امپراتوری بزرگ کرد.
او اعتقاد دارد که شرکت برای افزایش انرژی خلاقانه، باید مدیرانی با عشق و علاقه به هنرمندان داشته باشند و به این شکل می‌توانند هنرمندانشان را درک کنند. آرنو که در میان مدیران ارشد اجرایی پیشتاز در جهان، فردی منحصر به فرد است، همواره این توانایی را داشته که بین جنبه‌های مالی و خلاقانه کسب و کار ارتباطی مناسب برقرار کند. او گرچه هیچ وقت به محدود کردن نوآوری طراحانش اعتقاد نداشته، اما همواره بر انضباط مالی در خرید، بازاریابی و فروش محصولات شرکتش تاکید کرده است.
برنارد آرنو تاکنون دو بار ازدواج کرده است. وی ۵ فرزند دارد و یکی از دخترانش نیز در حال حاضر از مدیران LVMH است. همسر دوم آرنو، هلن مرسیه، یک پیانیست اهل کبک کانادا و کلکسیونر نت‌های موسیقی می‌باشد.
ارسال نظر