با وجود این‌، شرایط برای کارخانه‌های محدوده شهرهای بزرگ به دلیل تاثیر مازوت بر آلودگی هوا متفاوت از کارخانه‌های نقاط محروم است و کماکان از گاز استفاده می‌کنند. این در حالی است که طبق قراردادی که بین تولید‌کننده‌های سیمان و شرکت ملی گاز منعقد شده، این شرکت موظف به تامین گاز در هشت ماه از سال شده، در حالی که عملا گاز سیمانی‌ها ۷ ماه تامین می‌شود و طبق قانون شرکت‌ها می‌توانند بابت این ضرر و زیان از شرکت ملی گاز شکایت کنند.

امروز در شرایطی هر لیتر مازوت به صورت علی‌الحساب به نرخ ۵۷۰ تومان از درب پالایشگاه به تولید‌کننده سیمان فروخته می‌شود که برای حمل هر لیتر این سوخت جایگزین تا مخازن کارخانه، باید ۶۵۰ تومان بپردازیم؛ بنابراین برای استفاده از هر لیتر مازوت ۱۲۲۰ تومان هزینه می‌شود و در چنین شرایطی تولید‌کنندگان سیمان صرفا برای جلوگیری از تعطیلی کارخانه‌ها تولید می‌کنند.

شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران نیز برای تحویل مازوت به صورت علی‌الحساب، ضمانت‌نامه‌ای به نرخ ۵۰ درصد فوب خلیج فارس دریافت کرده است. به‌طور نمونه برای شرکت سیمان جوین این ضمانت‌نامه حدود ۲۰ میلیارد تومان است که تاریخ سررسید آن را ۱۵ اسفند تعیین کرده‌اند که البته شرکت‌ها بر خلاف میل باطنی مجبور به پذیرش این شرایط شده‌اند. تنها لطف سال جاری وزارت نفت به صنعت سیمان این بود که مابه‌التفاوت مازوت تحویلی سال گذشته را در چهار قسط از تولید‌کننده‌های سیمان دریافت کردند.

امروزه هزینه گاز در هر تن سیمان پاکتی حدود ۶۰ هزار تومان است اما با توجه به استفاده از مازوت به عنوان سوخت جایگزین و هزینه‌های حمل و نقل از پالایشگاه تا کارخانه، این رقم به ۱۲۰ هزار تومان رسیده است. از سوی دیگر هزینه پاکت خالی در هر تن سیمان پاکتی حدود ۸۰ هزار تومان است. بنابراین مجموع هزینه‌های مازوت و پاکت سیمان حدود ۲۰۰ هزار تومان در هر تن است. همچنین به این هزینه‌ها باید استخراج معدن، برق، دستمزد و... راهم اضافه کنیم. این هزینه‌ها در حالی باید توسط تولید‌کنندگان سیمان پرداخت شود که قیمت هر تن سیمان در بورس کالا برای کارخانه‌ای مانند جوین حدود ۵۰۰ هزار تومان است و طبیعی است که سودآوری صنعت سیمان با این هزینه‌ها امری بعید به نظر می‌رسد.