مردم شهر ۶۰۰ هزار نفری یینینگ از ابتدای ماه اوت، به صورت اجباری در خانه مانده‌‌اند و باید منتظر بمانند مقامات شهرهای مجاور، آذوقه به دستشان برسانند. یکی از ساکنان شهر که به صورت تلفنی با نیویورک تایمز تماس برقرار کرده، می‌گوید هر پنج روز یک بار غذا دریافت می‌کند که هیچ ارزش غذایی ندارد و عاری از گوشت، میوه و سبزیجات است و فقط شامل نان و نودل است. این شرایط در یینینگ، وضعیت شهرهای دیگر چین را در دوران قرنطینه اجباری دولت، به دلیل تعهد به سیاست «کووید صفر» هم منعکس می‌کند. برخی ساکنان شانگهای، اوایل امسال از کمبود شدید غذا و دارو در دوران قرنطینه دوماهه شهر شکایت داشتند. اما تفاوتی که وجود دارد، عدم توجه به یینینگ در سطح ملی است. این شهر در گوشه شمال غربی استان شین جیانگ واقع شده که اقلیت‌‌های قومی اویغور، قزاق و مسلمانان در آن زندگی می‌کنند. در روزهای اخیر، اویغورهایی که خارج از چین زندگی می‌کنند، اخباری در توصیف وضعیت بد این شهر منتشر کرده‌‌اند و سعی دارند توجه جهانی را به آن جلب کنند.