در گفتوگو با معاون اجرایی «ورایزون » مطرح شد
۵ روند اصلی عرصه کار در آینده
یکی از کسانی که آینده را زیرنظر دارد، «سامانتا هاموک» است. او معاون اجرایی و مدیر ارشد منابع انسانی شرکت ورایزون(werizone) است. او مدتی پیش در گفت‌وگویی با «فیل لدوک» از وب‌سایت مدیوم درباره چشم‌‌انداز حوزه کار در سال‌های آینده صحبت کرده است. بخشی از این گفتوگو را با هم می‌‌خوانیم:
فیل: ممنون که دعوت ما به این مصاحبه را پذیرفتی. اول از همه به ما بگو که هستی و از کجا آمده‌‌ای. از پیشینه و تجربیات زندگی‌‌ات که در شکل‌‌گیری تو در حال حاضر نقش داشته برایمان بگو.
ممنون که این فرصت را به من دادید. اسم من سامانتا هاموک است. معاون اجرایی و مدیر ارشد عملیات ورایزون هستم. من در یک شهرستان پر از مزرعه در میشیگان به دنیا آمدم. آنجا آن‌قدر کوچک بود که حتی یک چراغ قرمز هم نداشت. نخستین شغلم، جداسازی کاکل‌‌های ذرت بود، وقتی ۱۲ ساله بودم. رویاهایم، خیلی فراتر از شهر کوچک‌مان بود. برای همین، سخت کار می‌کردم و پس از مدتی وارد مسیر شغلی در حوزه مالی شدم.
همه می‌‌پرسند چطور وارد منابع انسانی شدی. راستش، هر دری که مقابلم بود، از آن عبور می‌کردم. هر فرصت یا پروژه‌‌ای که برایم جذاب بود، دستم را بلند می‌کردم و مشتاقانه، دانش و مهارت‌‌هایم را گسترش می‌‌دادم. من در تمام عمرم مشغول آموختن بوده‌‌ام. هیچ‌وقت دنبال عنوان و جایگاه نبوده‌‌ام. هدف من این بود که به یادگیری، رشد و دنبال کردن چیزی که برایم لذت‌‌بخش بود، ادامه دهم.
بیشترین هیجانم مربوط به اوقاتی بود که در محیط کار به دیگران کمک می‌کردم رویاهای‌شان را کشف کنند. هیچ چیزی بهتر از این نیست.
وقتی در آمریکن اکسپرس بودم، فهمیدم تفاوت میان یک سازمان خوب و عالی، نحوه جذب استعدادهاست. تو می‌توانی بهترین محصول یا خدمات را داشته باشی اما بدون داشتن افراد خوب، مهارت‌‌های مناسب و بهترین تیم‌‌ها که کسب‌‌وکارت را پیش ببرند، موفق نخواهی شد. استعداد، قدرتمندترین دارایی کارفرماهاست.
ساختن شبکه‌هایی برای پیشبرد دنیا، با اتکا به مهارت‌‌های گذشته ممکن نیست. به همین خاطر است که من شغلم در ورایزون را دوست دارم. این شرکت را به دلیل سرمایه‌‌گذاری در نیروی کار می‌ستایم. من در حال حاضر مسوول طراحی یک نقشه جامع برای جذب آموزش و توسعه استعدادها و برنامه‌‌ریزی شغلی و برنامه‌های رهبری برای بیش از ۱۳۰ هزار کارمند در اقصی نقاط جهان هستم.
وظیفه من و تیمم است که با حصول اطمینان از داشتن مهارت‌‌های مرتبط برای موفقیت حال و آینده، وعده ۵G را به واقعیت پیوند دهیم.
فکر می‌‌کنی بین ۱۰ تا ۱۵ سال آینده، بزرگ‌ترین تحول برهم‌‌زننده‌‌ای که برای کارفرمایان اتفاق می‌افتد چه خواهد بود و چطور باید خود را با آن همگام کنند؟
از زمان انقلاب صنعتی تاکنون، مفهوم «کار» و «کارگر» هیچ تغییری نکرده بود. اما دگرگونی‌‌های ناشی از کووید-۱۹ باعث شده آینده با سرعت نور به ما نزدیک شود. دنیایی که ما الان در آن زندگی می‌کنیم، با قبل از کرونا زمین تا آسمان فرق دارد و محور اصلی این دگرگونی، این است که ما چطور نحوه کار کردن خود را از نو شکل دادیم و توانستیم کارها را، صرف نظر از مکانی که در آن بودیم، به انجام برسانیم.
سابقا، کارکنان دورکار در اقلیت بودند. اما حالا شرکت‌‌ها برای ماندن در عرصه رقابت در حوزه استخدام و حفظ نیرو، باید کار کردن از مکان‌‌ها، در زمان‌ها و به شکل‌‌های مختلف را آزمون و خطا کنند تا بتوانند انعطاف‌‌پذیری بیشتری به کارکنان ارائه دهند، از جمله دورکاری و کار ترکیبی که طی دو سال گذشته به یک رویه تبدیل شده و مردم به آن عادت کرده‌‌اند.
