راه پر پیچ و خم صادرات با تبصره‌های جدید
سوالی که مطمئنا برای تمام فعالان این حوزه پیش خواهد آمد این است که در این‌گونه تصمیم‌گیری‌ها چه ملاک‌ها و معیارهایی در نظر گرفته شده و از چه گروه مشاوران و ناصحان بهره‌گیری می‌شود؟
آیا قبل از روند تجاری و تنها در روند تولید، به این نکته که ممکن است تولیدکننده به لحاظ صرفه کم و زحمت بسیار و هزینه‌های بی‌معنی تصمیم به توقف فعالیت خود بگیرد، توجه شده است؟ آیا به تبعات این تصمیم فکر شده است؟
با توجه به روند بدون توقف و غیرموجه تورم، افزایش قیمت‌های تمام شده برای تولیدکنندگان از یک سو و بی‌ثباتی نرخ ارز و نوسانات غیرمنطقی آن از سوی دیگر، صادرات را به مرور تبدیل به امری بسیار دشوار خواهد کرد و نیز ثبات ارزش پول و ارز در کشورهای هدف صادراتی و تورم کنترل شده در این کشورها، واردات از ایران را هر چه بیشتر به معامله‌ای زیان‌ده و غیرمنطقی تبدیل کرده و به مرور کالاهای ایرانی به نوبت از سبد واردات این کشورها حذف خواهند شد و کشورهای رقیب مانند ترکیه، کشورهای اروپایی و حتی تولیدکنندگان عرب بالاخص عربستان سعودی بدون پرداخت هیچ هزینه بازاریابی و تبلیغات و به مدد تصمیم‌گیری‌های مطالعه نشده و قوانین جدید در ایران، به راحتی جایگزین محصولات ایرانی در بازارهای هدف خواهند شد، چنانچه تصمیم‌گیرندگان دسترسی به بازارهای هدف داشته باشند به وضوح خواهند دید که خروج ایران از کلیه بازارهای صادراتی به سرعت در حال اتفاق افتادن است.
بخشنامه اخیر صادره مبنی بر پرداخت عوارض اضافی برای محصولات لبنی اعم از شیر خشک، خامه، کره و کره حیوانی چه مبنای مطالعاتی و محاسباتی داشته است؟ اگر عوارض اعلام شده در این بخشنامه را به تعرفه‌های گمرکی، افزایش هزینه‌های حمل و نقل، زیان ۳۰ تا ۴۰هزارریالی در فروش هر دلار در سامانه نیما، افزایش قیمت ملزومات و مواد اولیه بر اساس دلار بازار آزاد، مالیات‌ها و هزینه‌های جانبی و تعریف‌نشده سازمان‌ها برای انجام وظایف عادی و... به قیمت تمام شده محصول در ایران اضافه شود آیا توان یا توجیهی برای تولید باقی می‌ماند؟ قبل از تفکر و تعقل در زمینه تولید و صادرات، آیا راهکاری برای کنترل مشکلات بازار داخلی اندیشیده شده است؟
متاسفانه کشورهای رقیب امکانات و امتیازات بسیاری برای انگیزش در زمینه فعالیت اقتصادی، تولید و صادرات برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی خود در نظر می‌گیرند، اما متاسفانه اتفاقات اخیر در ایران که برآمده از تصمیم‌گیری‌های مطالعه‌نشده است، انگیزش برای توقف کسب و کارها، خروج سرمایه‌ها و ایده‌ها را به شدت افزایش داده است.
ای کاش تصمیم‌گیرندگان و ایده‌دهندگان در هر زمینه‌ای در کشور، افرادی مرتبط، آگاه و زحمت‌کشیده در آن حوزه باشند.
