همچنین رضا امیرخانی نویسنده کتاب «نفحات نفت» گفت: چیزی که من به آن علم حضوری دارم این است که مجوز با جایزه هم‌خانواده نیست. من تا آخر عمرم همیشه دنبال مجوز خواهم دوید؛ اما هیچ‌گاه از ارشاد جایزه نمی‌گیرم. الان هم قسمت معنوی جایزه را می‌پذیرم؛ اما از پذیرش قسمت مادی آن معذورم. میرجلال‌الدین کزازی که برای کتاب «آنک پاریس» در بخش مستندنگاری شایسته تقدیر اعلام شد نیز گفت: سخنی ندارم جز اینکه بگویم آقای وزیر فرهنگ خوش نمی‌دارم دنباله این نام را به زبان برانم؛ زیرا باورم این است که ایرانیان مردمانی‌اند فرهیخته، فرهنگ‌مند و اندیشه‌ور. حتی آن ایرانیانی که دانش نیاموختند. وی افزود: سرزمین ما همواره سرزمین فر و فرزانگی بوده است. آوازه ما در پهنه گیتی به پاس فرهنگ است. از همین رو جایگاه وزیر فرهنگ والاترین جایگاه در میان دولتمردان است. وی همچنین گفت: در شگفت می‌افتم هنگامی که در چنین بزم‌هایی ما در فرهنگ و سرود و اندیشه و داستان خود را فروتر از دیگران می‌دانیم که باید بکوشیم که هم‌تراز شویم.

کزازی سپس به نمونه‌ای از تاثیر فرهنگ ایرانیان قدیم اشاره کرد و گفت: کتاب «هزارافسان» با دیگر گونه‌هایی که بعدا به وجود آمد با نام «هزار و یک شب» در جهان آوازه جهانی می‌یابد؛ به‌گونه‌ای که امروز باختریان همه فرهنگ‌شان را از این اثر دارند. کدام شاهکار ادبی بیگانه‌ای است که بتواند چنین کارساز باشد؟ ما مردمانی هنرور و کارساز هستیم، خود را کم نینگاریم و خویشتن را باور کنیم. در بخش دیگری از این مراسم برگزیدگان دهمین دوره جایزه ادبی «جلال آل‌احمد» به این شرح معرفی شدند. در بخش رمان هیات داوران کتاب‌های «این خیابان سرعت‌گیر ندارد» اثر مریم جهانی و «بی‌کتابی» اثر محمدرضا شرفی خبوشان را به عنوان برگزیده و مشترکا برنده ۳۰ سکه معرفی کرد. ابراهیم زاهدی مطلق، محمدرضا بایرامی و علی چنگیزی اعضای هیات داوران این بخش بودند. در بخش داستان کوتاه هیات داوران اثر برگزیده معرفی نکرد و با تجلیل از داریوش احمدی نویسنده «خانه‌ کوچک ما»، مجموعه داستان کوتاه «اسم شوهر من تهران است» اثر زهره شعبانی را به عنوان اثر شایسته تقدیر معرفی کرد. محمد حنیف، محمد کشاورز و مصطفی جمشیدی اعضای هیات داوران این بخش بودند.

اخبار مرتبط