آیا غول‌های نفتی در حال تطبیق خود با دستورالعمل‌های زیستمحیطی هستند؟
تعامل با محیط‌زیست؛ از شعار تا عمل
در جهان امروز، اثرات مخرب زیستمحیطی ناشی از فعالیت شرکت‌های نفت و گاز به یک نگرانی جدی برای جوامع تبدیل شده‌است. در شرایطی که شرکت‌های تولیدکننده سوخت‌های فسیلی همچنان سهم بزرگی در انتشار کربن جهانی دارند، تغییر قابل‌ملاحظه‌ای در این دسته از صنایع در جهت درک صحیح و رسیدگی به این نگرانی‌ها دیده نمی‌شود. با این همه، هستند شرکت‌هایی که به‌طور فعال سرمایه‌گذاری در فناوری‌های جذب کربن و اتخاذ روش‌های استخراج پاک‌‌‌‌‌‌تر را در تلاش برای حفظ اقبال سرمایه‌گذاران و مقابله با چالش‌های زیستمحیطی، در دستور کار داشته و دنبال می‌کنند.
نگاهی به عامل ژئوپلیتیک
لایه دیگری از پیچیدگی‌های موجود در فعالیت صنایع نفت و گاز، ناشی از تاثیر ژئوپلیتیک است. نوسانات قیمت نفت اغلب مستقیما با تصمیمات کشورهای نفت‌خیز و تحولات سیاسی در سطح بین‌الملل مرتبط است. نقش این عامل خارجی به این معناست که سرمایه‌گذاران باید همواره در مورد روابط و تحولات بین‌المللی که می‌توانند به‌سرعت بر بازارهای نفت تاثیر بگذارند، گوش به زنگ و آگاه باشند. نکته جالب اینجاست که کاهش قیمت نفت لزوما برای سرمایه‌گذاران، پدیده‌‌‌‌‌‌ای منفی تلقی نمی‌شود. بر اساس یک دیدگاه استراتژیک، موسم کاهش قیمت می‌تواند زمان مناسبی برای خرید باشد و به‌طور بالقوه در هنگام بازگشت شرایط بازار، سبدهای سرمایه‌گذاری را تقویت کند. چندی است شاهد آن هستیم که شرکت‌های سنتی نفت و گاز مبادرت به معرفی و تزریق انرژی‌های تجدیدپذیر در مدل‌های کسب‌وکار خودکرده و روندی را درپیش گرفته‌‌‌‌‌‌اند که در نهایت برای سرمایه‌گذاران آگاه از مقررات زیستمحیطی جذاب خواهد بود.
ادغام شیوه‌‌‌‌‌‌های قدیمی و جدید در تولید و بهره‌‌‌‌‌‌برداری از حامل‌های انرژی ممکن است کلید حفظ ارتباط و سودآوری صنایع مرتبط، در بازار در حال تحول باشد. برای آگاهی از جزئیات فرآیند انتقال انرژی و کسب اطلاعات بیشتر، مراجعه به پلتفرم‌هایی موفق نظیر Shell و BP، توصیه می‌شود.
انقلاب تجدیدپذیرها
گذار از صنعت نفت و گاز با تحولات جالب‌‌‌‌‌‌توجهی همراه است که می‌تواند آینده این صنعت سودآور را تغییر دهد. در قلب این تکامل یک سوال اساسی وجود دارد: «آیا غول‌های انرژی سنتی می‌توانند با موفقیت با بازارهای انرژی تجدیدپذیر ادغام و به بقای تجارت خود ادامه دهند؟» در فرآیند گذار انرژی، یکی از جنبه‌های نادیده گرفته‌شده، نقش نوآوری‌های تکنولوژیک در این صنعت است. فناوری روباتیک پیشرفته و هوش مصنوعی، فرآیند اکتشاف و تولید را بهینه کرده، هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و خطرات زیستمحیطی مرتبط را به حداقل می‌رساند. این فناوری‌ها نه‌تنها کارآیی عملیاتی را افزایش می‌دهند، بلکه فرصتی برای دستیابی به اهداف پایدار ارائه می‌دهند.
