حسینی در صفحه اینستاگرام خود نوشت:‌ «سنگی که طاقت ضربه‌های تیشه را ندارد به تندیسی زیبا بدل نخواهد شد. می‌بخشید اگر الگویی نبودیم که مقبول نظر افتد چون اصلا الگو نبودیم. کی گفت که بودیم؟ در جهانی که زیستگاه مردان و زنانی بزرگ بوده، ما را چه به الگو بودن؟ همواره خود جوینده الگویی بودیم تا رمز جاودانگی بیاموزیم. و نیفتیم مگر در سیر آنان که دلسپرده راه حق و حقیقت بودند و جان بر سر این عشق به جان‌آفرین پیشکش کردند. بسیارند. بجویید، می‌یابید. درست می‌گویید. وصلم. اما نه به آنجا که پندار شماست. به ریسمانی که به آن چنگ زدم تا پراکنده و متلاشی نشوم. حبل‌الله، که از مهر و کرامتش در دسترس همگان است. اگر نمی‌بینیم مشکل از ماست. قدردان مهر عزیزانی هستم که همواره و در هر شرایط بنده را از لطف و حمایت خود محروم نکردند. برایشان طول عمر با عزت و عاقبت به خیری آرزو می‌کنم. اما نارفیقان نسبتا محترم. سیر بنده کوچک در طی ۲۷ سال از عمق ناکجا و رسیدن به اینجا در پیشگاه چشمتان نبود؟ آنچه که غیر از خدای بزرگ و ارادت به خواست آن درگاهش مرا به پیوند با آن نسبت می‌دهید چنانچه می‌توانستند، خود را از گزندهای روزگار حفظ می‌کردند. وگرنه من بنده آن دمم که ساقی گوید، یک جام دگر بگیر و من نتوانم. قصه کوتاه که متاسفم که آنچه انتظار داشتید نبودم چون وامدارتان نبودم. گفت، آنچه هستی هدیه خداست به تو و آنچه می‌شوی هدیه توست به خدا. غایتم تبدیل این وجود خاکسار به گوهری‌ است در شأن پیشکش به پیشگاه پروردگار. همین و بس. گویند سنگ لعل شود در مقام صبر آری شود ولیک به خون جگر شود. از آنجایی که بنده متعلق به نسل فضای مجازی نیستم، ترجیح می‌دهم ادامه زندگی را همچون پیش، در فضای حقیقی تجربه کنم. لذا از اینستاگرام رفع زحمت می‌کنم و دنبال‌کنندگان مجازی را با دنیای خود تنها می‌گذارم. حق ماندگار، پایدار و نگهدار.»