چیزی که ما امروز به واسطه کرونا تجربه می‌کنیم، بدون شک ۱۰ تا ۱۵ سال آینده را شکل خواهد داد. در پی این پاندمی، ما برای نخستین‌بار دیدیم که کار ترکیبی و دورکاری می‌توانند روش‌های پربازده‌‌تری باشند. گرچه فرصت‌‌های بی‌شماری هست، چالش‌‌هایی هم وجود دارند که کارمندها و کارفرماها در حال گذر از آنها هستند. در ورایزون، ما سعی داریم تجربه کلی کارکنان را تغییر دهیم و این به نظر من، وجه تمایز ما در جذب و حفظ استعدادها خواهد بود. یکی از موضوعات مهم، این است که کارکنان به ابزارهای لازم برای دورکاری دسترسی داشته باشند و در عین حال، با همکاران خود در ارتباط باشند و هدف کار خود را پیدا کنند. از سوی دیگر، همزمان که سلامت روان به یکی از اولویت‌های اصلی تلفیق زندگی و کار تبدیل می‌شود، شرکت‌‌ها باید بتوانند مزایای بهتر و رقابتی‌‌تری در راستای ارتقای مدل دورکاری به کارکنان ارائه دهند. این مزایا می‌تواند طیف وسیعی را شامل شود، از ساعات کار انعطاف‌‌پذیر گرفته تا حمایت از والدین شاغل یا دسترسی به تراپی از راه دور.
یک زمانی، مدرک دانشگاهی گرفتن یک ضرورت بود. اما حالا به دلایل متعدد، این گرایش زیر سوال رفته. توصیه‌‌ات به جوانانی که نمی‌‌دانند دانشگاه بروند یا نه چیست؟
نمی‌توان برای همه یک نسخه پیچید و به همه یک مسیر را توصیه کرد. این نخستین چیزی است که ما در منابع انسانی به افرادی که به دنبال پیشرفت حرفهای هستند، گوشزد می‌کنیم. این نه تنها درباره جوانان، بلکه افراد سن بالاتری که دنبال تحصیلات عالیه هستند نیز صدق می‌کند. همه تلاش ما در ورایزون این است که شرح وظایف شغلی و فرآیندهای استعدادیابی را تغییر دهیم تا مهارت‌‌ها و قابلیت‌‌ها در اولویت قرار بگیرند. اگر دنبال چیزی فراتر از مدرک چهار ساله باشیم، می‌توانیم استعدادها را از طریق برنامه‌های آموزشی و سایر دوره‌های غیردانشگاهی، جذب کنیم.
ما به عنوان کارشناسان منابع انسانی، تمرکز اصلی خود را روی یافتن و توسعه مهارت‌‌های مرتبط گذاشته‌‌ایم. توصیه‌‌ام به کسانی که دنبال پیشرفت حرفهای هستند این است که تمرکز خود را روی مهارت مورد نیاز برای موفقیت در جایگاهی که دنبالش هستند، بگذارند. در این دوره و زمانه، مهارتهایی که داری خیلی مهم‌تر از مسیری که برای به دست آوردن‌شان طی می‌‌کنی هستند. گاهی این می‌تواند به معنای دانشگاه رفتن باشد، گاهی هم کارآموزی یا دوره گذراندن. ابتدا اهداف‌تان را مشخص کنید و با کسانی که در جایگاه شغلی مورد نظرتان کار می‌کنند، صحبت کنید. آنها می‌توانند توصیه‌های ارزشمندی به شما بدهند که از کجا شروع کنید.
آمارهای مبنی‌بر حذف میلیون‌ها شغل توسط هوش مصنوعی و اتوماسیون، ظاهرا بسیاری را ترسانده. مثلا بعضی سوپرمارکت‌‌ها قصد دارند صندوقداران را حذف کنند. مردم چطور می‌توانند برای مسیر حرفهای خود برنامه بریزند که مبادا شغل‌شان به روبات‌‌ها واگذار نشود؟
ما در قلب انقلاب صنعتی چهارم هستیم. دوران قابلیت جابه‌جایی، پهنای باند، کلود، اتوماسیون، داده‌های بزرگ و ۵G. در ورایزون، هدف ما خلق آینده‌‌ای در عرصه کار است که برای همه جواب دهد. ما معتقدیم تکنولوژی‌‌های هوش مصنوعی و اتوماسیون قرار نیست جایگزین نیروی انسانی شوند بلکه آمده‌‌اند تا ارتقایش دهند.
دهه‌هاست که تکنولوژی، زندگی ما را بهبود داده. همزمان با پیشرفت تکنولوژی، اهمیت مهارت‌‌های انسانی از هر زمانی بیشتر شده. پیش‌‌بینی می‌کنیم که شمار مشاغل و فرصت‌‌های شغلی حوزه تکنولوژی افزایش یابد، به‌ویژه حالا که کارفرماها به دنبال راه‌هایی برای ایجاد امکان دورکاری هستند.
