لورا جیمنز اورتگا، محقق گروه روانشناسی و سرپرست این پژوهش یادآور می‌شود: «وقتی ما به تنهایی کتاب می‌خوانیم فرآیند زبانی ما بیشتر الگوریتم‌وار است؛ به عبارت دیگر محدودتر، خودکار و تحت قوانین مشخص است.»

به گفته او منظور این نیست که مطالعه لزوما باید با صدای بلند در میان دیگران باشد، اما خواندن به آرامی در حضور حتی یک نفر می‌تواند تغییرات مثبت بسیاری را در فعالیت مغز ایجاد می‌کند.

نویسندگان این پژوهش با مطالعه فعالیت الکتریکی مغز شرکت‌کنندگان درحالی‌که به‌صورت انفرادی یا در کنار یک فرد دیگر مطالعه ‌کنند به این نتایج پی بردند.

شرکت‌کنندگان در این تحقیق درحالی‌که یک ماشین ذهن‌خوان به سرشان متصل بود شروع به خواندن مجموعه پاراگراف‌هایی کردند که در آنها خطاهای نحوی یا معنایی وجود داشت. متن‌هایی از کتاب‌ که در مشایعت شخص دیگری خوانده می‌شد فعالیت متمایزی را در ناحیه پیش‌گوه یا پرکونئوس مغز نشان دادند؛ ناحیه‌ای که به رفتارها، فرآیند و توجه اجتماعی مربوط است. همچنین در یک سطح قابل مشاهده‌تر، عملکرد این شرکت‌کنندگان در هنگام خوانش متن با درک زبانی خلاقانه‌تر و منسجم‌تری در مقایسه با مطالعه انفرادی همراه بود.