تفاوت ایجاد کردن در سن بازنشستگی
او در سال ۱۹۴۴ در اوکلند کالیفرنیا به دنیا آمد و سومین فرزند خانواده بود. در دانشگاه کالیفرنیا تحصیل کرد. پدرش یک مهاجر ایرلندی و مهندس صنایع و مادرش یک پرستار بود. اولین شغل او در نوجوانی، چمن‌زنی بود. او می‌گوید: «به‌عنوان یک نوجوان، اولین شغلم کار با دستگاه چمن‌زنی بود. هدفم به‌عنوان یک نوجوان این نبود که وارد لیست ثروتمندهای فوربس شوم، فقط می‌خواستم به اندازه کافی پول درآورم تا بتوانم هزینه دانشگاهم را بپردازم.»
دوگان در ماه آوریل، با خرید بیش از ۶۰درصد سهام شرکت «سامیت تراپتیکس» (Summit Therapeutics) به ارزش حدود ۶۳ میلیون دلار، مدیرعامل این شرکت شد. سامیت که در سال ۲۰۰۳ تاسیس شده، اما هنوز نتوانسته بود به درآمد قابل توجهی برسد، در حال تولید یک آنتی‌بیوتیک جدید برای عفونت باکتریایی شایع، اما خطرناک کلوستریدیوئیدس دیفیسیل است که روده انسان را درگیر می‌کند. وقتی سطح باکتری‌های داخل روده نامتعادل می‌شود، تکثیر این باکتری مشکلات سلامتی جدی برای فرد بیمار ایجاد می‌کند و ممکن است باعث بستری‌شدن او در بیمارستان شود. دیفیسیل باعث اسهال شدید می‌شود و در موارد حاد، به از کار افتادن ارگان‌های بدن و حتی مرگ منجر می‌شود. هر سال، تقریبا ۲۵۰ هزار نفر از آمریکایی‌ها به این بیماری دچار می‌شوند و ۱۳ هزار نفر آنها بر اثر آن می‌میرند.
دوگان حالا یک موقعیت برجسته پیدا کرده تا تفاوت ایجاد کند؛ البته تفاوتی سخت. هیچ‌کس شکی ندارد که ساخت آنتی‌بیوتیک یکی از بزرگ‌ترین داستان‌های موفقیت در قرن بیستم بوده است. قبل از اینکه پنی‌سیلین در سال ۱۹۲۸ کشف شود، بیماری‌های عفونی دلیل اصلی مرگ‌ومیر در آمریکا بود و سن امید به زندگی فقط ۵۸ سال بود. آنتی‌بیوتیک‌ها همه‌چیز را تغییر دادند. با یک درمان ارزان‌قیمت که برای درمان بیشتر بیماری‌ها، از سل گرفته تا ذات‌الریه در دسترس است، حالا سن امید به زندگی کودکی که به‌تازگی در کلیولند آمریکا به‌دنیا آمده باشد، حدود ۸۰ سال است.
اما این روزها دو مشکل عمده در مورد آنتی‌بیوتیک‌ها وجود دارد. اولین مشکل، اقتصاد است. تعداد زیادی آنتی‌بیوتیک مختلف در بازار وجود دارد که تقریبا همه آنها قیمت چندانی ندارند. مثلا آموکسی‌‌سیلین در سال ۱۹۷۳ معرفی شد و یکی از پرکاربردترین آنتی‌بیوتیک‌های تجویزی در نسخه پزشکان سراسر دنیا است. با توجه به اینکه تولید یک داروی جدید حدود ۳/ ۱ میلیارد دلار هزینه می‌برد، به‌ندرت شرکتی را می‌توان پیدا کرد که حتی بخواهد تولید آنتی‌بیوتیک‌های جدید را امتحان کند. هیچ راه ساده‌ای برای جبران چنین هزینه بالایی وجود ندارد.
مشکل دوم که موضوع را پیچیده‌تر می‌کند، مشکلات علمی است. باکتری به سرعت جهش و تغییر پیدا می‌کند، این یعنی سویه‌های باکتریایی که در برابر یک نوع آنتی‌بیوتیک مقاوم هستند، می‌توانند بقا پیدا کنند و تکثیر شوند. برای درمان بیمارانی که دچار عفونت باکتریایی شده‌اند که در برابر یک نوع آنتی‌بیوتیک مقاوم است، باید از یک نوع آنتی‌بیوتیک دیگر استفاده کرد. بنابراین وقتی یک آنتی‌بیوتیک جدید در نهایت تولید می‌شود، پزشکان آن را نگه می‌دارند تا در موارد خیلی شدید
تجویز کنند. نتیجه این است که تولید آنتی‌بیوتیک معمولا برای شرکت‌های بزرگ داروسازی صرفه اقتصادی ندارد و شرکت‌های کوچکی هم که هنوز آنها را تولید می‌کنند، با مشکلات مالی مواجهند. در ۲۰ سال گذشته، فقط ۲۵ آنتی‌بیوتیک جدید تولید شده که بیشتر آنها مشتقاتی از همان داروهای موجود در بازار هستند.
اما هیچ‌کدام از این مشکلات، دوگان را که یک ساینتولوژیست متعهد با سابقه سرمایه‌گذاری در شرکت‌های در حال ورشکستگی و بالا کشیدن آنها است، مایوس نکرده است. او سرمایه‌گذاری را در اوایل دهه ۲۰ زندگی خود، زمانی که به تحصیل در رشته مدیریت کسب‌وکار در دانشگاه UCLA می‌پرداخت، شروع کرد. او می‌گوید: «مسیر شغلی سرمایه‌گذاری را با حدود ۵ هزار دلار شروع کردم و ظرف یک سال و نیم، توانستم نیم میلیون دلار به‌دست آورم.»
یکی از اولین شرکت‌هایی که او در آن سرمایه‌گذاری کرده بود، «سانست دیزاین» (Sunset Designs) نام داشت. سرمایه‌گذاری‌های بعدی او در یک نانوایی زنجیره‌ای، یک شرکت اترنت (Ethernet) و کسب‌وکاری که لوازم جراحی روباتیک طراحی می‌کرد، بود. در سال ۲۰۰۸ دوگان مدیرعامل فارماسایکلیکس شد.
جهش میلیاردی او در همین زمان اتفاق افتاد. این شرکت دارویی به نام «امبروویکا» (Imbruvica) تولید کرد که در درمان سرطان‌های سلول B مثل سرطان خون، تاثیر زیادی دارد. این محصول به‌طور مستقیم باعث شد شرکت دوگان به ارزش ۲۱ میلیارد دلار تحت تملک AbbVie درآید.
مثل فارماسایکلیکس، سرنوشت شرکت سامیت هم به این آنتی‌بیوتیک جدید به نام ریدینیلازول وابسته است. فاز۲ تست بالینی، نشان داده این دارو نه‌تنها نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های قبلی برای درمان دیفیسیل تاثیر بسیار بهتری داشته، بلکه می‌تواند از ابتلای دوباره به این بیماری جلوگیری کند. اگر شرکت سامیت بتواند اثبات کند که ریدینیلازول علاوه بر درمان بیماری، باعث پیشگیری از آن هم می‌شود، بیمارستان‌ها برای تهیه آن صف می‌کشند.
