ناتالی پیتروبون: تلاش برای تنوع‌بخشی در نیروی کار

نویسنده: Sophie Haydock مترجم: مریم رضایی منبع: London Business School : ناتالی پیتروبون از سن پنج سالگی می‌دانست که می‌خواهد خلبان شود. به خودش قول داده بود یک روز بر فراز سقف ساختمان کهنه وسط مزرعه پدرش در شمال کوئینزلند استرالیا پرواز کند و شاهد قولی که به خودش داده بود، باشد. همه به او می‌گفتند که پرواز کردن فقط مختص پسران است، اما او می‌خواست به همه آنها ثابت کند که اشتباه می‌کنند.

خانم پیتروبون می‌گوید: «همه انگیزه‌ام این بود که دیگران بگویند نمی‌توانم این کار را انجام دهم و من بگویم خواهیم دید.» این انگیزه او را به سیزدهمین خلبان زنی که از «نیروی هوایی سلطنتی استرالیا» (RAAF) فارغ‌التحصیل شد، تبدیل کرد. او می‌گوید: «در سال ۲۰۱۱ دومین زنی بودم که با هواپیمای C-۱۷ پرواز را شروع کردم. از آن به بعد، سیلی از زنان خلبان پشت سر من کارشان را شروع کردند.» پیتروبون که الان ۴۰ سال دارد و مادر دو فرزند است، با سابقه بیش از ۲۰۰۰ ساعت پرواز با هواپیماهایی همچون بوئینگ C-۱۷ گلوب‌مستر، به یکی از خلبانان ارشد زن RAAF تبدیل شده است. او با موقعیت‌های پیچیده، خطرناک و پرفشاری دست و پنجه نرم کرده؛ دور دنیا را به‌عنوان کاپیتان با هواپیمای خودش گشته و فرماندهی عملیات نظامی و بشردوستانه در گینه نو را بر عهده داشته است. او می‌گوید: «همیشه اشتیاقی بی‌پایان برای پرواز کردن داشتم. خانواده‌ام خرج آموزش دیدن من را نداشتند و بنابراین سخت درس خواندم تا از طریق تحصیل به آرزویم برسم. اما همه چیز به این آسانی نبود. پیتروبون با وجود شکست‌ها و مبارزه با ذهنیتی که این کار را فقط مختص پسران می‌دانست، به شدت مصمم بود. «هیچ‌کس نمی‌توانست من را از ایمان درونی‌ام دور کند. این حرف‌ها به جای اینکه من را عقب بزند، جذبم می‌کرد، چون با همه وجود به آن اعتقاد داشتم.»

ورود به دنیای ارتش به‌عنوان یک زن، اصلا کار راحتی نیست. «ارتش عمدتا بر اساس مجموعه مهارت‌ها و ذهنیت‌های مردانه شکل گرفته است. هیچ‌کس قبلا این موضوع را به چالش نکشیده بود. نمی‌گویم کاری که من کردم خارق‌العاده بود. من فقط دنبال اشتیاقم رفتم. اما برای رسیدن به آن، مجبور بودم دو برابر سایر همکارانم تلاش کنم. در چنین شرایطی همه انتظار دارند شکست بخوری.» پیتروبون بعد از سه بار شکست در امتحان‌های سخت RAAF، توانست در آسمان استرالیا پرواز کند. او می‌خواست وضعیت موجود را برای زنان دیگر هم تغییر دهد. به مدت پنج سال، مسوولیت مهم مقابله با نابرابری جنسیتی در میان خلبانان RAAF که پروژه «زنان در نقش‌های غیرسنتی» نام داشت، به او واگذار شد. دولت استرالیا می‌خواست RAAF پاسخ دهد که چرا نمی‌تواند خلبانان زن را حفظ کند. وظیفه پیتروبون این بود که در مورد این موضوع تحقیق کند و کاری انجام بدهد. «هدف ما این بود که بفهمیم اشکال کار از کجا است و کاری کنیم که میزان حفظ خلبانان زن افزایش یابد. پیش از این، هیچ‌کس چنین پروژه‌ای را انجام نداده بود.»

