ادبیات تولید در ایران

آنچه امروز در کشور ما تحت عناوین مختلف مانند حمایت مالیاتی و بیمه‌ای و ... از برخی تولیدکنندگان به گوش می‌رسد ناشی از همین مساله است که تولیدکننده با ادبیات تولید بیگانه است و حرکت چرخ تولید را منوط به حذف مشکلات از مسیر توسط دولت‌ها می‌بیند و این در حالی است که تولید در همه جای دنیا با مشکلاتی روبه‌رو است و شدت و ضعف آن و نوع مشکلات در کشورهای مختلف متفاوت است؛ بنابراین تولیدکننده باید بداند وقتی وارد این مقوله می‌شود با مشکلات زیادی روبه‌رو خواهد بود و باید آماده رویارویی با این مسائل باشد و به دنبال حل مشکلات از درون بنگاه باشد. برای این منظور کار تیمی‌ در کنار برنامه‌های توسعه‌محور و متناسب با ادبیات تولید، سه سرتیتری هستند که هر تولیدکننده برای عبور از هر چالشی باید در نظر داشته باشد و این متفاوت از مقاومت تولیدکننده در برابر پرداخت مالیات و بیمه و موضوعات دیگری است که در همه جای دنیا حق دولت و نیروی کار برای تامین درآمد کشور و رفاه آتی کارکنان محسوب می‌شود. البته قوانین دست و پا‌گیری در گذشته وجود داشته و امروزه با آگاهی مسوولان و افزایش قدرت شناسایی و تسهیل این محدودیت‌ها و کاهش بوروکراسی موجود قابل رفع بوده و می‌تواند به بهبود اوضاع پیش پای تولیدکنندگان منجر شود و برای این منظور انتظار می‌رود هر روز این موانع که مشکلات اصلی تولید هستند برطرف شوند. در این رابطه پیشنهاد همیشگی ما گفتمان مشترک دولت و بخش خصوصی بر سر یک میز برای یافتن راهکارهای مشترک ملی است. زمانی که بخش‌خصوصی با مسوولان دولتی بر سر یک میز وارد مذاکره می‌شوند مطرح کردن موضوعات بنگاهی – به جای مسائل ملی – به بیراهه رفتن مذاکره محسوب می‌شود و بسیار اهمیت دارد که به جای شکایت‌ها و اعتراض‌های بنگاهی که عملا بخش خصوصی را به نتیجه نخواهد رساند، نگاه ملی به مشکلات و موضوعات داشته باشیم. این مساله بسیار اهمیت دارد که در هر مذاکره‌ای بخش‌خصوصی نماینده صنعت و مسوول دولتی طرف مذاکره نیز نماینده ملت محسوب می‌شود و لذا باید موضوعات به صورت ملی مورد واکاوی قرار بگیرند و طبعا مسوول نیز از نگاه ملی به مشکلات و مسائل دقت خواهد کرد و دلیل اینکه مسوولان، بخش خصوصی را جدی نمی‌گیرند، همین نگاه بنگاهی بخش‌خصوصی در مذاکرات با مسوولان دولتی است. در این زمینه نیز تشکل‌های صنعتی، اتاق بازرگانی و سایر نهادها می‌توانند برای حمایت از تولید، برنامه‌ریزی برای توسعه تولید و صادرات، نقش برجسته‌ای داشته باشند و دولت را در تدوین استراتژی‌های بهتر همراهی کنند و هر جا این تعامل بیشتر بوده راهکارهای مناسب‌تری برای توسعه تولید و تجارت در پیش گرفته شده است.