بسیاری امیدوارند این پروژه بزرگ راهی را برای احیای بخش‌های فعلی راکد کره در خصوص تجهیز و تدارک صنایع در خارج از این کشور باز کند. ماه گذشته، آرامکو برنامه‌های توسعه گسترده‌ای را برای برنامه سرمایه‌گذاری صنعتی خود، تحت عنوان آرامکو Namaat، با امضای ۲۲ یادداشت تفاهم، اعلام کرد. این برنامه‌ها بر چهار بخش کلیدی پایداری، فناوری، خدمات صنعتی و انرژی و مواد پیشرفته تمرکز دارد و به ۱۳ پروژه ساخت و ساز زیربنایی اصلی مرتبط هستند. واژه Namaat به معنای «رشدجمعی» در زبان عربی است و هدف این برنامه ایجاد ارزش جدیدی است که باعث گسترش و تنوع اقتصادی در عربستان سعودی می‌شود. به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، به نقل از کره تایمز، امین ناصر، مدیرعامل آرامکو، اظهار کرد: پروژه نعمات فرصت‌های قابل توجهی را برای مشارکت در استراتژی رشد بلندمدت آرامکو به ارمغان می‌آورد و یک نقش حیاتی در زنجیره تامین انرژی و مواد شیمیایی در پادشاهی عربستان ایفا می‌کند. ما معتقدیم که این بخش‌های هدف فرصت‌های هیجان‌انگیز و قابل توجهی را برای همه طرف‌های درگیر فعلی و آینده ارائه می‌دهند. در میان شرکت‌هایی که تفاهم‌نامه امضا کرده‌اند، شرکت مهندسی سامسونگ و شرکت مهندسی و ساخت هیوندای، قراردادهایی را در زمینه مهندسی، خرید و ساخت (EPC) امضا کردند. این در حالی است که اطلاعیه اخیر آرامکو امیدها را برای بهبود و احیای صنعت راکد ساخت‌وساز در خارج از کره افزایش می‌دهد. تفاهم‌نامه‌های مربوط به بخش EPC شامل پروژه کارخانه فرآوری مجدد گاز جعفره و پروژه توسعه میدان نفتی Zuluf است که در آن ناظران صنعت معتقدند احتمال زیادی وجود دارد که پیشنهاد شرکت‌های سامسونگ و هیوندای برنده مناقصه این پروژه شود. در حالی که پروژه جعفره سال گذشته لغو شد، اما امسال از سر گرفته شد که شامل ساخت و ساز تاسیسات اصلی، به همراه احداث پنج کارخانه مرتبط، به ارزش ۴میلیارد دلار است.

شرکت‌های مهندسی سامسونگ و هیوندای E&C به ترتیب پیشنهادهای مربوط به ساخت کمپرسور گاز و واحدهای احیا و بسته‌های تاسیسات گاز را ارائه کرده‌اند و در حال حاضر منتظر نتایج این مناقصات هستند. پروژه توسعه میدان نفتی Zuluf شامل انتقال نفت‌خام و گاز از میادین دریایی به تاسیسات زمینی و ساخت واحدهایی برای پالایش آن است. سامسونگ و هیوندای همچنین پیشنهادهای مربوط به بسته توسعه زمین به ارزش ۲۵/ ۴میلیارد دلار را ارائه کردند. ناظران صنعت معتقدند سامسونگ و هیوندای شانس خوبی برای عقد قرارداد برای بخش‌هایی از پروژه Zuluf نیز دارند. پس از وارد آمدن ضربات شدید بر صنعت کره به دلیل افت شدید قیمت نفت و همه‌گیری کووید-۱۹، شرکت‌های ساخت‌وساز کره‌ای چشم به راه ‌عقد قراردادهای بیشتر در خارج از کشور بوده‌اند. سازندگان کره‌ای تلاش کرده‌اند پروژه‌های خود را در خارج از کشور به عنوان منابع نقدی گسترش دهند، زیرا بازار ساخت‌وساز و مسکن داخلی همچنان به سمت رکود پیش می‌رفت. بر اساس گزارش انجمن پیمانکاران بین‌المللی کره، کل پروژه‌های تدارکات ساخت و ساز شرکت‌های کره‌ای در خارج از کشور تا ۱۳ سپتامبر ۹درصد کاهش یافته و به ۶/ ۱۶میلیارد دلار رسیده است. تعداد کل پروژه‌های تدارکات به ۳۳۱ پروژه رسید که ۱۲درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش یافته است.