«یک روند ۱۰ ساله نشان می‌داد نرخ خروج خلبانان زن در RAAF ۹۹ درصد است. ما درصد قابل‌توجهی از استعدادهایمان را از دست می‌دادیم. صادقانه بگویم، این آمار شرم‌آور بود. هیچ یک از خلبانان زن ما به سطوح ارشد مدیریتی نمی‌رسیدند. دولت می‌خواست دلیل این موضوع را بداند. من در گزارشی به آنها گفتم یکی از دلایلی که زنان RAAF را ترک می‌کنند این است که در درجات بالاتر، هیچ مربی‌ای نداریم که به زنان آموزش بدهد و آنها را بالا بکشد.»  پیتروبون معتقد است سلسله مراتب در ارتش‌های سنتی در سراسر دنیا به تغییر ساختار اساسی نیاز دارد تا استعدادها حفظ شوند. او می‌گوید: «تلاش کردم این پیام را به افراد مافوقم برسانم. اما این کار سخت است، چون هر کسی پذیرای تحولات اساسی نیست.» به یمن دیدگاه و تلاش‌های پیتروبون، RAAF در حال حاضر موفق شده زنان بیشتری را در این ساختار جذب کند. پانزده سال پیش که پیتروبون کارش را شروع کرد، تنها زن خلبان در گردان هواپیمایی خودش بود. او می‌گوید: «در آن زمان هیچ خلبان زن دیگری وجود نداشت که از من حمایت کند یا من دلم به او گرم باشد. اما این شرایط کاملا تغییر کرده و حس خوبی ایجاد می‌کند. زنان خلبانی که امروزه می‌بینم راحت‌تر در مورد نابرابری‌های سیستمی صحبت می‌کنند و از حقشان در این حوزه دفاع می‌کنند.»

او به کسانی که آموزش می‌دهد می‌گوید که چگونه اوایل کارش نزدیک بود خودش را فراموش کند و تلاش کرد تا او را به عنوان یک زن در این پست بپذیرند. این حس، قدرت بیشتری به او داده و دیگران هم برای آنچه که هست، احترام قائل می‌شوند. از نظر پیتروبون باید شیوه گفت‌وگو در مورد تنوع‌پذیری نیروی کار را تغییر دهیم: «به بزرگ شدن دخترم فکر می‌کنم. نمی‌خواهم او هم درگیر همان چیزهایی شود که من با آن مواجه شدم. چند سال طول کشید تا خودم از این سیستم عبور کنم.» تلاش‌های او نتیجه‌بخش بود، اما تغییر به کندی رخ می‌‌داد. «می‌خواستم سرعت پیشرفتم بالا باشد. مدیران ارشدم فکر می‌کردند به اندازه کافی تلاش کرده‌ام. اما من کاملا مخالف بودم.» وقتی به همسر پیتروبون که خلبان هواپیمای مسافربری است، شغلی در دبی پیشنهاد شد، آنها تصمیم به مهاجرت گرفتند و فصل تازه‌ای در زندگی شروع شد.

پیتروبون در دوره MBA مدرسه کسب‌وکار لندن ثبت‌نام کرد. خودش ‌می‌گوید: «این کارآمدترین راه برای انتقال تجربه‌ام در ارتش به یک فضای کسب‌وکار بود. در پروژه «زنان در نقش‌های غیرسنتی» شواهدی قوی به من نشان داد که زنان نمی‌توانند از سطوح مدیریت میانی به سطوح ارشد برسند. این موضوع به خاطر بی‌کفایتی آنها نیست، بلکه دلیل آن این است که مدیران مردشان فکر می‌کنند آنها عاری از نبوغ استراتژیک، مالی و کسب‌وکار هستند. هدف من این بود که کاری کنم این سوگیری‌ها هیچ وقت علیه من استفاده نشود.» پیتروبون که دیگر در RAAF فعالیت نمی‌کند، یک مسیر شغلی جدید را شروع کرده و یک شرکت مشاوره در امارات راه‌اندازی کرده که به شرکت‌ها در جذب نیروهای کار متنوع کمک می‌کند. این اتفاق به نوآوری‌های زیادی منجر شده است.