عامل ژئوپلیتیک در‌برابر ثبات بازار
در شرایطی که چالش‌های زیستمحیطی و نظارتی صنعت سوخت‌های فسیلی به‌خوبی شناخته شده‌اند، تنش‌های ژئوپلیتیک لایه دیگری از عدم‌ثبات و اطمینان و در نتیجه غیرقابل‌پیش‌بینی‌بودن پدیده گذار را معرفی می‌کنند. نوسانات قیمت نفت مرتبط با رویدادهای ژئوپلیتیک می‌تواند اثرات تلاطمی بر بازارهای جهانی و سرمایه‌گذاری‌های جدید داشته باشد. در این رابطه، هم یک نقطه ضعف یعنی بی‌‌‌‌‌‌ثباتی اقتصادی و هم یک مزیت اقتصادی وجود داردکه عبارت است از فرصت‌های سرمایه‌گذاری بالقوه و پرسود در دوره‌‌‌‌‌‌های نوسانات بازار.
جنجال نوظهور «سبزشویی»
به نوشته تارنمای جام‌‌‌‌‌‌فرولند، ترکیب شیوه‌‌‌‌‌‌های سنتی استحصال حامل‌های متعارف انرژی و انرژی‌های تجدیدپذیر، بحث‌هایی را پیرامون «سبزشویی» برانگیخته است. آیا شرکت‌های تولیدکننده نفت، گاز و حتی زغال‌سنگ واقعا می‌توانند به سمت پایداری حرکت کنند یا ادعای گذار انرژی توسط آنها، صرفا یک ژست بازاریابی و عوام‌‌‌‌‌‌فریبانه است؟ پاسخ به این پرسش بحث‌‌‌‌‌‌برانگیز از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا نه‌تنها با اعتماد سرمایه‌گذار، بلکه با اعتماد مصرف‌کننده نیز در ارتباط مستقیم قرار دارد.
متنوع‌‌‌‌‌‌سازی پورتفولیوی نفتی
ترکیب و تلفیق راه‌‌‌‌‌‌حل‌‌‌‌‌‌های انرژی تجدیدپذیر با روش‌های سنتی، به شرکت‌های نفت و گاز اجازه می‌دهد به جریان‌های درآمدی جدید دسترسی داشته باشند و در عین‌حال سرمایه‌گذاران حساس نسبت به محیط‌زیست را نیز جذب خود کنند، با این‌حال این گذار بدون موانع نیست، از جمله این چالش‌ها می‌توان به فقدان سرمایه‌گذاری مکفی و وجود چالش‌های نظارتی بالقوه، اشاره کرد. نباید از نظر دور داشت که فعالان محیط‌زیست نگران افزایش دمای جهانی فراتر از سطوح استاندارد هستند که اثرات مخرب و تبعات منفی آن بر اقلیم و زیست‌بوم جهانی، غیر‌قابل‌چشم‌‌‌‌‌‌پوشی است. افزایش حتی یک درجهای میانگین دما می‌تواند محرک ایجاد توفان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بزرگ، بالا آمدن سطح آب دریاها و گرمای طاقت‌‌‌‌‌‌فرسا در فصول‌گرم سال‌و خشکسالی در بخش‌های بزرگی از جغرافیای زمین شود. لازم به ذکر است، توافق‌نامه پاریس در سال۲۰۱۵ میلادی، کشورها را متعهد کرده‌‌‌‌‌‌بود تا افزایش متوسط دمای سطح زمین را تا کمتر از ۱.۵درجه سانتی‌گراد بالاتر از دوران پیش از صنعتی‌شدن، کنترل و حفظ کنند. افزایش ۱.۵درجهای سانتی‌گراد ممکن است در وهله نخست، ناچیز و قابل‌اغماض به‌نظر برسد، اما باید درنظر داشت که این موضوع به‌عنوان یک شاخص جهانی، میانگین دمای اقیانوس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سرد واقع در عرض‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های جغرافیایی بالاتر و عمدتا دارای برودت بالا را نیز شامل می‌شود. برای درک عمیق‌تر تغییرات مرتبط با گذار انرژی، مطالعه اقدامات و راهبردهای انتخابی بزرگان جهانی صنعت نفت و گاز مانند شل و BP، خالی از لطف نخواهد بود. کیفیت و چگونگی اجرای این راهبردها تعیین می‌کند که آیا صنعت نفت و گاز در پایان مسیر، می‌تواند جذابیت خود را حفظ‌کرده و در عین‌حال آینده‌‌‌‌‌‌ای سبزتر را پذیرفته و برای همگان رقم بزند یا خیر.