قیمت نفت‌خام از سه ماه چهارم سال گذشته به طور مداوم در حال افزایش بوده است و این به عنوان یک سیگنال مثبت و دلیل افزایش سفارش‌های ساخت تاسیسات در منطقه خاورمیانه برای پالایشگاه‌های نفت و گاز و همچنین افزایش شرکت‌های بازرگانی خصوصی و شرکت‌های نفتی دولتی برای افزایش بودجه خود برای ساخت و ساز است. پیش از اعلام پروژه بزرگ آرامکو در ماه گذشته، شرکت دولتی نفت ابوظبی امارات متحده عربی (ADNOC) نیز پس از تاخیرهای مستمر، پروژه گاز Hail & Ghasha را در سه ماه دوم امسال از سر گرفت. از طرف دیگر همه نگاه‌ها به این است که آیا توسعه پروژه Lotte Chemical Line اندونزی که شامل هفت پروژه عمرانی به ارزش ۴/ ۲میلیارد دلار است، آغاز می‌شود یا خیر. شرکت مهندسی سامسونگ و DL E&C پیشنهادهای خود را برای این پروژه اعلام کرده‌اند. همچنین شرکت‌های زیر‌‌مجموعه هیوندای، E&C, DL E&C و GS E&C نیز پیشنهادهای خود را در خصوص پروژه راه‌آهن شمال به جنوب فیلیپین به ارزش ۵/ ۲میلیارد دلار اعلام کرده‌اند و در حال حاضر منتظر نتایج این مناقصه دولتی هستند.

اگرچه سازندگان بومی‌ کره قراردادهای جدیدی را امضا کرده‌اند، اما برخی از کارشناسان صنعت این کشور معتقدند مدتی طول می‌کشد تا بازار تدارکات و پروژه‌های ساخت‌وساز کره بهبود یابد. یکی از نمایندگان یک شرکت بزرگ ساختمانی در این خصوص اظهار کرد بعد از بحران کووید-۱۹ و قیمت پایین نفت و همچنین عدم قطعیت در اقتصاد جهانی که سفارش‌های ساختمانی را کاهش داده بود، اکنون نشانه‌هایی از بهبود مشاهده می‌شود. با این حال، هنوز بلاتکلیفی‌ها در بازار جهانی یا سایر عوامل منفی برطرف نشده است و ما شاهد چرخش جدی در وضعیت فعلی نیستیم. با وجود این‌، سازندگان داخلی در معاملات مشارکت خصوصی عمومی‌ خارج از کشور (PPP) موفق بوده‌اند و بر سودآوری آنها افزوده شده است. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، انتظار می‌رود که سازندگان کره‌ای بالغ بر ۸ میلیارد دلار از پروژه‌های عمرانی PPP را در اختیار بگیرند که بیشترین ارزش کل سفارش‌ها در یک سال بوده و ۱۰۰۰درصد افزایش نسبت به سال قبل را نشان می‌دهد.

اما شرکت سامسونگ E&C که همواره قدرت خود را در بخش EPC نشان داده در حال حاضر یک پروژه مشارکت عمومی‌ خصوصی کابل زیردریایی HVDC  را در امارات برعهده گرفته است. بودجه کل این پروژه حدود ۵/ ۳میلیارد دلار بوده و از آن میزان، قرارداد EPC سامسونگ بالغ بر ۷/ ۲میلیارد دلار ارزش‌گذاری شده است. این شرکت همچنین قصد دارد در پروژه PPP دیگری درخصوص نیروگاه آب و انرژی یکپارچه در قطر با نام Fercility-E، در کنسرسیومی ‌با شرکت‌های ماروبنی و کیوشو الکتریک ژاپن، مشارکت کند. این پروژه ۳میلیارد دلار ارزش دارد و انتظار می‌رود که سامسونگ ۸/ ۱میلیارد دلار از این قرارداد EPC درآمد داشته باشد، اما شرکت GS E&C یک کنسرسیوم با شرکت North East Link استرالیا تشکیل داد و به عنوان پیشنهاد‌دهنده برای پروژه توسعه راه و ترمینال انتخاب شد. این پروژه PPP حدود ۸/ ۸میلیارد دلار ارزش دارد و از آن ۸/ ۱میلیارد وون به شرکت GS E&C اختصاص می‌یابد.

این در حالی است که سازندگان محلی در دهه گذشته از بازار جهانی PPP کنار گذاشته شده‌اند. به گفته انجمن بین‌المللی پیمانکاران کره، در بین پروژه‌های خارجی، تنها ۳ تا ۵درصد پروژه توسعه بوده‌اند. پس از دستیابی به کل پروژه‌های تدارکات سالانه به مبلغ ۸/ ۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰، از آن زمان، کل پروژه‌های ساخت و ساز در یک دهه گذشته از ۵/ ۱میلیارد دلار فراتر رفته است. از آنجا که رقابت قیمت در بخش EPC شدیدتر شده است، سودآوری به شدت کاهش یافته و سازندگان محلی را مجبور کرده است که به پروژه‌های زیربنایی روی آورند، زیرا تقاضا برای ترافیک، ارتباطات، توزیع و زیرساخت‌های انرژی در حال افزایش است. کشورهای در حال توسعه نیاز مبرم به ارتقای زیرساخت‌های خود دارند و عدم دانش نسبی آنها در زمینه ساخت و ساز منجر به افزایش معاملات PPP شده است. یک نماینده بزرگ شرکت ساختمانی اظهار کرد که شرکت‌های ساختمانی داخلی کره از بازار رقابتی پیمانکاران فرعی اجتناب می‌کنند و وارد پروژه‌های توسعه زیرساخت می‌شوند و همچنین سبد سهام خود را نسبت به PPP بررسی می‌کنند.