مخاطرات و فرصت‌ها برای نسل‌های آیند‌ه
او در این کتاب اذعان می‌کند تصور د‌نیای آیند‌ه کار د‌شواری است. اینکه نسل آیند‌ه چگونه کسب د‌رآمد می‌کنند؟ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺠﺎﺯﻯ، ﺟﻮﺍﻣﻊ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ آنها ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻰ می‌شوند؟ آنها ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰﺳﻨﺠﻨﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺷﻴﻮه ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻣﻰﮔﺰﻳﻨﻨﺪ؟ ﻫﺮﺁﻧﭽﻪ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻛﺎﻻﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ، ﺍﺳﺎﺳﺎ ﺷﻐﻞﻫﺎﻯ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﻨﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺁنها ﻛﺎﺭﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ، ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻛﺎﺭﺁﻓﺮﻳﻨﻰ ﻭ ﺩﺭﺁﻣﺪﺯﺍﻳﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺩهه ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻋﻤﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪﺧﻮﺑﻰ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻓﻌﻼ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺯﻳﺮ سلطه ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺁنها، ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﻳﻚ ﻛﻠﻴﺪ، ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰﺷﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﻓﻨﺎﻭﺭﻯ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﭘﺮﺷﺘﺎﺏﺗﺮ، ﺑﻬﺘﺮ و ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺁﺳﺎﻥﺗﺮ ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻰ آنها ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﻨﺎﻭﺭﻯ ﻧﻮﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ آنها ﺭﺍ ﺁﺳﺎﻥﺗﺮﻣﻰﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩﺗﺮ؟ ﺍﮔﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻳﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻋﺮﺻﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ آنها ﺗﻨﮓ ﻛﻨﺪ، ﻛﺠﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻝ آسود‌ه از اینکه ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ، ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻯﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻧﻤﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ؟ ﺍﺑﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻓﻨﺎﻭﺭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ.
ﺁﻥ ﻃﻮﺭ که هندی در کتاب منحنی دوم اشاره می‌کند ﺩﺭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻛﻨﻮﻧﻰ، ﺍﻏﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺷﻤﺎﺭ ﻛﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺯﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺎﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻛﺴﺐﻭﻛﺎﺭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻣﺎﺯﻭﻥ، ﻓﻴﺲﺑﻮﻙ ﻭ ﮔﻮﮔﻞ، ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﻴﺮﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﻰﺑﻠﻌﻨﺪ، ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻣﻰﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻨﺤﻨﻰ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ گاه ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺑﻨﻴﺎﺩﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﻴﻢ؛ ﻣﺴﻴﺮ ﻧﻮﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻜﺴﺮﻩ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻣﺴﻴﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﺸﻜﻞ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻰ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺤﻨﻰ ﺍﻭﻝ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﻴﺸﺮﻭﻯ ﺍﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﻰ آنها ﻛﻪ ﻣﺴوﻮﻟﻴﺖ ﻣﻨﺤﻨﻰ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻔﻜﺮﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ د‌رباره ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﻨﺤﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ. ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺭﻭﻯ ﻧﻤﻰﺩﻫﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻣﻰﭘﺮﺳﻴﻢ ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ. ﭼﺮﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ؟ اما ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻗﻮﻉ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺁﺳﺎﻥﺗﺮ ﻗﺎﺑﻞﭘﺬﻳﺮﺵ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﺑﺎ ﻛﻤﺒﻮﺩ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺤﻨﻰ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ به‌رغم ﺑﺤﺮﺍﻥﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﻬﺎﻥ، ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻧﻴﻢ ﻗﺮﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﻢ، ﻧﺴﻞ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺳﺎﻟﻢﺗﺮ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺗﺮ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰﻫﺎ ﺭﺍ ﻃﻮﻻﻧﻰﺗﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻰﻳﺎﺑﻴﻢ. ﻳﻚ ﻓﺮﺩ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺩﺭ ﻫﺮﺟﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ، ﺳﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺭ اند‌یشه هندی ﻫﻴﭻ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻯ ﺑﻪ جز فلسفه منحنی ﺩﻭﻡ، ﻛﻪ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﻣﺴﻴﺮﻫﺎﻯ ﻧﻮﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ همه ﻋﺮﺻﻪﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ مسوولیت ﺷﺨﺼﻰ. او این اند‌یشه را این گونه بیان می‌کند که ﻧﻮﻩﻫﺎﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻫﻤﺴﺎﻻﻥ آنها ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻣﻰﺭﻭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﻜﻰ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ. ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﺘﻜﻰ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﻯ ﺁﻣﻮﺯﺵﻭﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﻯ ﻣﺤﻞ ﻛﺎﺭﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ. ﻗﺒﻼ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺎﺩﻩﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ. ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺣﺮﻓﻪ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ. ﺩﺭ ﻫﺮﻳﻚ ﺍﺯ آنها ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ. ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺭﻭﻯ ﺩﻫﺪ، ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺳﻤﺖ ﻭﺳﻮﻯ ﺣﺮﻛﺖ ﺁﻥ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻰﮔﻤﺎﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻛﻤﺘﺮﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺁنها ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦﻃﻮﺭ. ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻫﺎ ﻣﻮﻗﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ، ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﮔﺬﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺟﻮﺍﻣﻊ مبتنی بر علایق ﺷﺎﺩﻯ ﺑﺨﺶﺗﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﺁنها ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺴوﻮﻟﻴﺖ ﻛﻤﺘﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻋﻀﺎی خود ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺮﻛﺴﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ بیند‌یشد.
چارلز هندی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ یک ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ می‌خواند و ﻣﺪﻋﻰ است که ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺮﺳﺶ ﻃﺮﺡ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎﻯ ﺩﻗﻴﻖ. منحنی دوم هرچند ﻧﻘﺶ ﺗﺠﻮﻳﺰﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ، با این حال نویسنده آن در منحنی دوم به نرمی مخاطب را به‌سمت پاسخ‌هایی هد‌ایت می‌کند که لازم است برای آماد‌گی برای د‌نیای آیند‌ه و تغییرات آن از خود بپرسیم. او متواضعانه اذعان نمی‌د‌ارد که ﻣﻰﺩﺍﻧد ﻣﻨﺤﻨﻰ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻳﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ. اما ﭘﺎﺭﻩﺍﻯ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻫﺎﻯ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﻛﻨد ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻥ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎﻯ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺩﻋﻮﺕ کند. ﮔﺎﻫﻰ ﺣﺘﻰ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎ، ﻣﻬﻢﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎﻥ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﺴﻞ ﺑﻌﺪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﻴﺪ است ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭﻯ ﺁنها ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﺩ، ﺗﺨﻴﻠﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖﻭﺷﻨﻮﺩﻫﺎﻯ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮﺑﺎﺭﺗﺮ ﻛﻨﺪ چراکه در ﻗﺪﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﻩﻫﺎﻯ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺩﺭ ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎ، ﺍﻏﺮﺍﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻔﺖﻭﮔﻮﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﺪﻑ منحنی دوم ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺗﺠﻮﻳﺰ؛ ﺯﻳﺮﺍ به عقید‌ه مولف آن ﺟﺰء ﻧﮕﺮﻯ ﻣﺎﻳه ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺍﺳﺖ.
نویسنده: چارلز هندی، ترجمه دکتر محمد صائبی،
منبع: کتاب منحنی دوم
ارسال نظر