به همین علت، ما «یادگیری ادامه‌‌دار» را توصیه و ترویج می‌کنیم. کارکنان باید بدانند در هر برهه از زمان، چه مهارتهایی بیش از همه مورد نیازند و خودمان نیز با ارائه مدرک و کمک هزینه آموزشی، به رشد و آماده‌‌سازی آنها برای آینده کمک می‌کنیم. یکی دیگر از اهداف ما این است که کارکنانی که شغل خود را به واسطه اتوماسیون از دست داده‌‌اند فرصت‌‌هایی در اختیار داشته باشند تا مهارت‌‌های حرفهای و دیجیتال خود را توسعه دهند.
پیشرفت تکنولوژی و محدودیت‌‌های کرونایی، گرایش به دورکاری را سرعت بخشیده. آیا به‌نظرت این ترند ادامه خواهد داشت؟
طی دو سال اخیر، نگاه مردم به کار و کارمند، به طرز چشمگیری تکامل یافته. به دلیل سرعت تکامل و گسترش تکنولوژی، دیگر نمی‌توانیم بگوییم روش‌های قدیمی در آینده نیز جواب خواهند داد.
کووید در نقش یک کاتالیزور بود و به این دگرگونی سرعت داد وگرنه این گرایش، مدت‌ها وجود داشت. کارفرماها حالا فهمیده‌‌اند که نیروی کار پراکنده، نه تنها یک امکان است، بلکه ارزش و جذابیت بیشتری برای کارجوها دارد و امکان سهیم‌‌سازی کارکنان را افزایش می‌دهد. اما ما هنوز هم به اهمیت محیط کار فیزیکی و گرد هم آمدن کارمندها به عنوان راهی برای تقویت تعاملات، نوآوری و فرهنگ، تاکید داریم.
چه تغییرات اجتماعی‌‌ای برای ایجاد این تحولات در آینده باید اعمال شود؟
لازمه دورکاری، دسترسی به تکنولوژی‌‌هایی مثل پهن‌‌باند است که میلیون‌ها آمریکایی یا به آن دسترسی ندارند یا توان خریدش را ندارند یا مهارت لازم برای استفاده از آن را ندارند. ما در تلاشیم که این شکاف دیجیتال را رفع کنیم. به این منظور، رهبران سازمان‌های خصوصی و دولتی را دور هم جمع می‌کنیم تا با هم، راهی برای افزایش دسترسی مردم در سراسر جهان به تکنولوژی‌‌های دیجیتال پیدا کنیم.
به نظر تو پذیرش کدام تغییر برای کارفرماها سخت‌‌تر است؟
حفظ سرمایه انسانی به نظرم چالشی‌‌ترین بخش آینده کار، هم برای کارمندها و هم برای کارفرماهاست. وظیفه ما این است که به کارکنان خود کمک کنیم به موفقیت دست یابند و این نیازمند گوش کردن و اعمال نظرات‌شان است. خلق آینده‌‌ای که برای همه جواب دهد، آسان نیست، اما این فرصتی برای ماست که تفاوت ایجاد کنیم و پتانسیل کامل نیروهای کار خود را شکوفا کنیم. باید کمک کنیم که تغییر، هم درون و هم بیرون دیوارهای سازمان اتفاق بیفتد.
کرونا باعث شد مرز میان کار و زندگی در خانه در عرض یک شب کاملا محو شود. این گرچه برای شرکت‌‌ها یک چالش بوده اما فرصتی هم هست که آیین‌‌نامه‌های قدیمی خود را دور بیندازند و راه‌های جدیدی برای حمایت از کارکنان پیدا کنند.
نباید از کارکنان انتظار داشته باشیم که زندگی خود را تعطیل کنند و فقط به نیازهای کسب‌‌وکار ما برسند. نمی‌توانی زندگی‌‌ات را پشت درهای شرکت بگذاری. و این یعنی پذیرش راه‌های جدید کار کردن برای کارکنان و حمایت از آنها، از جمله والدین شاغل یا کسانی که باید از اعضای خانواده‌‌شان پرستاری کنند.
و در پایان، سوال اصلی مصاحبه این است که به‌نظرت، پنج ترند اصلی عرصه کار در آینده که باید زیرنظر داشته باشیم چیستند؟
اولی، کار کردن از هر جایی و امکان سفر کارکنان است. دومی، تاکید بیشتر بر سلامت روان در محیط کار. سومی، حس متعلق بودن. اینکه بتوانیم حتی زمانی که از محیط کار دور هستیم، با همکارها در سایر نقاط و تیم‌‌ها در ارتباط و همکاری باشیم.
چهارمی، فرهنگ مهارت‌‌هاست. اینکه چطور قابلیت‌‌های دورکاری، امکان پیشرفت حرفهای را برای سطوح و عملیات‌‌های شرکتی گسترده‌‌تری فراهم می‌کند. و پنجمی، «یاد گرفتن یادگیری و از یاد بردن روش‌های قدیمی» با سرعت بالاست.
