اینها سوالات مهمی هستند. حدود ۸/ ۱ میلیارد نفر در جهان هستند که بین ۱۰ تا ۲۴ سال سن دارند. هر ماه، ۱۰ میلیون جوان به سن کار می‌رسند و آماده‌اند که زندگی‌های پربازدهی را شروع کنند. برخی از آنها با تحصیل این راه را ادامه می‌دهند و برخی بلافاصله وارد دنیای کار می‌شوند.  سوال اینجا است که این افراد به چه چیزی می‌رسند؟ آنها کشف خواهند کرد که دنیا هر ماه ۱۰ میلیون شغل جدید ایجاد نمی‌کند. در سراسر جهان ۷۱ میلیون جوان بیکار وجود دارد و ۱۵۶ میلیون جوان دیگر هم با درآمد کمتر از ۳ دلار در هر روز زندگی می‌کنند.  بین مهارت‌هایی که این افراد دارند و مشاغل موجود، عدم تناسب چشمگیری وجود دارد. به عبارت دیگر، مهارت‌های دیروز دیگر با بازار شغلی امروز هم‌خوانی ندارد. در فقیرترین کشورها، بیشتر فرصت‌ها محدود به بخش‌های غیررسمی است. در کشورهای پردرآمد، تکنولوژی و تولید کم‌هزینه خیلی از مشاغل را از بین برده، کارخانه‌ها را تعطیل کرده و فرصت‌ها را محدود کرده است.  بسیاری از جوانان به این نتیجه می‌رسند که مهارت‌های بنیادی لازم برای موفق شدن را ندارند. در سطح دنیا، از هر ۱۰ کودک و نوجوان، ۶ نفر به حداقل توانایی لازم در خواندن و ریاضی دست نمی‌یابند و ۲۰۰ میلیون نوجوان مدرسه را ترک می‌کنند.  اگر این نوجوانان دختر باشند، با موانع بیشتری برخورد می‌کنند. تبعیض جنسیت و هنجارهای اجتماعی که در برخی جوامع دختران را از ادامه تحصیل و فرصت‌های شغلی بازمی‌دارد، احتمال ازدواج‌های اجباری و بارداری‌های زودهنگام آنها را بالا می‌برد و توانایی آنها را برای تحصیل و کسب‌ درآمد در سنین جوانی به‌شدت کاهش می‌دهد. این یک بی‌عدالتی و هدرروی حزن‌انگیز پتانسیل‌ها است.

این بحران مهارت‌ها صحنه‌ای غمناک را نه فقط برای مردان و زنان جوانی که به دنبال فرصت‌ها و آینده بهتر هستند، بلکه برای همه کشورها و مناطقی که رشد اقتصادی و ثبات اجتماعی می‌خواهند، به تصویر می‌کشد. به هر حال، این شرایط اجتناب‌ناپذیر است. اما اگر همه با هم همکاری کنند تا شکاف مهارتی را در برخی مناطق به حداقل برسانند، می‌توان آن را تغییر داد.

• افراد کم‌سن به مهارت‌های بنیادین مثل سواد و حساب و کتاب نیاز دارند که در شرایط ایده‌آل از طریق ۱۲ سال آموزش کیفی آن را به دست می‌آورند.

• آنها به مهارت‌های قابل انتقال مثل حل مساله، اعتمادآفرینی، تیم‌سازی و برقراری ارتباط نیاز دارند.

• آنها باید مهارت‌های ویژه شغلی مثل نجاری، برنامه‌نویسی، حسابداری، تکنولوژی سبز، مهندسی یا کشاورزی مدرن را یاد بگیرند.

• آنها هر چه بیشتر به مهارت‌های کارآفرینی نیاز دارند؛ به‌ویژه در کشورهای کم‌درآمدی که بخش غیررسمی در آنها فعال‌تر است.

• و در نهایت، آنها قطعا به مهارت‌های دیجیتال که با تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات پیش می‌رود، نیاز دارند تا در اقتصاد جهانی نقش داشته باشند.

میلیون‌ها جوان بدون داشتن این مهارت‌ها یا بیکار می‌مانند یا در دام مشاغلی می‌افتند که نیاز به مهارت خاصی ندارند. انقلاب صنعتی چهارم این افراد را در خود فرو می‌برد.

البته، نقش دولت‌ها در این میان مهم است. آنها باید در توسعه کیفیت، ارتباط و پاسخ‌دهی جنسیتی در آموزش سرمایه‌گذاری کنند تا نوجوانان بتوانند مهارت‌های بنیادین و قابل انتقالی که نیاز دارند را قبل از اینکه تبدیل به نیروی کار شوند، یاد بگیرند. اما به غیر از این، کسب‌وکارها هم باید وارد عمل شوند.

در اینجا سه روشی که شرکت شما می‌تواند از طریق آنها به کاهش شکاف مهارت کمک کند و نردبان فرصت‌ها را در اختیار افراد کم سن و سال قرار دهد تا به پتانسیل‌های خود دست یابند، معرفی می‌کنیم:

۱- افزایش کیفیت و تعداد دوره‌های آموزشی پیشنهادی

در فعالیت‌های خود به دنبال فرصت‌های جدیدی باشید تا بتوانید به افراد کم سن و سال در جوامع خود آموزش بدهید؛ به‌خصوص افرادی که از امکانات و مزیت‌ها محرومند. دوره‌‌های آموزشی را با مهارت‌های ویژه‌ای که کسب‌وکارتان به آن نیاز دارد، ترکیب کنید. با باز کردن درهای آموزش به روی این جوانان، نه تنها نیروی کار آینده را تربیت می‌کنید، بلکه استعدادهای بالقوه برای کسب‌وکار خودتان را در سال‌های آینده شناسایی می‌کنید.

۲- با مدارس و گروه‌های آموزشی محلی شریک شوید تا قابلیت آموزش را ارتقا داده و «گذار از مدرسه به کار» را تقویت کنید.

بررسی کنید که آیا می‌توانید با مدارس محلی برای ایجاد برنامه‌های جدید با تمرکز بر مهارت‌هایی که بیشترین نیاز برای آنها وجود دارد، همکاری کنید؟ آیا کارمندان شما می‌توانند رویدادهایی در مدارس یا جوامع محلی برگزار کنند تا توصیه‌های لازم را به جوانان بکنند و مسیر شغلی خودشان را با آنها به اشتراک بگذارند؟ آیا می‌توانید استراتژی‌هایی برای استعدادیابی ایجاد کنید که شرایط جوانانی که در عدم امکانات به سر می‌برند را با فرصت‌های کسب‌وکار شما سازگار کند؟

۳- قهرمان رعایت برابری جنسیتی و کنار آمدن با شرایط خانواده‌ها شوید.

مطمئن شوید سیاست‌ها و فعالیت‌های شما، پشتیبان زنان و والدین در محیط کار شما است و اینکه زنان جوان هم می‌توانند در فرآیند تصمیم‌گیری در هر سطحی، نظر بدهند. زنان جوان این شایستگی را دارند که فرصت ایفای نقش در فعالیت‌های کاری را داشته باشند و کسب‌وکار شما هم این شایستگی را دارد که از مهارت‌ها و ایده‌های مختلف منتفع شود.شکاف مهارتی به خودی خود برطرف نمی‌شود. باید همکاری جمعی وجود داشته باشد تا جوانان بتوانند مهارت‌های بنیادین و قابل انتقالی که برای داشتن مشاغل ویژه نیاز دارند را فرابگیرند.